فروپاشی ائتلاف سعودی در منطقه

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،امپراطوری عثمانی جای خودرا به دولتهای قومی مذهبی ریز و درشت داد و اتحاد و ائتلافهای جدیدی شکل گرفت که دنیای معاصر امروز را رقم زد.
مذاکرات هسته ای ایران با کشورهای غربی که طی آن غنی سازی اورانیوم برای ایران پس از یک دهه انکار، به رسمیت شناخته شد، علاوه براینکه دستاوردهای مهمی از جمله اذعان جهانی به قدرت یابی ایران اسلامی را به همراه داشت، درصدد تشکیل اتحاد و ائتلافهای جدیدی در منطقه است که محور همه این پیمانها، تهران است.
توافق ژنو، جامعه غرب را وادار به پذیرش ایران به عنوان یک بازیگر اصلی منطقه ای کرد.
به اذعان بسیاری از ناظران سیاسی، تهران بیش از آنکه از دستاوردهای فنی توافق نامه ژنو سود برده باشد، از دستاوردهای سیاسی بزرگی که از این رهگذر در عرصه های مختلف به دست آورده ، سود می‌برد.
عصبانیت سعودیها و صهیونیستها شاید بزرگترین دلیل بر این تغییر و تحول استراتژیک باشد. چه اینکه پیش از این هم سعودیها و هم صهیونیستها خواهان کنترل برنامه هسته ای ایران بودند، بنابراین از این توافق که به زعم 
غربی ها، برنامه هسته ای ایران مهار شده، می‌بایست خوشحال باشند. اما اینگونه نیست. چرا؟
پاسخ روشن است. غرب نه تنها ایران هسته ای را از این پس پذیرفته است، بلکه حوزه نفوذ ایران اسلامی را در منطقه نیز خواهد پذیرفت.
معنای این جمله آن است که حوزه نفوذ سعودیها و صهیونیستها در مقابل گسترش نفوذ ایران محدود خواهد شد. ایران از این پس علاوه بر سوریه و عراق و لبنان با مصر، یمن، بحرین و ترکیه و… اتحاد خواهد داشت. اضافه کنید به این ائتلاف‌های جدید، قطع رابطه نفتی میان سعودی و آمریکا را.
به عبارت ساده تر آنچه سعودی‌ها را عصبانی می‌کند، دستیابی ایران به اصطلاح سلاح هسته ای نیست، آنها نگران اعتراف جامعه جهانی بخصوص آمریکا به قدرت منطقه ای ایران هستند.
این مواضع را می‌توان از سرمقاله‌های روزنامه‌های سعودی به خوبی فهمید. سعودی‌ها خواهان حضور انفرادی آمریکا در موضوعات منطقه‌ای هستند و مشارکت ایران را در پرونده های این منطقه 
نمی پسندند.
نزدیکی اخیر ترکیه به عراق و ایران و همچنین انعطاف آنکارا نسبت به تحولات سوریه که تا پیش از این بزرگترین تهدید برای پرونده سوریه محسوب می‌شد، نمونه هایی از شکل گیری اتحاد ائتلافهای ضد سعودی و صهیونیستی در منطقه است که باعث شده مقامهای سیاسی و امنیتی عربستان را به واکنشهای تند و گاه عجولانه وادارد.
شاید مواضع هیچ دو رژیمی تا این حد به هم نزدیک نباشد که این روزها مواضع ریاض و تل آویو به هم نزدیک است و این نزدیکی نشانگر اثبات اعتراف رسمی جهانی به قدرت یابی ایران است. سعودیها تلاش می‌کنند در آینده جدید منطقه ای سهم خود را طلب کنند، اما نظر به ایجاد تغییراتی که بخصوص پس از عقب نشینی آمریکا در استفاده از گزینه نظامی علیه سوریه و به دنبال آن توافق هسته ای با ایران صورت گرفت، بیش از هر زمان دیگری تحقق این رویا را دور از دسترس می‌بیند.
حتی زمزمه هایی مبنی بر فروپاشی شورای همکاری خلیج فارس نیز به گوش می‌رسد که وقتی آن را با نزاع قدرت در درون دربار سعودی ارزیابی می‌کنیم، شرایط برای سعودی ها بغرنج تر به نظر می‌رسد.