چگونه ریسک‌ها را پیش از سیستماتیک شدن مهار کنیم؟

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، تنظیم مقررات طی دو سال آینده به یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده اکوسیستم کریپتو تبدیل می‌شود. رکود فعلی بازار و سقوط برخی پروژه‌‌ها و دارایی‌های کریپتویی که ناشی از این رکود است، باعث زیان‌‌های قابل توجهی شده، ریسک‌ها و آسیب‌‌پذیری‌های خاص در پروتکل‌ها را نشان داده است، نگرانی‌‌های سیستمی را در چشم‌‌انداز ارزهای دیجیتال برجسته کرده و آگاهی سیاست‌‌گذاران را از نیاز به تنظیم ارزهای دیجیتال و سیستم مالی غیر متمرکز (DeFi) تشدید کرده است.

در بخش اول این مقاله با عنوان ” نحوه مواجهه رگولاتوری با ریسک های بلاکچین چگونه خواهد بود/ فرصت ها و چالش ها ” پیشرفت تنظیم مقررات و چشم‌‌انداز انواع دارایی‌های دیجیتال را بررسی کردیم که در ادامه با ما همراه باشید.

رشد سریع و استفاده از استیبل کوین‌ها به عنوان ابزاری به منظور پرداخت، مقررات را تسریع می‌کند. استیبل کوین‌ها معمولاً برای پرداخت‌‌ها و نقل و انتقالات جهانی کارآمدتر از امور مالی سنتی هستند؛ اموری که میانگین کارمزد حواله بین‌المللی حدود شش درصد ارزش انتقال است و ممکن است چندین روز طول بکشد تا پردازش شود. با افزایش پذیرش، تمایل فزاینده‌ای به استفاده از استیبل کوین‌ها به عنوان پرداخت وجود دارد که پایه اصلی سیستم‌های مالی سنتی است.

برای مدیریت فعال نگرانی‌های مربوط به ثبات مالی، شاهد هستیم که رگولاتوری‌های جهانی در حال بررسی و اتخاذ موضع در مورد استیبل کوین‌ها هستند؛ مثلاً هیئت ثبات مالی در بیانیه ژوئیه 2022 خود بر لزوم رسیدگی به ریسک‌های بالقوه ثبات مالی ناشی از دارایی‌های کریپتویی، از جمله به اصطلاح استیبل کوین‌ها تاکید کرد. تصور بر این است که کار رگولاتوری روی این موضوع طی یک تا دو سال آینده تشدید خواهد شد و می‌‌تواند نحوه اداره، مدیریت و استفاده از استیبل کوین‌ها را تغییر دهد.

چالش‌ها

استفاده از استیبل کوین‌ها برای پرداخت نیاز به اطمینان رگولاتوری دارد. در حالی که بخش خصوصی در حال بررسی اپ‌های پرداخت خرده ‌‌فروشی استیبل کوین است، پیشرفت آن آهسته بوده است، زیرا مقررات و مجوزهای واضحی وجود ندارد و هنوز تا حد زیادی در سراسر جهان در حال توسعه هستند.

این موضوع شامل ایالات متحده می‌شود، جایی که یک فرمان اجرایی که در ماه مارس امضا شد تا جهت گیری سیاستی که دارایی‌های دیجیتال برای آن تنظیم می‌شود را برجسته کند. از آنجایی که بیش از 95 درصد از ارزش‌های استیبل کوین به دلار آمریکا مرتبط است، مقررات استیبل کوین و توسعه بالقوه ارز دیجیتال بانک مرکزی ایالات متحده (CBDC؛ برای سادگی، e-USD) می‌‌تواند ابزارها، پویایی رقابتی و درک استیبل کوین‌ها و پیاده‌سازی اولیه کارت‌های نقدی استیبل کوین (مانند کارت بدهی USDC کوین بیس، در ایالات متحده و اروپا) را آسان کند.

اعلامیه‌های پردازشگر پرداخت Stripe به منظور پشتیبانی از پرداخت‌های USDC احتمالاً پذیرش استیبل کوین در خدمات پرداخت را تسریع خواهد کرد. قراردادهای هوشمند با جایگزینی زنجیره واسطه‌‌ها و ارائه‌‌دهندگان خدماتی که پرداخت‌‌کنندگان و دریافت‌‌کنندگان را به هم مرتبط می‌‌کنند، فرآیندهای بک اند را خودکار می‌کنند و تراکنش‌ها را در یک دفتر کل دیجیتال توزیع شده ساده می‌کنند.

