به بهانه فروش تابلوی فرهاد مشیری و چند ایرانی

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک به نقل از تابناک به گزارش «تابناک»، هرچند با رشد اینترنت، عرضه آثار هنری به شیوه آنلاین همچون عرضه سایر کالاها رونق گرفته اما این اتفاق باعث تزتزل حراج های هنری فصلی و شش ماهه نشد و این رویدادها با رشدی چشمگیر در گردش مالی به عنوان بخشی مهم در اقتصاد هنر جهان مورد توجه قرار می گیرند. در میان حراج های هنری که از عمر برخی از آنها بیش از پنج دهه می گذرد اما حراج کریستی در رقابت با خانه های حراج ساتبی همچنان جایگاه خاص خود را حفظ کرده و شاید این مسئله به قدمت این حراج باز می گردد.

نخستین خانه حراجی که 1766 توسط جیمز کریستی در لندن تاسیس شد، خیلی زود در این زمینه پیشتاز شد و با مرگ بنیانگذارش نیز به کار خود ادامه داد. این خانه حراج از سال 1973 تا 1999 در قالب یک شرکت سهامی عام فعالیت می کرد، اما بعد از این تاریخ یک فرانسوی به نام فرانسیس پنال مالکیت شخصی اش از آن خود ساخت و این حراجی جنبه خصوصی گرفت تا رشد پیوسته اش شتاب بیشتری بیابد. دفتر اصلی این خانه حراج از سال 1823 تاکنون در خیابان کینگ استریت لندن ثابت بوده است، ضمن اینکه دفتر دیگری هم در ساوت کینگستون لندن دارد.

اکنون که گفته می شود بیش از 40 درصد فروش های سالیانه آثار هنری در حراج های کریستی صورت می پذیرد. از میان 85 شعبه کریستی در 33 کشور جهان، آمستردام، ژنو، هنگ کنگ، شانگهای، لندن، میلان، نیویورک، پاریس، زوریخ و البته دبی شهرهایی است که مهم ترین تالارهای بزرگ ترین حراج آثار هنری جهان را میزبانی می‌کنند و فروشی چند میلیارد دلاری در هر سال برای این حراج ثبت شود.

در میان این شهرها دبی در حالی از سال 2006 میزبان این حراج شد و یکی از تالارهای پیشتاز و کلیدی کریستی لقب گرفت که این اتفاق می توانست برای ایران رخ دهد و در ارزیابی نخست نیز چنین پیش فرضی در برنامه ریزی های مدیران این حراج در نظر گرفته شده بود اما این فرصت که کشورمان را در خاورمیانه بیش از پیش به عنوان محور فرهنگ و هنر قرار می داد، به سادگی از دست رفت.