وقتی جانوران نماد ثروت می‌شوند

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،دکتر مجید حسینی، جامعه‌شناس با نگاهی تاریخی به نگهداری حیوانات می‌گوید: «بشر همیشه با حیوانات دمخور بوده اما حیوانات اهلی که نیازش را تأمین می‌کرده.

حیواناتی که این روز‌ها در خانه و زندگی خیلی‌ها راه پیدا کرده‌اند، هیچ شباهتی با شیوه‌های سنتی نگهداری از حیوانات ندارند. نگهداری از حیوانات همیشه در خدمت رفع نیازهای بشر بوده و هم غذا و همدم شدن با آنها، نشان دادن حیوان به دیگران و بردن آن به محل‌های اجتماعی، رفتاری است که پشتوانه فرهنگی و منطقی ندارد.» دکتر حسینی ادامه می‌دهد: «حیوانات در گذشته، جنبه زینتی نداشتند، البته به جز پرندگان اما کم‌کم زینت‌دهی با حیوانات وارد سبک زندگی مدرن شد و شاید بتوان نقطه شروع آن را آکواریوم‌ها دانست. آکواریوم‌ها البته به‌دلیل خاصیت آرامش‌بخشی که دارند مورد تأیید و تجویز بسیاری از متخصصان قرار می‌گرفتند اما این دمسازی با حیوانات کم‌کم از قالب خود خارج شد و حالا می‌بینیم که سگ، گربه، میمون، ایگوانا و… در خانه‌ها نگهداری می‌شوند. این تغییر رویکرد را نمی‌توان خارج از سابقه فرهنگی کشور بررسی کرد.

در دینی که برخی حیوانات نجس هستند، همزیستی با این نوع حیوانات حکایت از یک کژاندیشی و الگوبرداری سطحی از فرهنگ غیرخودی دارد.» او دلیل ترویج این حیوان‌پروری‌های نامتعارف را چشم‌و هم‌چشمی می‌داند و می‌گوید: «به‌دلیل الگوبرداری‌های بی‌محتوا از رفتارهای یکدیگر شاهد پیشرفت این موج هستیم. این موضوع البته همه‌گیر نیست اما در سطح خاصی از اجتماع که درگیر حیوان‌پروری تفننی هستند، حیوان به‌عنوان نمادی از ثروت جا افتاده است و می‌تواند سطح اشرافی‌گری فرد را نشان دهد. شاید تنها شدن آدم‌ها یک دلیل روی آوردن به حیوانات باشد اما انتخاب حیوانات کمیاب و عجیب ناشی از چشم‌ و‌ هم‌چشمی بی‌اساسی است که باعث می‌شود فرد هویت خاص خود را با یک انتخاب خاص اعلام کند.

در نتیجه نام حیوان‌هایی را می‌شنویم که هرگز در اقلیم ایران حضور نداشته‌اند اما در خانه همشهری‌های ما حضور دارند.» دکتر حسینی نتیجه چنین رفتاری را جدا کردن حیوان از زیستگاه اصلی خود و وارد کردن آسیب به طبیعت می‌داند و می‌گوید: «تخریب محیط‌زیست فقط آتش‌زدن جنگل و شکستن درخت نیست. حیوان‌پروری به این سبک نامتعارف هم به معنی خودبرتر‌بینی عده‌ای است که به‌خود اجازه می‌دهند به حقوق حیوانات، به طبیعت و حتی به اطرافیان خود که از حضور حیوان آزار می‌بینند، تعرض کرده و صدمه وارد کنند.»