شبی که بزرگان نیامدند: آخرین چهچهه‌ی پوپولیسم دولتی در ورزش ایران
مراسم شرم‌آوری که به بهانه تقدیر از ملی‌پوشان صعود کرده به جام‌های جهانی برگزار شد، شاه بیت غزل خرابکاری اهل سیاست در فوتبال ایران بود.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک به نقل از عصر ایران این مراسم به بهانه (و نه با هدف) تقدیر از ملی پوشانی برگزار شد که دست ایران را به دامان جام جهانی رسانده اند. اما کدام عاقل تیزبینی‌ست که نداند که این سیرک مضحک، آخرین چهچهه‌ی پوپولیسم دولتی در ورزش ایران بود؟
ظاهرا ماجرا تقدیر از ملی پوشان فوتبال بود، اما باطن قصه، هنرنمایی "آقای رئیس" در برابر صدهزار تماشاگر گردآمده در ورزشگاه آزادی بود. قرار بود محمود احمدی نژاد در کنار ستاره‌های قبلی و فعلی فوتبال ایران، مردان تاریخ ساز دیروز و امروز فوتبال نه چندان سطح بالای این دیار، پا بر چمن ورزشگاه آزادی بنهد و بدود و پاس گل بدهد و، اگر شد، گل بزند!
اما کار وقتی خراب شد که مهمترین بزرگان دیروز، این مراسم دولتی را تحویل نگرفتند. نه علی دایی آمد، نه خداداد عزیزی، نه کریم باقری. احمدرضا عابدزاده هم که در ایران نیست.
دایی که به دستور دولت احمدی نژاد از مربیگری تیم ملی کنار گذاشته شد، از اول هم بعید بود که به این بازی تن دهد. بگذریم که او با خاتمی روابط حسنه‌ای دارد نه با احمدی نژاد.
خداداد هم که اساساً برای سیاستمدارجماعت تره خرد نمی‌کند! او پیش از این بازی هم هشدار داده بود که این مسابقه فقط به کار گل خوردن ستاره های دیروز و مخدوش شدن می آید و در واقع در حکم برگزاری مسابقه کشتی بین عبدالله موحد و حمید سوریان است. کریم باقری هم مرد عاقلی‌ست!
سایر فوتبالیست ها هم اگر تحلیل سیاسی و یا اندکی شانس داشتند، دیشب گذرشان به ورزشگاه آزادی نمی افتاد تا پس از بازی، همگی بگویند این چه مراسم تقدیری بود و نیمه دوم بازی کجا رفت!
بدتر از غیبت ستاره‌های اصلی، به هیچ گرفته شدن این مراسم از سوی مردم بود. حداکثر پنج هزار نفر به ورزشگاه آزادی آمدند تا دریبل‌های احمدی‌نژاد را در کنار دایی و میناوند و جباری و نکونام و پاشازاده و زرینچه تماشا کنند.