دوستان روحانی که این روزها از وی راضی نیستند
روزهای شیرین بعد از فصل انتخابات بین گروه‌های خوشحال از پیروزی روحانی به تدریج جای خود را به فضای واقعی‌تر رقابت‌های سیاسی می‌دهد. بعدا روشن خواهد شد که روحانی به کدام گروه و حلقه سیاسی نزدیک‌تر خواهد بود ولی از هم اکنون نشانه‌هایی از این رقابت‌ها آشکار شده است.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،اگر چه رئیس دولت یازدهم معتقد است در پنجاه روز طی شده از عمر دولتش به اندازه پانصد روز در سیاست خارجی قدم برداشته است ولی از سوی دیگر، سرعت کمتر تحولات در بعضی مسائل داخلی و پیش‌بینی از آینده دولت باعث شده نشانه‌هایی از انتقادات داخلی از سوی عده‌ای دیده شود که در جرگه دوستان روحانی قرار دارند و یا مایل به گنجاندن خود در این فهرست هستند.
به گزارش «تابناک»، اگر چه در روزهای ابتدایی بعد از پیروزی روحانی، اصلاح‌طلبان به تلاش بعضی اصولگرایان برای مصادره روحانی معترض بودند ولی روند تحولات بعدی نشان داد که نه روحانی مایل است چندان خود را در مقابل اصولگرایان تعریف کند و نه اصلاح‌طلبان به گونه‌ای رفتار کردند که همه خود و بد روحانی را با هم بپذیرند.
شاید انتخابات مجلس دهم فرصتی باشد که بازآرایی جدید صحنه سیاسی ایران شکل گیرد و معلوم شود اصولگرایان و اصلاح‌طلبان چه نیازی به روحانی دارند و چه اختلافاتی با وی دارند و یا این که چه کسانی حاضر خواهند شد زیر علم جدید اعتدال‌گرایی سینه بزنند. تا رسیدن به آن روز، بخشی از هواداران واقعی و غیرواقعی روحانی از اکنون نسبت به وی انتقاداتی دارند.
اولین بخش از این منتقدان، کسانی هستند که از رویکردهای مطبوعاتی و رسانه‌ای دولت راضی نیستند. آنها، غالبا خواستار این هستند که دولت تمام سرمایه‌های رسانه‌ای خود را در هماهنگ کند و در جهت آن چه که از نظر آنها مهم فرض می‌شود قرار دهد.
خفه کردن هر کسی که خارج از دولت و هواداران آن قرار دارد و یا این که از دولت روحانی انتقادی دارد، هدف بخشی از این منتقدین است که گویا هنوز دولت روحانی تمایلی به همراهی با هدف آنها ندارد.
دومین دسته منتقدین دولت، آنهایی هستند که از سرعت تغییر میانی در دولت روحانی راضی نیستند. آن چه که اخیرا در مورد استانداری‌ها بروز کرد و انتقاداتی که از کندی تغییر استاندارها انجام شد برجسته شدن روندی بود که دسته‌ای از مطبوعات از مدتها پیش به دنبال آن بودند.
از سوی دیگر، تجربه دولت‌های پیشین نشان می‌دهد که احتمالا دولت روحانی نیز بعد از گذشت دوره‌ای به مدیریت جدی‌تر رقابت‌های درونی نیاز خواهد داشت. دولت روحانی که رئیس آن کلمه «فراجناحی» را بسیار دوست دارد، از افرادی با خاستگاه‌های سیاسی متفاوت تشکیل شده است که ممکن است به تدریج نمایان‌تر شود.
راست سنتی، توسعه‌گراها، اصلاح‌طلبان و تکنوکراتهایی با سوابق و ایده‌های متفاوت در دولت یازدهم همکار شده‌اند ولی رقابت سیاسی همیشه ادامه خواهد یافت.
بخشی از خبرهایی که این روزها در رسانه‌ها مطرح می‌شود رنگ و بوی همین رقابت‌ها را دارد. پذیرش این که راست سنتی حوزوی و توسعه‌گراهای تحصیل‌کرده غرب همیشه با هم بمانند چندان منطقی نیست. شاید به همین خاطر است که رسانه‌های نزدیک به یک گروه از آینده تاثیرگذاری حلقه‌ای دیگر در دولت روحانی، ابراز نگرانی می‌کنند.