مزیت‌های استیبل کوین نسبت به پرداخت‌های خرده فروشی دیجیتال داخلی کمتر است، زیرا هر دو به صورت آنی تسویه می‌شوند. با این حال، استیبل کوین‌ها این پتانسیل را دارند که کارمزد بازرگانان را کاهش دهند، زیرا واسطه‌های کمتری دارند، به‌ ویژه زمانی که تراکنش‌‌ها به طور فزاینده‌‌ای ماهیت همتا به همتا پیدا می‌‌کنند.

استیبل کوین‌ها به ‌عنوان وسیله‌‌ای جایگزین برای پرداخت در خانوارها و کسب ‌و کارها پتانسیل دارند و به دلیل تأثیرات شبکه و افزایش آگاهی از کریپتو، پذیرش آنها می‌‌تواند سریع باشد. در عین حالی که ریسک‌هایی وجود دارد، استیبل کوین‌‌ها همچنین می‌خواهند به افراد underbanked* کمک کنند تا به خدمات مالی دسترسی بهتری داشته باشند، که تأثیر مثبتی بر شمول مالی، به ‌ویژه در بازارهای نوظهور دارد.

* Unbanked به افراد یا خانواده‌هایی اطلاق می‌‌شود که دارای حساب بانکی هستند اما اغلب برای مدیریت امور مالی و دریافت وجوه خود به جای وام‌های سنتی و کارت‌های اعتباری به خدمات مالی جایگزین مانند حواله، خدمات نقدی چک و وام‌‌های روز پرداخت اتکا دارند.

در سطح جهانی، واکنش رگولاتوری از ممنوعیت کامل تا پذیرش کامل رمزارز متفاوت است. در ایالات متحده، یک رویکرد مجوز مورد بحث است. اجماع گسترده‌‌ای در مورد بهره‌ وری تراکنش‌‌های مبتنی بر بلاکچین وجود دارد، اگرچه شکاف‌‌های انتظاراتی بین مقامات و بخش‌هایی از جامعه کریپتو (از جمله دارندگان استیبل کوین) در مورد میزان تمرکززدایی از دست رفته برای رسیدگی به نگرانی‌هایی مانند شناخت مشتری (KYC) و ضد پول‌شویی وجود دارد (AML). ارزهای دیجیتال یک پدیده جهانی هستند و فعالیت‌‌های مرتبط می‌توانند از یک حوزه قضایی به حوزه قضایی دیگری منتقل شوند تا از آربیتراژ رگولاتوری بهره ببرند.

در حالی که نگرانی‌های مربوط به حمایت از سرمایه‌‌گذاران وجود دارد، اکوسیستم کریپتو می‌تواند منبع ثروت و درآمد مالی نیز باشد. وضعیت به‌ عنوان ارز ذخیره بین‌المللی غالب می‌‌تواند یکی دیگر از ملاحظات در فرآیند قانون‌گذاری به منظور پذیرش e-USD باشد. اعتقاد بر این است که استیبل کوین‌های بدون پشتوانه ارز ذخیره‌‌سازی می‌‌توانند تحت نظارت سنگین‌‌تری قرار بگیرند، زیرا ممکن است مشکلاتی در مورد عرضه پول سایه‌‌ای که مبتنی بر اعتبار نیست و حق مالکیت ظاهر شود. این مسائل برای استیبل کوین‌های دارای وثیقه کمتر مشخص می‌‌شود.

مشخص نیست که آیا مقررات می‌تواند به صادرکنندگان استیبل کوین رسیدگی کنند که مایل‌اند با انتقال عملیات خود به خارج از حوزه‌های قضایی قابل اجرا، کنترل نشده باقی بمانند. انتظار می‌رود که تخصیص تأییدیه رگولاتوری و بیمه سپرده برای استیبل کوین‌‌های تنظیم ‌شده، استیبل کوین‌‌های تنظیم ‌نشده را به نقش‌‌های کمتر و سوداگرانه‌‌تر کاهش دهد و رشد آنها را بدون پذیرش نهادی کمتر کند.

