چرا به دنبال ماشین رییس جمهور می‌دویم؟

مجله چلچراغ: دویدن همیشه هدف دارد. یعنی قهرا دویدن بی هدف نداریم. یک وقت هست آدم برای مسابقه می دود؛ یک وقت برای دنبال کسی کردن؛ یک وقت برای فرار کردن! یک وقت برای بازی کردن و … اما یک مدل دویدن چند سالی است در فضای سیاسی – اجتماعی کشو رباب شده که یافت می نشود هدفی، هر چه گشته ایم ما؛ دویدن دنبال ماشین رییس جمهور!

1- سال 84 محمود احمدی نژاد، سرمست از پیروزی در انتخابات، طرح سفرهای استانی را مطرح کرد. اولین سفر استانی او اما با اتفاق جدیدی در فضای سیاسی کشور همراه بود. یک ماشین نیسان شاسی بلند، در حالی که رییس دولت وقت از سقف آن بیرونآمده بودو به جمعیت لبخند می زد، در میان جمعیت حرکت می کردو مردم به دنبال آن می دویدند. او که پیش تر از مردم خواسته بود تا درخواست هایشان را از طریق نامه به او برسانند، این کار را سیاست رو در رو اعلام می کرد. همین مسئله نیز باعث گرد آمدن جمعیت بیشتری حول ماشین رییس دولت نهم می شد.

2- در سال 88، حضور با ماشین بین مردم؛ نه فقط در سفرهای استانی که در سفرهای تبلیغاتی احمدی نژاد نیز به چشم می خورد. اگرچه هر سه کاندیدای حاضر در رقابت های انتخاباتی، از این سیاست دولت انتقاد و آن را مخالف کرامت انسانی مردم میدانستند اما با پایان یافتن انتخابات و آغاز به کار دولت دهم، این کار با جدیت بیشتر پیگیری شد. این بار مدرسه ها و ادارات نیز تعطیل شده و به طور خودجوش به استقبال رییس دولت می شتافتند!

3- خرداد 1392، پایانی بود بر هشت سال ریاست محمود احمدی نژاد بر دستگاه اجرایی کشور. حسن روحانی که پس از او به این جایگاه تکیه زد، مخالف چنین کاری بود و این مسئله را از همان دوران تبلیغات نیز عنوان می کرد. هفت ماه بعد در دی ماه، روز آزمون روحانی بود. مشاوران او نیز خبر از توقف تعطیلی ادارات و نصب بنر برای استقبال و همچنین کشاندن مردم به دنبال ماشین رییس جمهور داده بودند. مقصد اولین سفر خوزستان بود و مردم اهواز، اولین میزبانان رییس جمهور. شهری که مردم آن به خون گرمی شهره اند.

4- از وعده های مشاوران رییس جمهور، دوتای اول که در اختیار دولتمردان بود عملی شد و سومی که در اختیار مردم بود، نه؛ ادارات تعطیل نشدند، شهر حالت عادی داشت، نیروهای انتظامی و امنیت حضور چشمگیر نداشتند و بنری نصب نشد اما همچنان مردم به دنبال ماشین رییس جمهور می دوند.