لباسی که در جنگ جهانی اول، مُد شد
خیلیها دستکم یک دست از این لباس را در کمدشان دارند. بعضیها دکمههایش را میبندند و بعضی دیگر باز میگذارند. صحبت از بارانی است که کمتر کسی میداند زمانی لباس افسران بریتانیایی بوده و مخصوص آنها طراحی شده است.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،خیلیها دستکم یک دست از این لباس را در کمدشان دارند. بعضیها دکمههایش را میبندند و بعضی دیگر باز میگذارند. صحبت از بارانی است که کمتر کسی میداند زمانی لباس افسران بریتانیایی بوده و مخصوص آنها طراحی شده است.
لباسی نسبتا بلند، بدون کلاه، آستردار، دو ردیف دکمه با یک کمربند؛ سالهاست که بارانی به یکی از لباسهای مرسوم مردان و زنان تبدیل شده و بعضی حتی عقیده دارند که هر کسی باید دستکم یک بارانی در کمد لباسش داشته باشد.
کمتر کسی از سرگذشت بارانیTrenchcoat) ) و تاریخچهاش، قبل از اینکه پایش به دنیای مد باز شود، خبر دارد. بارانی که حالا مددوستان سفت و سخت به آن چسبیدهاند، زمانی بخش جدایی ناپذیر یونیفرم افسران ارتش بریتانیا بود.
اگر رد آن را دنبال کنید، به اواخر قرن 19 میلادی میرسید؛ زمانی که توماس بِربِری، خیاط انگلیسی به همراه شرکت تولیدکننده لباس Aquascutum با یک تیر دو نشان زدند: طراحی لباسی مقاوم در برابر آب تا افسران ارتش ملکه ویکتوریا در برابر آب و هوای متغیر بریتانیا هم چیزی برای محافظت خود داشته باشند و هم بتوانند به عنوان بخشی از یونفیرمشان به تن کنند.
به گزارش برترین ها به نقل از دویچهوله، توماس بربری در یک آگهی تبلیغاتی که سال 1912 چاپ شد، توصیف افسری با نام مخفف H.S در مورد این لباس جدید را چاپ کرد: «این بارانی اینقدر راحت است که وقتی از تن درمیآورم، ناراحت میشوم. این لباس بهترین محافظی است که تا به حال در برابر باد، برف و باران داشتهام.»
این تعریف و تمجید البته بیراهه و واهی نبود. این پوشش ارتشی که تا سر زانو میرسید واقعا تمام چیزی بود که یک افسر آن زمان به آن احتیاج داشت؛ مثلا سرشانههایی که بارانی داشت، بهترین مکان برای نصب مدال و درجه بود. این سرشانهها همچنین مانع از آن میشد که بند چرمی که اسلحه در آن جای میگرفت، از روی شانه به پایین بلغزد.
حلقههای فلزی که روی کمرباند بارانی وجود داشت، هم بسیار به کار میآمدند. این حلقهها (اصطلاحا سوراخبان) که روی سوراخهای ایجاد شده روی چرم اعمال میشدند، محل مناسبی برای آویختن نارنجک یا اشیای دیگر بودند.