تأثیرات

ریسک سیستمیک تمرکز اصلی حوزه رگولاتوری است. نحوة همزیستی استیبل کوین‌ها با سیستم مالی سنتی بدون افزایش مادی ریسک‌های سیستمیک یکی از نگرانی‌های اصلی نهادهای رگولاتوری امور مالی است. موضوعاتی مانند پشتوانه ذخایر کافی و شفاف، فروش دارایی‌ها تحت استرس پس از آتش سوزی و شوک متعاقب آن به مؤسسات مالی و بازارها به طور فعال مورد بحث قرار می‌گیرند.

تمرکز بازار با ارائه‌دهندگان استیبل کوین موجود نیز می‌تواند تأثیر را در یک رویداد ریسک‌آفرین افزایش دهد. در حالی که تأثیر آن بر سیستم‌های پرداخت نیز ذکر شده است، اما ریسک تا کنون محدود است، زیرا استیبل کوین‌ها هنوز به عنوان یک وسیله پرداخت گسترده استفاده نمی‌شوند.

در سطح مؤسسات مالی، مدیریت و کنترل ریسک عملیاتی و سایبری احتمالاً نقاط تمرکز ناظران محافظه کار هستند. به علاوه، پس از تعبیه زیرساخت‌ها و سیاست‌های لازم برای تأیید هویت، تلاش‌های حفاظت از مشتری و AML (عملیات ضد پولشویی) مرتبط با رمزارز و استیبل کوین با چارچوب‌‌های تنظیم مقرراتی موجود ادغام می‌‌شوند(شکل 3).

محیط کنونی

وام دادن (و استقراض) یک ستون کلیدی DeFi است. این دومین بخش بزرگ DeFi است و تقریباً 15 درصد از کل ارزش قفل شده (TVL؛ معادل دلار آمریکا) را نسبت به تمام بخش‌های DeFi از ژوئن 2022 تشکیل می‌دهد. به طور خلاصه، وام‌دهندگان سود را به صورت توکن سپرده شده خود یا سبدی از توکن‌های دیگر، از جمله توکن بومی پروتکل اساسی که دارایی‌ها در آن سپرده می‌شود، دریافت می‌کنند.

در عین حال، وام‌گیرندگان می‌توانند از این وجوه استفاده کنند، اگر مبلغی را که وام گرفته‌اند در قالب ارزهای دیجیتال دیگر وثیقه کنند. با وثیقه کافی، هر وام‌گیرنده‌ای می‌تواند به نقدینگی برای معامله کردن و غیره دسترسی داشته باشد.

هزینه‌های استقراض به طور مداوم با یک الگوریتم یا پروتکل مستقل تعیین می‌شود و کاربران می‌توانند با توکن حاکمیتی خود در مورد نرخ بهره به عنوان بخشی از یک سازمان غیر متمرکز مستقل (DAO) رأی دهند.

آخرین موج نوآوری‌ها (که گاهی اوقات به عنوان DeFi 2.0 نامیده می‌شود) تاکنون در رفع محدودیت‌های DeFi 1.0 چندان موفق نبوده است. از سال 2021، چشم انداز بسیار تغییر کرده است و پروژه‌های جدیدی راه‌اندازی شده‌اند که ادعا می‌کنند برخی از مشکلات پروتکل‌های اولیه DeFi را حل کرده‌اند.

در حالی که برخی از نوآوری‌های اعلام شده، مانند وام‌های خودبازپرداخت و بدون وثیقه، در ابتدا به طور قابل توجهی گسترش یافتند؛ اما بسیاری از پروژه‌ها به دلیل قراردادهای هوشمند معیوب یا توکنومبک ناپایدار پروتکل‌ها (اقتصاد یا سیاست پولی توکن) شکست خوردند.

در موارد معدودی، پروتکل‌های DeFi جدید به دلیل مؤسسان غیر قابل اعتماد پروژه یا اعضای تیم که باعث فروش وحشتناک و اصلاحات شدید در ارزش توکن شده‌‌اند، صدمه زیادی به شهرت خود وارد کردند؛ همچنین این حوادث ریسک تمرکز پروژه‌های غیر متمرکز را برجسته می‌کنند(شکل 4).

