قاری قرآن: به دلیل خواندن قرآن در کنار خاتمی و موسوی از صداوسیما حذف شدم

آقای موسوی! فعالیت‌های قرآنی خودتان را از چه زمانی آغاز کردید و اساتیدتان چه کسانی بودند؟

من فعالیت‌های قرآنی خود را به صورت کلاسیک از سال‌های 49 و 50 یعنی زمانی که 9 یا 10 سال سن داشتم، شروع کردم. در آن زمان به همراه اخوی‌ام به کلاس‌های محمدتقی مروت می‌رفتم و همچنین استاد مولایی و پور فرزیب از جمله اساتید من بودند. تا اینکه قبل از پیروزی انقلاب دارالتحفیظ قرآن برگزار شد و اتفاقا استاد شجریان نیز از شرکت‌کنندگان آن بودند و آنجا انتخاب شدم و اولین سفر بین‌المللی‌ام را انجام دادم. در رادیو عربستان نیز چند تلاوت در همان دوران از من پخش شد. استاد شجریان هم از نفرات برگزیده بودند. آنگونه که به خاطر دارم آقایان گفتند چون ایشان مطرب هستند، از حضورشان ممانعت شد!

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی من به عضویت سپاه پاسداران درآمدم. آن زمان نیز در میان رزمندگان اسلام مقام اول تلاوت قرآن را کسب کردم. در مسابقات نیروهای مسلح جمهوری اسلامی نیز اول شدم. بعد از مدتی نیز داور بین‌المللی قرآن کریم شدم. یکی از نکات برجسته فعالیت‌های قرآنی‌ام نیز این بود که بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، اولین مسابقات بین‌المللی قرآن را برگزار کردم. از سال 1362 تا به الان هم مشغول تدریس هستم و تحصیلات دانشگاهی من هم در رشته علوم سیاسی است.

نحوه حضورتان در فیس‌بوک به چه صورت بود و به غیر از فیس‌بوک در شبکه اجتماعی دیگری نیز حضور دارید؟

من فقط در فیس‌بوک هستم و چند ماهی هست که به عضویت این شبکه اجتماعی درآمده‌ام. بنده از طریق تشویق پسر و دخترم وارد فیس‌بوک شدم تا به این وسیله بتوانم نقطه‌نظراتم را طرح کنم. به هر حال الان قریب به دو سال است که جلسات قرآنم را ندارم و از این طریق راهنمایی و مشاوره می‌دهم و اخبار و اطلاعات را به دست می‌آورم و فیس‌بوک برای من ابزاری با کارکردهای فرهنگی و قرآنی شده است.

برخوردها با شما پس از حضور در فیس‌بوک چگونه بوده است؟ عده‌ای در جامعه مذهبی ما حضور در فیس‌بوک را برنمی‌تابند.

تا آنجایی که می‌دانم بچه‌های باسواد و دانشگاهی قرآنی از این مسئله استقبال کرده‌اند و در آنجا به بحث و گفت‌وگو می‌پردازیم. کاری را که من با انتشار مبالغ کلانی می‌بایست به انجام می‌رساندم، اینجا در فیس‌بوک با کمترین هزینه می‌توانم انجام دهم. انجمن‌ها و گروه‌های قرآنی زیادی در فیس‌بوک وجود دارند که در آن عضو هستم و به فعالیت‌های قرآنی‌ام در آن می‌پردازم.

پس عضویت در شبکه اجتماعی فیس‌بوک برای شما کارکردهای مثبتی داشته ولی با این حال همچنان دغدغه‌ای که گفتم باقی است. عده‌ای از اساس کارکردهای مثبت فیس‌بوک و یا شبکه‌های اجتماعی دیگر را منکر نمی‌شوند ولی معتقدند که ضررهای آن بیشتر از فواید آن است و از این‌رو به این پدیده روی خوش نشان نمی‌دهند؟

ببینید، اینگونه مواجهه‌ها ریشه‌های تاریخی دارد. من سنم به سال‌هایی می‌رسد که اولین بار صندلی به مساجد راه یافت. ما در محله پامنار زندگی می‌کردیم که محله‌ای مذهبی بود و بسیاری از علما و بزرگان در آن زندگی می‌کردند و یا به آنجا مربوط بودند. من یادم هست در همین مسجد آقابهرام وقتی صندلی آمد، بسیاری از مومنین و نمازگزاران انتقاد می‌کردند که اینجا مگر سینما است؟! چند دهه قبل‌تر نیز مقاومت‌هایی در برابر «بلندگو» و ورود آن به مساجد و اماکن مذهبی صورت می‌گرفت و می‌گفتند این صدای شیطان است. باز به خاطر دارم که در ابتدای انقلاب وقتی برای سفر حج به عربستان رفتیم، کلی اصرار کردیم تا بتوانیم از ویدئو استفاده کنیم و همراه خودمان به ایران بیاوریم. خب مخالفت می‌شد تا اینکه با پادرمیانی بعثه رهبری این امکان برای تعدادی از ما قاریان ممکن شد تا بتوانیم برنامه‌های ضبط‌شده قرآنی‌مان را داشته باشیم و امکان دیدن مجدد آن برایمان فراهم شود. تازه با همان حال باز نگران بودیم که ورود اینها به ایران برای ما مشکل‌ساز شود و در ایران این ویدئوها را از ما ضبط کنند! اما رفته رفته این ابزارهای مدرن جای خود را باز کردند و جزء وسایل ضروری شدند و نگرانی‌ها هم مرتفع شد!

امروز هم به واسطه انحصار خبری که در داخل کشور به واسطه برخی دیدگاه‌ها به وجود آمده است، نیاز به ماهواره‌ها و فضاهای مجازی ضرورت بیشتری می‌یابد. این ابزارها به خودی خود چیز بدی نیستند. نحوه استفاده از آنهاست که می‌تواند مورد قضاوت قرار گیرد. هم‌اکنون من و بسیاری دیگر از فعالان عرصه قرآنی در فیس‌بوک هستند و با هم تبادل فکر می‌کنیم. چطور می‌شود این ابزار به صورت کلی صهیونیستی باشد، در حالی که استفاده‌های مفید و سودمندی نیز از آن می‌شود؟