دومینوی افتتاح حساب بانکی و مسدودشدنشان

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، تحریم‌های ضدایرانی یک اتفاق نادر در جهان بود؛ مثل زلزله که می‌تواند همه‌چیز را خراب کند. با هرکدام از محدودیت‌های تحریم، ما تلاش می‌کردیم راهی پیدا کنیم که کارمان انجام شود.

ابراهیم جمیلی.دبیرکل شورای بازرگانان ایران در روزنامه شرق نوشت؛

یکی از بدترین اتفاقاتی که در این دوران افتاد، بستن حساب‌های بانکی تجار ایرانی بود. اوایل تحریم به جرم اینکه ایرانی بودیم برای ما مانع‌تراشی می‌کردند و سعی داشتند مسیرهای تجاری ما را شناسایی و مسدود کنند اما پس از مدتی که ما از طریق امارات به‌عنوان تجار غیرایرانی وارد عرصه تجارت خارجی شدیم، ما را به جرم همکاری با ایران تحت فشار قرار می‌دادند؛ در دوره تحریم، ما بیشتر کارها را از طریق کشور امارات انجام می‌دادیم و کاری که تحریم‌کنندگان برای جلوگیری از فعالیت ما انجام می‌دادند، این بود که حساب‌های ما را در بانک‌های مختلف ببندند تا عملا نتوانیم پولی برای تجارت جابه‌جا کنیم. این وضعیت اصلا خوشایند یک فعال اقتصادی نیست. یک وقت‌هایی همه مقدمات را برای کارها آماده می‌کردیم، پول هم داخل حساب بود اما یک‌مرتبه صبح که از خواب بیدار می‌شدیم، با پیامک و ایمیل یا از هر مسیر دیگری به ما اطلاع می‌دادند حسابتان مسدود شده است. وقتی تجارتی را آغاز می‌کردیم تقریبا هیچ اعتباری به ادامه بی‌دردسر آن وجود نداشت. مثلا می‌رفتیم با شرکتی صحبت می‌کردیم که از آنها ماشین‌آلات بخریم، رفت‌وآمدها انجام می‌شد و بعد از کلی اتلاف وقت، یا آنها بهانه می‌آوردند و ماشین‌آلات به ما نمی‌فروختند یا یکباره با بسته‌شدن حساب بانکی، پول از دسترس ما خارج می‌شد و ما مجبور به انصراف بودیم.
برای جلوگیری از شناسایی حساب‌های بانکی و مسدودشدن آنها، مجبور می‌شدیم مدام با بانک‌های مختلف کار کنیم و تا با افتتاح حساب‌های متعدد در بانک‌های مختلف ردیابی نشویم اما این مسئله هم از چند جهت دردسرساز بود؛ اولا اینکه هرچه بیشتر تلاش‌ می‌کردیم تحریم‌کنندگان هم بیشتر فشار می‌آوردند. از این گذشته، ما در همکاری با بانک‌های خارجی برای خودمان اعتبار درست می‌کردیم اما وقتی مجبور بودیم با بانک دیگری کار کنیم، آن اعتبار بی‌مصرف می‌شد. بدتر از همه، جابه‌جایی حساب‌های بانکی، حسابی شرکا و طرف‌های تجاری ما را به شک‌ انداخته بود. اعتمادی به ما نداشتند.