ما انتظار داریم قوانین ضد پولشویی (AML) و شناخت مشتری (KYC) و حفاظت از مشتری برای تنظیم‌کننده‌ها کلیدی باشد؛ زیرا اولویت‌های نظارتی برای DeFi احتمالاً با اولویت‌‌های وام‌‌دهی سنتی همسو خواهد بود. اما ماهیت مستعار این فناوری اهمیت ملاحظات AML و KYC را افزایش می‌دهد. در عین حال، دارایی‌های دیجیتالی جدید، متنوع و اغلب فراری که توسط این پروتکل‌‌ها استفاده می‌‌شود و ریسک‌های مرتبط با کد زیربنایی، ریسک را برای کاربران افزایش می‌‌دهد.

به نظر می‌رسد فقدان مقررات مانع از رشد وام‌‌دهی DeFi و افزایش پراکندگی می‌‌شود. رگولاتورها از چندین تلاش بازیگران معتبر برای راه‌اندازی خدمات وام جلوگیری کرده‌اند. محصول بازدهی DeFi کوین‌ بیس این نکته را نشان می‌‌دهد: این محصول تنها برای مشتریان غیر آمریکایی در دسترس است، زیرا به دلیل محدودیت‌‌های قانونی پیشنهادات مرتبط با وام‌‌دهی DeFi در ایالات متحده، SEC (کمیسیون بورس و اوراق بهادار) برنامه‌های Coinbase برای ارائه خدمات وام‌‌دهی DeFi در ایالات متحده را متوقف کرده است.

اگرچه در این مرحله مشخص نیست که آیا SEC این نوع محصولات را به عنوان اوراق بهاداری می‌بیند که باید با قوانین اوراق بهادار فدرال مطابقت داشته باشند یا خیر. در مورد BlockFi، یکی دیگر از ارائه‌دهندگان خدمات دارایی‌‌های کریپتو، SEC این شرکت را به عدم ثبت محصول خرده‌ فروشی وام‌‌دهی کریپتو تحت قانون اوراق بهادار سال 1933 متهم کرد. BlockFi با پرداخت 100 میلیون دلار جریمه در فوریه 2022 هزینه را تسویه کرد و اعلام کرد که سعی خواهد کرد یک محصول بازده جایگزین ارائه دهد.

چالش‌ها

یکی از وظایف کلیدی تعیین این موضوع است که کدام افراد یا نهادها در محدوده مقررات قرار می‌گیرند. مقررات نمی‌توانند مستقیماً اجرای کد قراردادهای هوشمند را در بلاکچین‌هایی که ممکن است در حوزه قضایی آنها نباشند، متوقف کنند. تنظیم مقررات فناوری یا نرم‌افزار، نوآوری را خفه می‌کند؛ اما این سؤال باقی می‌ماند که چه کسی باید در قبال ضعف‌های کد که منجر به زیان‌های مالی یا سایر نتایج قابل پیشگیری می‌شود، پاسخگو باشد.

تمرکززدایی واقعی شناسایی افراد یا کسب و کارهایی را که می‌‌توانند از طریق مقررات پاسخگو باشند، دشوار می‌سازد. در حالی که رگولاتوری‌ها می‌‌توانستند مکان فیزیکی زمانی که قرارداد هوشمند بر روی بلاکچین مستقر شده است را شناسایی کنند تا قوانین حاکم در حوزه قضایی را اعمال کنند. Pseudonymity* توسعه‌‌دهندگانی که قراردادهای هوشمند را به کار می‌گیرند و حفاظت از کد به عنوان نوعی آزادی بیان در ایالات متحده این امر را دشوار می‌کند. به عنوان مثال، وام‌دهندگان پیشرو DeFi مانند Aave و Compound قراردادهای هوشمند مستقل و بدون نیاز به اعتمادسازی را بدون حضور یک مقام مرکزی اجرا می‌کنند.

* نام مستعار حالت تقریباً ناشناس است که در آن کاربر یک شناسه ثابت دارد که نام واقعی او نیست: یک نام مستعار. در سیستم‌های مستعار، هویت واقعی فقط در اختیار مدیران سایت قرار می‌گیرد. نام مستعار به کاربران این امکان را می‌دهد که با یکی و دیگری به روشی عموماً ناشناس ارتباط برقرار کنند.

از آنجایی که DeFi مسئولیت مالی (از جمله نگهداری دارایی و سرمایه گذاری) را به کاربران می‌دهد، درک قراردادهای هوشمند لازم است. علاوه بر این، کاربران DeFi، با توجه به سهم بزرگی از مشکلات کد در فضا که توسط هکرها در دو سال گذشته نشان داده شده است باید تحقیقات مناسبی را روی تیم پشت پروژه انجام دهند.

