جشنواره فجر به خشونت کشیده شد

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، از آنا: کیانوش عیاری امسال در ترکیب هیات داوران جشنواره فیلم فجر حضور دارد و به همین دلیل «خانه پدری» آخرین ساخته وی در بخش خارج از مسابقه و بخش غیر رقابتی جشنواره نمایش داده شد.

این فیلم که دو سال قبل و با حمایت نیروی انتظامی تولید شده، قصه ای به شدت تلخ و تکان دهنده دارد و قطعا اگر قرار بود در جشنواره ای خارجی نمایش داده شود، با درجه بندی و محدودیت سنی نمایش داده می شد که متاسفانه مسوولان جشنواره بدون آنکه نسبت به محتوای این فیلم هشدار لازم را بدهند؛ فیلم را در شرایطی روانه پرده کردند که خیل عظیم کودکان و نوجوانان حاضر در سالن ـ که معلوم نیست چگونه به کاخ جشنواره راه پیدا کرده اند ـ نیز همراه با مخاطبان بزرگسال به تماشای این فیلم نشستند.

داستان این فیلم در مقاطع تاریخی مختلف رخ می دهد و از اواخر دوره قاجار آغاز و به زمان معاصر می شود. در ابتدای این فیلم، مردی به تصور آنکه دختر جوانش رابطه ای غیر اخلاقی دارد، به کمک پسر نوجوانش در زیرزمین خانه خود قبری کنده و پس از کشتن دختر به طرزی فجیع، او را در این مکان به خاک می سپارد. این صحنه تکان دهنده که به سادگی قابل توصیف نیست؛ برای بسیاری از منتقدان سینمایی یادآور خشونت فزاینده موجود در فیلم «تاریخ مجهول امریکا» بود. البته افراد دیگری نیز در این قتل ناموسی شریک هستند و برای آنکه خیال شان از بابت انجام این قتل راحت شود، یکی از آنها شمشیری را داخل قبر فرو می کند تا با خون آلود شدن آن، از مرگ دختر جوان خیالش راحت شود.

در ادامه فیلم مخاطبان شاهد حجم عظیمی از صحنه های خشونت آمیز همچون: کتک زدن زنان، کتک زدن کودکان، کوبیدن لگد به پهلوی دختران جوان، خودکشی دختری جوان با خوردن تریاک و… از سوی شخصیت های مرد فیلم بودند؛ مردانی که به واسطه نام و نام خانوادگی خاص خود همچون: محتشم، رحتمی و نیز چهره و ظاهر، تداعی کننده مردان مذهبی و سنتی جامعه ایران هستند.

فضای خشونت آمیز حاکم بر فیلم چنان بود که کاخ جشنواره در بُهت و حیرت فرو رفت و مخاطبانی که معمولا با دیدن برخی فیلم ها، با کف زدن و سوت کشیدن نسبت به فیلم ابراز احساسات می کردند؛ قدرت تکلم خود را از دست دادند و در پایان نیز با تلخی و بهت فراوان سالن را ترک کردند.

 «خانه پدری» یکی از فیلم های سینمایی تولید شده در سینمای ایران است که طی دو سال گذشته امکان حضور در جشنواره و نمایش عمومی را پیدا نکرده است. این فیلم در دوره جواد شمقدری تولید و در همان دوره توقیف شد. هرچند مسوولان جشنواره با نمایش این فیلم به تنویر افکار عمومی پرداخته و مانع از تبلیغات یکسویه سازنده این فیلم به نفع خود شده اند اما به نظر می رسد ضمن دست اندرکاران جشنواره ضمن عذرخواهی رسمی بابت نمایش بدون هشدار این فیلم در جشنواره، باید از معاون سینمایی پیشین، به دلیل جلوگیری از نمایش این فیلم در دوران مسوولیت خود، تقدیری ویژه به عمل آورند. بد نیست نیروی محترم انتظامی نیز که اخیرا سهم خود از فیلم را به عیاری فروخته و از تولید این اثر کنار کشیده، توضیح دهد که به چه دلیل در ساخت چنین فیلمی مشارکت کرده و بودجه بیت المال را صرف ساخت این اثر کرده است؟!