استعفا یا غیبت مسئله این است!
تبعات خروج جمعی سرمایه انسانی از سازمان
عوامل زیادی منجر به ترک خدمت جمعی سرمایه انسانی می‌شود که مهم‌ترین آنها عبارتند از: سطوح پایین حقوق و دستمزد نسبت به سازمان‌های مشابه، تغییر قابل توجه فرهنگ سازمانی توسط مدیر منابع انسانی، نظام ارزیابی عملکرد و جبران خدمات ضعیف، و کیفیت پایین عملکرد سطوح عالی مدیریت.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، خروج جمعی سرمایه انسانی به ترک خدمت آگاهانه کارکنان یک تیم، واحد یا سازمان گفته می‌شود. در گذشته این نوع ترک خدمت بیشتر جنبه اعتراض جمعی از کارگران نسبت به شرایط سخت محیط کار و رفتار کارفرمایان داشت و اغلب به صورت غیبت اتفاق می‌افتاد. این پدیده امروزه در سازمان‌های مدرن بیشتر به صورت استعفا نمود پیدا می‌کند اما دلایل آن متفاوت است. در ادامه به دلایل خروج جمعی سرمایه انسانی از سازمان و تبعات آن پرداخته شده است.
ترک خدمت جمعی نشان‌دهنده هدر رفت دانش، مهارت و سرمایه ارزشمند سازمان‌هاست و بر عملکرد سازمان تأثیر بسزایی دارد، چرا که هزینه‌های جابجایی کارکنان را بالا برده و منابع مالی بالقوه سازمان را کاهش می‌دهد. افزون بر این، خروج جمعی کارکنان الگوی سالم تعاملات سازمان را بهم زده و در هماهنگی‌ها انقطاع ایجاد می‌کند، در نتیجه همه توجه سازمان را به فعالیت‌های غیرمولد متمرکز می‌کند.
مطالعات خروج جمعی کارکنان سازمان‌ها در کشور چین نشان داده، تهی شدن سازمان از سرمایه انسانی و از بین رفتن سرمایه اجتماعی سازمان از اولین تبعات این پدیده است. افزون بر این، نرخ‌های بالای ترک خدمت از طریق کاهش قابلیت تیم‌های سازمان در انجام فعالیت‌های روتین، عملکرد سازمان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ترک خدمت داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت به شدت بهم مرتبط هستند. برای نمونه، هزینه‌ای که با خروج زنجیره‌وار کارکنان و تأمین منابع انسانی جایگزین بر واحد منابع انسانی تحمیل می‌گردد، بسیار بیشتر از هزینه از دست دادن سرمایه انسانی آن سازمان است.
جدای از هدررفت سرمایه انسانی و منابع مالی ناشی از خروج جمعی کارکنان از سازمان‌ها، برخی پژوهشگران نگرانی خود را نسبت به درز اطلاعات محرمانه سازمانی به بیرون و در نتیجه از بین رفتن مزیت اطلاعاتی سازمان نسبت به رقبا و در پی آن کاهش سهم بازار ابراز کرده‌اند.
لطمه به برند کارفرمایی و برند تجاری سازمان از دیگر تبعات پدیده خروج جمعی سرمایه انسانی است. تلاش برای حفظ و ارتقای این سرمایه از وظایف سیستم منابع انسانی سازمان بوده و جدایی این سرمایه برند کارفرما را زیر سؤال خواهد برد. از دیگر سو، امروزه در عصر اطلاعات، سرعت انتشار اطلاعات به کسری از ثانیه رسیده و بنابراین اخبار فرار سرمایه از سازمان به سرعت در جامعه انتشار خواهد یافت که ضربه مهلکی به برند تجاری سازمان وارد می‌کند.