برخی تلاش‌های زنجیره‌‌ای اولیه برای افشای هویت صاحبان کیف پول، از جمله توسعه ‌دهندگانی که قرارداد دارند و تلاش‌هایی برای اختصاص امتیاز کیف پول که نشان‌دهندة رفتار متقلبانه است، وجود دارد؛ اما پلتفرم‌ها اغلب به واسطه‌ها متکی هستند که می‌توانند در محدوده‌های نظارتی قرار گیرند.

حتی به استثنای توسعه‌‌دهندگانی که در ابتدا کد را ایجاد کردند، پروتکل‌ها اغلب به افراد یا نهادهایی متکی هستند که بودجه‌‌ای را برای توسعه پروژه فراهم می‌‌کنند یا رابط کاربری را برای مقیاس‌پذیرتر کردن این پروتکل‌ها فراهم می‌‌کنند.

تأثیرات

ممکن است نیاز باشد که وام دهی DeFi تا حدی غیر متمرکز باشد تا بتواند در چارچوب‌های رگولاتوری قرار گیرد. ما شاهد ظهور نقاط دسترسی مجاز به DeFi بوده ‌ایم که به ‌عنوان پل‌‌های تنظیم‌ شده برای پروتکل‌های بلاکچین بدون مجوز (مثلاً Compound Treasury) عمل می‌‌کنند.

اعتقاد بر این است که نقاط دسترسی مجاز و تنظیم ‌شده، پروتکل‌‌ها و کاربران آنها را قادر می‌‌سازند تا با الزامات خاصی (مانند AML و KYC) مطابقت داشته باشند، در نتیجه دسترسی به تعداد بیشتری از کاربران از جمله مؤسسات را تسهیل می‌کنند.

برای مقیاس‌پذیر بودن، ممکن است این مصالحه برای پلتفرم‌های وام قابل قبول باشد. مقررات می‌تواند از تمایل طیف وسیع‌تری از بازیگران برای تعامل با پلتفرم‌های وام‌دهی DeFi حمایت کند. اعتقاد بر این است که بازیکنان بزرگ‌تر مایل به در نظر گرفتن مصالحه‌هایی مانند نقاط دسترسی مجاز و تنظیم‌شده برای مطابقت با الزامات نظارتی خواهند بود.

با ظهور DeFi 2.0 شاهد بودیم که اندازه‌گیری میزان وام‌‌دهی بیشتر DeFi به سمت پروتکل‌های غیر متمرکز سخت بوده است. برای فعالیت‌‌هایی که کاملاً غیر متمرکز باقی می‌مانند، ممکن است لازم باشد رگولاتوری‌ها به ابزارهای تحقیقاتی دیگری به منظور حصول اطمینان از انطباق افراد و کسب و کارها در حوزه قضایی خود با اصول نظارتی اعتماد کنند.

همچنین مقررات به دلیل ماهیت بدون مرز DeFi نیاز به هماهنگی بین‌المللی دارد. برای رگولاتوری‌ها، وام‌‌دهی DeFi ممکن است در مقابل وام‌‌دهی سنتی مزایایی داشته باشد. در مقایسه با تنظیم یک وام‌دهنده سنتی، تنظیم پلتفرم‌های وام دهی DeFi امکان استفاده از داده‌های لحظه‌ای و مستقیم قابل دسترسی از طریق بلاکچین را فراهم می‌کند.

ممکن است ناظران دیگر نیازی به اتکا به گزارش‌دهی توسط پلتفرم نداشته باشند و بسیاری از نظارت‌ها ممکن است خودکار باشد و شاید حتی با کمک قراردادهای هوشمند به عنوان ابزارهای نظارتی مستقل باشند.

سخن پایانی

در این قسمت از گزارش به مواردی همچون ریسک‌های بلاکچین و نحوه رگولاتوری و مواجهه با آن ارائه شد و فرصت‌هایی مانند وام‌دهی غیر متمرکز و چالش‌هایی همچون پولشویی و تأمین مالی تروریسم که با خود به همراه دارد پرداخته شد.

مترجم: مسعود اسکندری

منبع: spglobal.com