احمد عزیزی شاعر انقلاب درگذشت

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، احمد عزیزی 4 دی 1337 در سر پل ذهاب کرمانشاه چشم به جهان گشود و پیش از رفتن به مدرسه سواد خواندن و نوشتن آموخت. مجله جوانان و روزنامه جمهوری پله هایی برای رشدش در عرصه شعر و ادب شدند و اوج گرفتنش در دنیای شاعری با «کفش های مکاشفه» بود.

«شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه‌های ایلیایی»، «غزالستان»، «قوس غزل»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» و «رؤیای رویت» دیگر آثاری بودند که سبب ماندگاری بیشتر این شاعر در  شعر و ادب فارسی شدند.

به عقیده بسیاری از استادان شعر و ادب اشعار احمد عزیزی با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل بیت در بیشتر آثارش موج می‌زند.

اشعار زیبا و پر محتوای این شاعر انقلابی را رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز تحسین کرده اند. در یکی از جلسات شعر خوانی شاعران انقلابی نزد رهبر معظم انقلاب اسلامی ایشان خطاب به حضار گفتند: آقای عزیزی جزء شاعران پخته و جا افتاده هستند.

احمد عزیزی در 15 اسفند سال 1386 بر اثر اختلالات کلیوی در بیمارستان امام رضا (ع) بستری شد و به اغما رفت. مقام معظم رهبری نیز در 28 مهر سال 1390 و در سفری که به کرمانشاه داشتند با وی دیدار کردند.

حال این شاعر از ابتدای هفته وخیم تر شد تا اینکه احمد عزیزی امروز پس از 9 سال تحمل بیماری در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه درگذشت و برای همیشه در خاطر اهالی شعر و ادب جاودانه شد.

شاه ابوالفضل من، مطلع انوار من

زاده ام البنین، حیدر کرار من

جان تو شاه جهان، رحم نما چون شهان

بر دل مجروح من، بر تن بیمار من

دود دلم را ببین، دامن گلها گرفت

به مناسبت وفات مادر مهر و ادب

بین چه فغان می کند مرغ گرفتار من

تشنه برون شد ز شط،وز دل دریا چو بط

چون دل طفلان شدست، دیده خونبار من

مست نباشم ز می، جان من و جان می

سوز دل زینب است آتش رخسار من

فخر کنم بر فلک، ناز کنم بر ملک

ماه بنی هاشم است، دلبر و دلدار من

کاش در آید به ناز، وین چمن دلنواز

شاخه شمشاد من، سور کماندار من

ماه منیرم کجاست، شاه دلیرم کجاست

خیمه صبرم بسوخت، شعله افکار من

احمد عاشق بگوی، مدح ابوالفضل شاه

کز اثر طبع توست، رونق بازار من

عازم کرب وبلاست، بهر تو عباس شاه

طبع شکر ریز من، کلک شکر بار من