باید از شوک ردصلاحیت رفسنجانی بیرون بیاییم

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک به نقل از عصر ایران بر این گمانم که از شوک رد صلاحیت رفسنجانی بیرون بیاییم و دیگر بحث صلاحیت ها را تمام شده بدانیم. اشکال ما این است که بازی سیاست را برای خود و حریف بازی مرگ و زندگی می کنیم.

در این نوع بازی حریفی که قدرتمندتر از ماست مرگ اختیاری را نمی پذیرد و مرگ اجباری هم به ما می رسد. اگر مثل آیت الله حائری شیرازی و صادق زیبا کلام مثالی از فوتبال بزنم شاید برای تقریب به ذهن مناسب باشد.

مالدیو در سال 97 با چه امیدی با ایران بازی کرد؟ آیا احتمال پیروزی یا مساوی می داد؟ مالدیو آمد و در دو بازی 25 گل خورد ولی چند سال بعد توانست فاصله اش را با پیروزی به یک گل برساند. همین عمان همیشه چهار هیچ می خورد ولی بعدها با سه گل ایران را برد.

 بازی برای رقابت و بازی کردن یک هدف است در فوتبال. در سیاست هم بازی صرفاً برای برد نیست. چه اگر چنین بود نواز شریف پس از 14 سال کودتا و زندان و تبعید دوباره به صحنه برنمی گشت و قدرت را به دست نمی گرفت.

نواز شریف 5 سال پیش برگشت ولی باز در انتخابات شکست خورد کسی که نواز شریف را ساقط کرد یعنی پرویز مشرف هم پس از 5 سال تبعید به کشور برگشت تا دوباره در آزمون انتخابات بخت آزمایی کند ولی حکم محرومیت گرفت اما پنج سال دیگر ممکن است باز هم نوبت او فرا رسد.

در کشور دیگر همسایه یعنی ترکیه نظامیان در سال 97 دولت اسلامگرای اربکان را ساقط کردند ولی در سال 2003 اردوغان آمد و ناکامی اربکان را جبران کرد و میخ خود را در سیاست ترکیه چنان کوبید که برای همیشه نظامیان از سیاست ترکیه حذف شدند و به کار حرفه ای خود رو آوردند.

 در ایران نیز همین باید باشد. سیاستمداران ایران و به تبع آن ما عوام با یک غوره سردمان می شود با یک مویز گرم. باید در صحنه ماند و حتی در رقابت حداقلی شرکت کرد. نهایتاً مثل مالدیو می شویم دیگر. خداحافظی در این شرایط مسئولیت گریزی است. ما در سیاست باید با این ضرب المثل افغانی "یا تخت یا تابوت" خداحافظی کنیم. حضور تنها بر تخت نیست و عدم حضور را نیز نباید در تابوت معنی کرد. ما هستیم حتی اگر نه بر تخت.