به بهانه یک تبریک/۱۷ مرداد روز خبرنگار

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک  روز خبرنگار در ایران ما را یاد زمانی می اندازد که گلوله طالبان در قلب محمود صارمی نشست.

– در روز خبرنگار یادمان می آید که در جنگ عراق ( از 2003 تا کنون) بیش از 200 تن از کارکنان رسانه‌ها کشته شده اند و این از تعداد خبرنگاران کشته‌شده در جنگ جهانی دوم و تمام جنگ‌های قرن گذشته بیشتر شده است و کاوه گلستان،‌ عکاس خبری ایرانی هم از این جمله بود.

– یادمان می‌ آید که در سال‌های اخیر در ویتنام ۶۶ خبرنگار، در الجزایر ۵۸ نفر،‌ در کلمبیا‪ 52 خبرنگار‏، در فیلیپین ۳۶ خبرنگار و … کشته شدند.

– در خبرها می‌خوانیم که در در سال 2008 بیش از 670 خبرنگار زندانی شدند؛ 293 نفر ربوده شدند؛ 929 روزنامه نگار مورد تهاجم و تهدید قرار گرفتند و 60 خبرنگار کشته شدند. در سال 2007 نیز حداقل 86 خبرنگار در سراسر جهان کشته شده‌اند و برای پنجمین سال متوالی این آمار با رشد رو‌به‌رو بوده است. این آمار با 244 درصد افزایش از 25 نفر در سال 2002 به این تعداد و بالاترین میزان خود از سال 1994 تاکنون رسیده است. درسال 2007، همچنین 20 نفر از دستیاران و کمک‌های خبرنگاران (از جمله راننده و…) کشته شده، 887 خبرنگار بازداشت، 1511 نفر مورد حمله فیزیکی یا تهدید قرار گرفته، 67 خبرنگار ربوده شده و هزاران رسانه تحت سانسور واقع شده‌اند.

– می‌بینیم که هر روز تعداد زیادی از سایت‌ها فیلتر می‌شوند و روزنامه توقیف می‌گردند.

– خبر می‌رسد که در پنج سال اخیر تنها در کشورهای عراق، الجزایر، روسیه، کلمبیا و بنگلادش، 58 روزنامه‌نگار کشته شده‌اند.

– آمارها روایت می‌کنند که 5800 روزنامه نگار طی 15 سال گذشته به خاطر انجام وظایف خود کشته شدند.

– و اینکه چین با 33 و کوبا با 24 روزنامه نگار زندانی بیش از چهار سال است که بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان هستند.
و …

اما نمی‌دانم آیا برای کارکنان حدود 2000 هزار نشریه، بیش از 220 خبرگزاری و نماینده خبری، هزار و 170 دفتر نمایندگی و پخش مطبوعات و حتی 4400 روزنامه‌فروشی که درگیر این حرفه هستند،‌ مرور این خبرها،‌ آن هم در روز خبرنگار،‌ کار درستی است‌؟ هر چه باشد،‌ آنها بسیاری از درد و رنج‌های خبرنگار بودن را با گوشت و پوست خود لمس کرده‌اند و جزیی از آمارهای جهانی هستند. پس برای اینکه حرفی‌ متفاوت زده شود،‌ رنجی از خاطره‌ها زدوده شود،‌ با تبریک و خسته نباشید‌ ختم می‌کنیم،‌ به همه آنها که می‌توانند تبریک‌ها را بخوانند، بشنوند،‌ بگویند و یا نمی‌توانند

منبع:ایلنا