برناردو برتولوچی شبیه فروغ فرخزاد بود

روزنامه هفت صبح:

متولد: سال 1940 در ایتالیا

برتولوچی مانند بیشتر فیلمسازان مطرح ایتالیایی به خاطر سبک ویژه بصری اش و استفاده از رنگ و نور شهرت پیدا کرده است. علاوه بر آن شخصیت های فیلم های برتولوچی معمولا از پیچیدگی های روانشناسی و اجتماعی برخوردارند. حتی در فیلمی مانند «رویابین ها» یا «دنباله رو» که بیشتر یک روایت تاریخی است باشند، برتولوچی از قهرمانان فیلمش و روحیه و کاراکتر آنها غافل نمی شود.

مشوق برتولوچی برای ورود به سینما یک فیلمساز ایتالیایی بزرگ دیگر یعنی پازولینی بود. برتولوچی در فیلم «آکاتونه» دستیار پازولینی بود و سال بعد از آن اولین فیلم بلند خودش «دروگر ظالم» را ساخت؛ فیلمی که فیلمنامه نویسش پازولینی بود.

سال 1970 با «دنباله رو» که درامی سیاسی بود و ژان لویی ترینیتیان بازیگر نقش اولش بودبه شهرت رسید. با «آخرین تانگو در پاریس» شهرتش را تثبیت کرد. فیلمی که مارلون براندو در آن بازی کرد. برتولوچی کلا فیلمساز کم کاری است. آخرین فیلمش «تو و من» را سال 2012 ساخت و سال گذشته هم مستندی به نام «ونیز 70: آینده بارگذاری می شود» ساخت که شامل 70 فیلم کوتاه درباره سینما و آینده این هنر بود.