میانگین رتبه‌بندی ریسک سیاسی در ایران چقدر است

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، تقاضای فزاینده برای دسترسی به منابع اقیانوس‌‌ها، مواد معدنی مهم استراتژیک و فضای شلوغ‌‌تر و با نظم ضعیف، ریسک سیاسی را افزایش می‌‌دهد. این موضوع شامل ریسک جنگ می‌شود که بر اساس رتبه‌بندی ریسک سیاسی مارش در بیشتر مناطق در سال 2021 افزایش یافته است.

ریسک سیاسی در ایران

بر طبق گزارش ریسک سیاسی 2022 مارش در ایران و مقایسه ماه‌های جولای و مارس، در برخی حوزه‌ها تغییراتی رخ داده و در برخی دیگر همچنان ثابت مانده است.

ریسک اعتصابات، شورش و جنبش‌های اجتماعی، جنگ و جنگ داخلی، سلب مالکیت، اعتبار توافقنامه قراردادی، ریسک قانونی و رگولاتوری تغییری نداشته و ثابت مانده است.

ریسک تروریسم، ریسک اقتصاد کشور و ریسک اعتبار دولتی کاهش یافته که بسیار خوب است. در این میان تنها ریسک تبدیل و انتقال ارز افزایشی بوده است. جدول زیر خود گویای این مطالب است.

به طور مشابه در حالی که رتبه کلی ریسک اقتصادی تنها در 9 کشور در سال 2022 نسبت به سال 2021 بدتر شد، اختلافات در کشورها و مناطق همچنان گسترش یافت و به ناآرامی‌های اجتماعی و تهدیدات تروریستی دامن زد.

مشخص نیست که آیا بهبود مستمر از آسیب اقتصادی ناشی از همه‌‌گیری می‌‌تواند کشش کافی برای خارج کردن بسیاری از کشورها از پریشانی اقتصادی خود داشته باشد یا خیر.

به نظر می‌‌رسد سناریوی پس از همه‌‌گیری نسبت به تهدیدات همه‌‌جانبه ناشی از محرک‌‌های کوچک مختلف حساس‌تر باشد. یک ویروس منتقل‌ شده از طریق هوا، یک کد کامپیوتری که حمله باج‌‌افزاری را آغاز می‌‌کند یا تأثیر یک تغییر دمای نیم درجه بر محیط از این جمله است.

به طور مشابه، از آنجایی که تشدید بحران اوکراین امنیت غذایی و انرژی را تهدید می‌‌کند، کشورهایی که بیشتر به واردات وابسته هستند ممکن است با شکست‌‌های چشمگیری مواجه شوند.

شتاب اقتصاد جهانی و فشارهای تورمی، کشورها و مناطقی را پشت سر می‌گذارد که از نظر اجتماعی انعطاف‌پذیری کمتری دارند و از نظر نهادی مؤثر هستند.

تقریباً 60 درصد از 197 حوزه قضایی که مارش تجزیه و تحلیل کرده است با وخامت مشخصات بدهی‌های دولتی خود مواجه شدند و بیش از نیمی از آنها ریسک خشونت داخلی بیشتری داشتند. این وخامت در مناطقی که شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی از قبل گسترده بود، مانند آفریقا و آمریکای لاتین یا به دنبال تشدید بحران در اوکراین مشهود است؛ اما چندین نشانه پیش‌بینی‌کننده گسست‌های احتمالی، حتی در اقتصادهایی که تاب‌آورتر تلقی می‌شوند، هستند.

ثبات نسبی نشان‌ داده ‌شده در رتبه‌‌بندی ریسک به ‌ویژه در سراسر جنوب صحرای آفریقا نگران‌‌کننده است؛ زیرا ریسک اقتصادی به ‌طور قابل ‌توجهی بالاتر از میانگین جهانی است و به‌‌رغم چرخه اقتصاد جهانی به ‌طور قابل ‌توجهی بهبود نمی‌یابد.

به طور مشابه، یک شاخص متوسط بهبود اقتصادی در منطقه آسیا ـ اقیانوسیه نسبت به ریسک‌های دیگر، مانند اعتبار دولتی، خشونت سیاسی و ریسک انتقال ارز و تبدیل ارز که همه آنها بدتر شده‌اند، کاهش نمی‌یابد.

حتی پس از اینکه واکسن‌ها و تقویت‌کننده‌ها در برخی مناطق در دسترس قرار گرفتند، محیطی که کسب و کارها و مؤسسات مالی در آن فعالیت می‌کنند شکننده است. حتی یک تهدید کوچک ممکن است اثراتی در سطح سیاره‌ای ایجاد کند.

ابزارهای مدیریت ریسک

ابزارهای مختلفی برای مدیریت ریسک سیاسی و اعتباری از منابع دولتی و خصوصی وجود دارد. علاوه بر آژانس‌های اعتبار صادراتی تحت حمایت دولت و سازمان‌های چندجانبه، یک بازار خصوصی بیمه ریسک سیاسی قوی ایجاد شده است تا به سرمایه‌گذاران و کسب و کارها کمک کند تا از بحران‌های سیاسی و اقتصادی عبور کنند.

راهکارهای محافظت در برابر ریسک‌های عدم پرداخت، بهبود انعطاف‌‌پذیری زنجیرة تأمین و محافظت از افراد و دارایی‌ها در کشورهای مختلف می‌‌تواند شامل برنامه‌های عمومی، بیمه خصوصی یا ترکیبی از هر دو باشد.

مرزهای سنتی بین کشورها همچنان عوامل اصلی ریسک سیاسی هستند. با این حال همان‌طور که جهان با انتقال انرژی و دیجیتالی شدن پیش می‌رود (در حالی که در عین حال از یک بیماری همه‌گیر جهانی بهبود می‌یابد) ارزش دارد که تأثیر انواع دیگر مرزها را در نظر بگیریم.

گسترش مرزهای مبتنی بر دریا به مناطق EEZ، ذخایر زیرزمینی مواد معدنی استراتژیک، و عرصه کاملاً غیر قابل تنظیم فضا، سه محیطی هستند که مرزهای آنها آینده تجارت، ژئوپلیتیک و ریسک سیاسی را شکل خواهد داد.

شرکت‌هایی که درک می‌کنند چگونه این محیط‌ها بر تنش‌های موجود میان کشورها و مناطق تأثیر می‌گذارد، در موقعیت بهتری برای بهره مندی از پاداش‌های بالقوه‌ای که دارند، خواهند بود.

منبع: https://www.marsh.com/dk/en/services/political-risk/insights/political-risk-report.html