باورپذیری تبلیغات بانکی در فضای مجازی
رویکردهای موجود در تبلیغات اینترنتی و فضای مجازی نزد بانک های ما متفاوت اند.
برخی از بانکها حاضرند ارقام چندصدمیلیونی به یک بیلبورد در نقطه ای از کشور پرداخت کنند اما حاضر به تبلیغات در فضای مجازی بخصوص سایتهای تخصصی اطلاع رسانی بانکی نیستند.در عین حال که اصلا بدنشان نمی آید اخبارشان از طریق همین سایتها منتشر شود.
همچنین مسئولان برخی بانکهای دیگر عنوان می کنند برای حمایت از سایت های خبری بانکی به ارائه تبلیغ مبادرت می کنند. به عبارت دیگر هزینه هایی که به تبلیغ در سایتهای اینترنتی اختصاص می دهند اساسا مبنای فرهنگی داشته و ایجاد کننده هیچ نوع ارزش افزوده اقتصادی برای بانک نیست.سوال اساسی این است که اگر اعتقادی به این سایتها وجود ندارد طبعا دلیلی هم برای رشد کردن آنها وجود نخواهد داشت.
اما گروه سوم از بانکها به تبلیغ در سایتها باور دارند و معتقدند که با توجه به هزینه کم تبلیغ در فضای مجازی نسبت به دیگر کانالهای تبلیغ مانند بیلبرد و تلویزیون و روزنامه می توان با رصد منطقی این فضا زمینه ساز ایجاد ارزش افزوده معنادار برای بانک شد.
در اینجا در واقع این سوال مطرح می شود که چرا باور اغلب مسئولان روابط عمومی بانکها به تبلیغات فضای سایبری چندان قوی نیست.
در پاسخ به این سوال باید خاطرنشان کرد باورپذیر کردن فضای مجازی بستگی تام و تمام ما به نگاه و باور خود ما به این فضا دارد.
به تعبیر دیگر در واقع خود مسئولین و کارکنان روابط عمومی بانک ها هستند که با نحوه نگاه و حضور خود در فضای مجازی این محیط را باورپذیر یا غیرقابل باور می کنند. و اتفاقا این حضور می تواند کاملا آگاهانه و با برنامه و هدف افزایش کارایی محیط دیجیتال باشد.
به تعبیر دیگر هرچقدر فضای سایبر برای کاربران باورپذیر تر شود بانک ها بهتر می توانند از این فضا استفاده بهینه ببرند اما وقتی خود از باور فضای مجازی اجتناب می کنند طبعا یک چالش اساسی در بهره برداری از فضای تبلیغی اینترنتی ایجاد شده است.
لذا به نظر می رسد گام اصل جهت توسعه کارایی فضای تبلیغات مجازی در گرو ابتدا باور عمیق و سپس تلاش مستقیم بانکها در باورپذیر کردن هرچه بیشتر این فضا نزد احاد مختلف جامعه است.