از مجرد ماندن می ترسید؟!

مجله دنیای زنان: بطور روزانه با مراجعه کنندگان جوان یعنی دخترها و پسرهایی روبرو می شوم که مجردند و به ظاهر زندگی آرام و خوبی دارند اما به شدت ناامیدند و از زندگی مجردی خود می ترسند و نگران آینده هستند. از طرفی با خانم ها و آقایان زیادی مواجه می شوم که متاهل اند و به دنبال هر دستاویزی می گردند تا خود را از زندگی زناشویی سخت و طاقت فرسای خود رها کنند. از خود می پرسم حق با کدام دسته است؟ و همیشه به یک پاسخ می رسم. حق با هر دو گروه است اما چرا؟ چون برای برخی از افراد، مجرد بودن به شدت مخرب و حتی افسرده کننده است و برای برخی دیگر متاهل بودن و البته برای هر دو گروه، افتادن در دام ازدواج های ناهماهنگ که به طور روزانه آنها را در معرض تخریب و حتی اختلالات جسمی و روانی قرار می دهد.

مجرد بودن برای چه کسانی بهتر است؟

گرچه مجرد ماندن، برای بیشتر افراد، چندان مناسب نیست اما برخی افراد، به دلیل داشتن برخی ویژگی ها و اختلالات بهتر است تا قبل از اینکه درمان شوند مجرد بمانند. برای مثال برخی افراد هستند که به خاطر نوع شخصیت خود (که روانشناسان به آنها شخصیت اسکیزوئیدی می گویند)، طوری در ازدواج ظاهر می شوند که به خود و دیگران آسیب های جدی وارد می آورند. البته به دلیل آسیب های جدی دوران کودکی این افراد، نمی خواهم آنها را به خاطر این ویژگی هایشان مقصر بدانم اما به هر حال می توان گفت که مجرد ماندنشان سود و منفعت بیشتری دارد.

غیر از این دسته، گروه های دیگری هم هستند که به دلایل مختلف ازدواج کردن به صلاحشان نیست. چون قرار گرفتن در روابط نزدیک و صمیمی باعث می شود نه تنها به همسر و فرزند که حتی بیشتر به خودشان آسیب بزنند و گاهی هم پختگی لازم، آمادگی یا رشد کافی برای ورود به تجربه ازدواج را ندارند. این افراد، یا همان هایی هستندکه به زعم روانشناسان و محققان، از رابطه صمیمانه فراری اند و می ترسند صمیمیت و نزدیکی با کسی داشته باشند یا وقتی در داخل رابطه ای قرار می گیرند انگیزه های ناخودآگاه، آنها را به سمت آسیب زدن به خود، یا طرف مقابل سوق می دهد.

حتما اصطلاحات سادیسم و مازوخیسم را شنیده اید که به معنای دیگر آزار یا خودآزارند. البته من در اینجا، به دنبال توضیح و تشریح معنای واژه های روانشناختی نیستم اما می خواهم اشاره ای به اختلال هایی داشته باشم که حداقل در تجرد و تنهایی تخریب کمتری را متوجه خود و اطرافیان دارند و ماهیت آنها به گونه ای است که آسیب های جدی به دیگران و خصوصا به نزدیکان فرد وارد می آورند.