این سوال‌های پر شمار از وزرا برای چیست؟
نمایندگان مجلس نهم در حالی که تاکنون نزدیک به دویست سوال از وزرای دولت جدید پرسیده‌اند و سه وزیر را با کارت زرد بدرقه کرده‌اند که یک حق مهم مردم در مسیر بررسی سوالات از وزرا چندان مورد توجه قرار نگرفته است.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،آمار نشان می‌دهد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مدت زمان کمتر از پنج ماهه استقرار دولت جدید نزدیک به دویست سوال از وزرا پرسیده‌اند.
به گزارش «تابناک»، اگر چه از خیل سوالات پرسیده شده از وزرا، تنها تعداد کمی از این سوالات پس از سرح در کمیسیون‌های مربوطه به صحن علنی مجلس رسیده‌اند ولی همین تعداد کم نیز تا کنون به سه کارت زرد مجلس نهم به دولت یازدهم منجر شده است و بعید نیست که سید محمود علوی وزیر ارتباطات و یا دیگر وزرای دولت در صف دریافت چهارمین کارت زرد نباشند.
نکته مهم در این میان، بسته بودن پشت پرده و قسمت مهمی از این سوالات از افکار عمومی است. معمولا پس از طرح سوال از وزرا توسط نمایندگان مجلس، سوال به کمیسیون مربوطه فرستاده می‌شود و دور از چشم افکار عمومی وزیر به سوال طرح شده پاسخ می‌دهد و تنها در صورت اصرار نماینده سوال‌کننده در قانع نشدن، سوال به صحن علنی می‌آید و در این مرحله با پخش مذاکرات مجلس از رادیو، مردم از بخشی از مسائل مطرح شده در سوال اگاه می‌شوند.
علاوه بر این، موراد اخیر سوال از وزرا نشان داده است که بین آن چه که وزیر بر زبان می‌راند و آن چه که بعد از آن، از زبان نمایندگان مجلس در مورد سوال از وزرا نقل می‌شود تفاوت‌هایی وجود دارد. از سویی وزرا در پاسخ خود به مسائلی اشاره می‌کنند که جسارت کافی برای طرح آن در افکار عمومی را ندارند و از سوی دیگر بعضی نمایندگان برای کسب شهرت اخباری را از جلسه در بیرون نقل می‌کنند که ممکن است دقیق نباشد.
سومین نکته مهم آن است که بعضی از سخنان مقامات دولتی از ان جایی که اعتراف به حقوق، وظایف و یا اشتباهات آنها است، نباید از افکار عمومی مخفی بماند. بر فرض گفته می‌شود که وزیر اطلاعات در پاسخ به سوالی در مورد شنود توسط وزارت اطلاعات گفته است که « وزارت اطلاعات هیچ‌گونه اقدامی بویژه در حوزه شنود بر خلاف قانون و بدون مجوزهای قانونی انجام نداده و نخواهد داد». با توجه به شکایاتی که بعضی فعالان و مقامات سیاسی مانند علی مطهری از این مساله داشته‌اند، منتشر شدن علنی سخن وزیر از این جهت مهم خواهد بود که مانند یک تعهد و وعده بر رفتار قانونی مجموعه تحت مدیریت وی حاکم خواهد بود و همه رده‌های آن مجموعه، خود را ملزم به تبعیت از این راهبرد خواهند دانست.
این مساله را نیز باید در نظر داشت که جز نظارت همگانی مردمی راهی برای مدیریت سوالات نمایندگان از وزرا وجود ندارد. از اواخر دولت احمدی‌نژاد تعداد سوالات از وزرا به گونه‌ای زیاد شده است که وزرا باید بخش زیادی از وقت خود را به پاسخ به سوالات نمایندگان اختصاص دهند. از سویی سوال از وزرا طبق قانون اساسی حق نمایندگان مجلس است و از سوی دیگر باید راهکاری برای سوء استفاده احتمالی از این حق نیز اندیشیده شود به نظر می‌رسد اگر ترتیبی اتخاذ شود که جلسات سوال از وزرا در کمیسیون‌های مجلس به طور کامل در دسترس افکار عمومی قرار گیرد، همه مشکلاتی که در بالا به آن اشاره شد تا حد زیادی تخفیف یابد.
جالب این است که جلسات صحن مجلس که در آن تصمیمات اصلی و مصوبات مجلس مورد بررسی قرار می‌گیرد از رادیو به صورت مستقیم پخش می‌شود ولی افکار عمومی دسترسی چندانی به محتوای بسیاری از جلسات مهم کمیسیون‌های مجلس ندارند.
در جلسات استماع و بررسی در کنگره آمریکا علاوه بر مقامات اجرایی، گاهی کارشناسان موضوع نیز برای بررسی مساله فراخوانده شده و گزارش خود را قرائت می‌کنند. علاوه بر این که جلساتی از این دست به صورت مستقیم از بعضی شبکه‌های تلویزیونی پخش مستقیم می‌شوند، نکته مهم بخشی از سخنان کری در یکی از این جلسات در مورد توافق با ایران، این است که در ان اظهار می‌دارد، هر چه را که من در این جلسه بگویم، ایرانی‌ها نیز خواهند شنید. این در حالی است که ایرانی‌ها نمی‌توانند از آن چه که در جلسات کمیسیون‌های مجلس خودشان می‌گذرد، آگاه شوند !