علل انسداد در ورزشکاران

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، ورزشکارانی که در تمرین شایستگی خود را نشان می دهند اما نمی توانند در طول مسابقه به همان خوبی عمل کنند، معمولاً به انسداد متهم می شوند، به زبان ساده انسداد به معنی ناتوانی در عملکرد براساس معیارهای تعریف شده قبلی است.

مژگان سعیدی مسوول کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی  منطقه کرمانشاه در این باره به ایسنا  اظهارکرد: کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی کرمانشاه ضمن بررسی پرونده های ورزشکاران مراجعه کننده به واحد مشاوره روانشناسی و با تمرکز بر فعالیت قهرمانان رشته های ورزشی در رده های سنی مختلف به معرفی پدیده انسداد به عنوان یکی از مباحث مطرح شده در جلسات مشاوره ای پرداخته است.

وی ادامه داد: انسداد ممکن است بدترین و تلخ ترین تجربه ورزشکاران در میادین ورزشی باشد و می تواند ورزشکاران را در همه سطوح تحت تأثیر قرار دهد. این حالت حاکی از آن است که ورزشکار اضطراب دارد و این اضطراب می تواند منعکس کننده احساسات ورزشکار مبنی بر این باشد که ممکن است اشتباهی پیش آید، نتیجه ممکن است موفقیت آمیز نباشد و یا ممکن است به شکست منجر شود.

سعیدی تصریح کرد: شاید ورزشکار رقیب را برتر می بیند یا می داند که عضوی از تماشاچیان، عضوی از خانواده، داور، دوست، هم تیمی، یا مربی، عملکرد وی را ارزیابی می کند. این برداشت ممکن است تهدید زا باشد، به ویژه برای افرادی که دارای اعتماد به نفس نسبتاً پایین، عزت نفس پایین یا در گذشته بدون موفقیت بوده باشند. چنین افرادی را گاهی اوقات "بازیکن تمرین" یا "خفه شده ها" می نامند. آنها گرایش بر این دارند که "خشکشان بزند" و یا هنگام مسایقه در مقایسه با تمرین به ویِژه در موقعیت های فشار، ضعیف عمل کنند.

مسوول کمیته روانشناسی هیأت پزشکی ورزشی کرمانشاه با بیان اینکه علتهای انسداد هم درونی و هم بیرونی است، گفت: علتهای درونی انسداد عبارتند از: فزون برانگیختگی، ارزیابی موقعیت به عنوان موقعیتی فشار آور، از دست دادن کنترل شخصی و انتظار شکست. عواطف نیز بخش جدایی ناپذیر ورزشکار رقابتی به شمار می‌رود.

سعیدی تصریح کرد: از جمله نگرانی های همیشگی ورزشکاران و مربیان ورزش، رسیدن به حالت عاطفی مناسب و نگهداری آن است، به گونه ای که به آنها امکان دهد در بالاترین توان خود عمل کنند. آنها برای رسیدن به این هدف باید دو عاطفه که نقش عمده ای در عملکرد ورزشی بازی می کنند یعنی اضطراب (anxiety) و برانگیختگی (arousal) را تعدیل کنند.

وی خاطرنشان کرد: برانگیختگی اساساً پاسخی فیزیولوژیکی است در حالی که اضطراب به طور عمده فرآیندی شناختی است. اما اضطراب و برانگیختی هر دو در بردارنده تظاهرات روانی و فیزیولوژیکی هستند.

این روانشناس همچنین در خصوص علت های بیرونی انسداد گفت: این علتها عبارتند از: فشار جمعیت (انتظار بالای تماشاگران و انتظارهای پایین تا متوسط ورزشکار)، ترس از موفقیت (فشار برای نگهداری آنچه که ورزشکار به عنوان عملکرد کیفی غیر واقع بینانه بالا محسوب می کند)، انتظارها و اعمال نظر مربی و فشارها و انتظارات هم تیمی ها.

سعیدی افزود: انسداد ممکن است به محدود شدن توجه و کندی پردازش اطلاعات منتهی شود. تمرکز محدود توجه نیز مانند حالت بالای اضطراب، زمانی نامطبوع است که تکلیف مورد نظر به گونه ای است که ورزشکار باید محیط رقابتی را زیر نظر بگیرد، به محل استقرار رقیبان و هم تیمی ها نگاه و راهبرد مناسب را طرح ریزی کند. پردازش اطلاعات کندتر بدین صورت ظاهر می شود که توجه شخص از تکلیف در دست منحرف می شود، تغییر توجه بین جهت های درونی (اندیشیدن) و بیرونی (زیر نظرگرفتن محیط) ضعیف می شود. تصمیم گیری کندتر و کم دقت تر می شود. روی پاسخهای خود مختار بیشتر فکر و کمتر اتکا می شود، و اشتباههایی در عملکرد رخ می دهد. انسداد نیز ممکن است با تغییر های فیزیولوژیکی مانند افزایش تنش عضلانی، عرق کردن، میزان بالای ضربان قلب، تهوع و شکم درد همراه شود که هر کدام از آنها می تواند به گونه ای مستقیم براجرای مهارتهای ورزشی اثر بگذارد.