بهداد هم بود باز طلا می گرفتم/استرس اجازه نداد قویترین مرد جهان شوم

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،با بهادر مولایی زمانی تماس گرفتیم که در حال رفتن به مازندران بود؛ به زادگاهش بابلسر.همان شهری که روزی رمضان علی تیموری باعث افتخارش بود و در دسته 105+ کیلوگرم برای آنها در آسیا مدال طلا می گرفت.در آن دوران که وزنه برداران ایران به ندرت در مسابقات بین المللی شرکت می کردند این مدال های طلای تیموری بودند که با برق خاصی توی چشم می زدند.حالا تقریبا 30 سال از آخرین مدال طلایی که رمضان علی در آسیا گرفته می گذرد و این بار جوانی 21 ساله از همان دیار برای بابلسری ها طلا گرفته است.طلایی که با تلاش زیاد در مسابقات جهانی به دست آمده و بدون شک ارزش زیادی هم برای خود بهادر،هم برای بابلسری ها و هم برای ایران دارد.
گرفتن مدال طلا در حرکت دو ضرب مسابقات جهانی،افتخار بزرگی است که در سن 21 سالگی نصیب تو شده است.
اول از همه باید خدا را شکر کنم.لطف او شامل حال من شد و توانستم مدال طلای مسابقات جهانی را کسب کنم.واقعا تلاش زیادی کردم.من تنها کسی هستم که پس از 9 سال و بعد از حسین رضا زاده توانستم به وزنه ای سنگین تر از رضازاده جمله کنم.ضمن اینکه من 3 کیلوگرم در مجموع بیشتر از نفر المپیک وزنه زدم و این برای من خوشحال کننده است.من در مجموع 458 را بالای سر بردم اما رکورد نفر اول المپیک 455 کیلوگرم بود.
رقابت در سنگین وزن همیشه اهمیت زیادی دارد.تو درغیاب بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی تنها نماینده ایران بودی و این فشار روانی را روی تو بیشتر می کرد.
دروغ که نمی توانم بگویم.خیلی استرس داشتم.یعنی تا وقتی که براری مدال نگرفته بود می ترسیدم.اما وقتی او مدال گرفت یک جورهایی خیالم راحت شد.او انگیزه زیادی به من داد و واقعا روحیه گرفتم.مردم دعا کردند و خودم هم تمام تلاشم را کردم تا توانستم این افتخار را کسب کنم.
هرچند که ما نتوانستیم عنوان قویترین مرد جهان را به دست بیاوریم اما…
ببینید ایران از زمان حسین رضا زاده همیشه مدال های طلای سنگین وزن را به دست آورده و عنوان قویترین مرد جهان را هم از آن خودش کرده است.من هم میخواستم این کار را تکرار کنم اما واقعیتش این است که تجربه کافی را نداشتم.تمام تمرکزم روی این بود که اول شوم.اما وقتی دیدم که ورزشکار با تجربه اوکراینی ناکام شده است دوباره استرس گرفتم.با خودم می گفتم او با این همه تجربه و حضور در المپیک نتوانست موفق شود من باید چه کار کنم؟خیلی ترسیده بودم.
اما تو در تمرین ها 261 کیلوگرم را زده بودی و اگر این ترس همراهت نبود می توانستی در مجموع هم طلا بگیری.
دقیقا همین طور است.اما گفتم که کم تجربه بودم.من با 255 کیلوگرم شروع کردم و در نهایت 261 را هم بالای سرم بردم اما یک لحظه غفلت کردم وآن اتفاق ها افتاد.با این حال حالا تجربه دارم و در مسابقات آینده می توانم رکوردهای بهتری را ثبت کنم.
فکر نمی کنی جای بهداد سلیمی در این رقابت ها خالی بود،یا حتی سجاد انوشیروانی.
خب اگر بهداد بود قضیه کاملا فرق می کرد.من در تمرین ها رقیبی نداشتم اما اگر بهداد بود قطعا انگیزه ام بیشتر می شود.حضور او می توانست حتی به من روحیه بدهد و باعث شود تا من رکوردهای بهتری را بزنم.ما می توانستیم به شوخی در تمرین ها با هم شرط بندی کنیم و…
اما اگر بهداد بود شاید مدال طلای دو ضرب را نمی گرفتی؟!
چرا این حرف را می زنید؟اگر بهداد هم بود من بدون طلا به ایران بر نمی گشتم و باز هم طلای خودم را می گرفتم.البته این را بگویم که خیلی ها دوست نداشتند من مدال بگیرم.مدام برای تیم حاشیه درست می کردند.حتی وقتی من موهایم را کوتاه کردم برای تیم حاشیه ساختند.نمی دانم دوستان من چرا این حرف ها را پشت سرمان می زدند؟با این شرایط اصلا به حاشیه ها توجهی نکردم و به خاطر مردم رفتم و وزنه زدم.شکر خدا که شرمنده آنها نشدم.

کوروش باقری در بدو ورود به ایران یک بار دیگر اعلام کرد سرمربی تیم ملی ایران نیست و دیگر با فدراسیون وزنه برداری همکاری نمی کند.
مسابقات که تمام شد آقای باقری این خبر را به همه داد.واقعا شوک سنگینی را به ما وارد کرد.به نظر من باید جلوی رفتن او را بگیرند.حاج حسن که راضی نیست.اگر باقری برود هیچ کس دیگری نمی تواند تیم ملی را جمع و جور کند.حداقل 5 یا 6 سال طول می کشد تا تیم دوباره جمع شود.