مدیران بیمه ای به دنبال رئیس کلی همراه یا اهل مماشات؟

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، طی روزهای گذشته نامه ای از سوی برخی مدیران عامل  با سربرگ سندیکای بیمه گران خطاب به وزیر اقتصاد در خصوص انتخاب رئیس کل بیمه مرکزی منتشر شد که بازتاب گسترده ای پیدا کرد.

 نگاهی دوباره به این نامه توجه به برخی نکات قابل تامل را ضروری می سازد ، در این نامه مدیران عامل متذکر شده اند که صنعت بیمه دارای تنگناهائی است که تنها شخصی از داخل صنعت بیمه با همراهی و همکاری قادر  به حل آن است.

حافظه تاریخی چه می گوید؟
سوال اینجاست که مدیران بیمه ای در صورتی که شخصی از داخل صنعت بیمه بر کرسی ریاست بیمه مرکزی تکیه زند تا چه اندازه خود را متعهد به همراهی و همکاری با وی می دانند؟

برای پاسخ به این سوال شاید بد نباشد که نگاهی به گذشته بیندازیم.
در سالهای گذشته پس از فرشباف ماهرویان و کریمی که از خارج صنعت تصدی نهاد نظارت بیمه ای را  در دست گرفتند، محمد ابراهیم امین قطعا تنها شخصی بود که از درون مدیران صنعت بیمه قدم در راه هدایت بیمه مرکزی نهاد .

محمد ابراهیم امین که سالها سابقه مدیریت در صنعت بیمه را داشت ، در حالی وارد عرصه ریاست بیمه مرکزی  شد که اصلاح زیر ساختهای نظارتی را دستور کار قرار داد.

توسعه زیر ساختهای سنهاب، تدوین و تصویب آیین نامه 90 ، تمرکز بر جبران کسری ذخایر ، تلاش برای خروج بیمه مرکزی از تصدی گری با کاهش اتکائی اجباری ، تلاش برای تفکیک نظارت از بخش اتکائی با پیشنهاد تاسیس شرکت ملی اتکائی و …  از فعالیتهائی بود که وی در بدو ورودش کلید زد.

به نظر می رسد ریاست امین بر بیمه مرکزی که با جلوگیری از تداوم فعالیتهای بیمه توسعه همراه شد ، سبب شد تا نهاد نظارتی ، شرایط کنترلی دقیق تری را بر شرکتهای بیمه اعمال کند.

اگر چه سختگیری های نظارتی وی چندان به مذاق مدیران خوش نیامد به طوریکه پس از تمرکز امین بر جبران کسری ذخائر شرکتهای بیمه که با ابلاغ ذخیره گیری مثلثی همراه بود،  اعتراضات افزایش یافت که در نهایت با استعفاء امین از بیمه مرکزی و جریان افشاء فیش های حقوقی همراه شد که همچنان چگونگی افشاء این فیش ها در هاله ای از ابهام قرار دارد.

 یک منبع آگاه در بیمه مرکزی به ریسک نیوز گفت در همان زمان نیز امین در صدد بود تا اجرای ذخیره گیری مثلثی جهت راستی آزمائی کسری ذخائر را با اصلاحاتی انجام دهد تا فشار کمتری بر شرکتهای بیمه وارد آید گرچه در نهایت این فرصت به وی داده نشد.

در آن زمان به زعم بسیاری از کارشناسان صنعت بیمه با کسری ذخائری بالغ بر بیش از پنج هزار میلیارد تومان مواجه بود که به نظر می رسد اکنون نیز این رقم افزایش یافته باشد.

با مرور تاریخ کوتاه ریاست امین در بیمه مرکزی این سوال مطرح می شود که مدیران بیمه ای چه میزان با وی که به قول خودشان فردی از درون صنعت بیمه بود، همراهی کردند؟ چقدر در مقابل استعفاء وی واکنش نشان دادند؟ و چه میزان خود را با برنامه هایش هماهنگ کردند؟

البته لازم بذکر است که بی تردید ریاست بیمه مرکزی در عین حال که نیازمند فردی مقتدر است مقداری انعطاف و سیاست تعاملی می خواهد که شاید امین فاقد این انعطاف و تعامل بود اما سوال  اینجاست که آیا مدیران بیمه ای فردی منعطف می خواهند یا فردی اهل مماشات؟

اما مرور حضور همتی در بیمه مرکزی نیز نشان می دهد اگر چه وی این تعامل و انعطاف را در مقابل مدیران به خرج داد اما مدیران بیمه ای همچنان خود را با برخی برنامه های رئیس کل همراه نکردند از جمله تحقق افزایش سرمایه که با وجود اعمال مهلت اضافه بر خلاف مصوبه هیات دولت ؛اما همچنان محقق نشد.

با توجه به انچه گذشت ، باید گفت که حداقل تجربه ریاست امین نشان می دهد مدیران عامل  بیمه ای چندان با رئیس کلی از درون صنعت همراه نبوده اند.

ضمن اینکه افرادی که این نامه را امضاء کرده اند اشاره مشخصی به گزینه های موجود نداشته اند که اگر گزینه های مورد نظر خود را معرفی می کردند شاید بهتر می شد تصمیم گرفت که صنعت بیمه تا چه اندازه خود را متعهد به اجرای برنامه های رئیس کل بیمه مرکزی می دانند همچنین  ذکر نام افراد می توانست مشخص کند که صنعت بیمه تا چه اندازه در جانشین پروری موفق عمل کرده است.

ضمن اینکه در این نامه برخی مدیران بیمه ای صراحتا بر وجود تنگناهائی در صنعت بیمه صحه گذاشته اند که در نهایت باید پرسید این تنگناها حاصل عملکرد چه کسی است؟ پذیرش ریسک بدون مدیریت ، نرخ دهی غیر فنی ، نرخ شکنی ، ولع جذب پرتفوی ، افزایش مطالبات معوق ، کسری ذخائر و … حاصل عملکرد چه کسی است؟

منبع: ریسک نیوز