ما و مردم

«دوست آن است که بگریاند» این ضرب المثل بیانگر آن است که یک رسانه دوست آن است که با قلم نقد کاستی ها را به رشته کلام بگسترد.

طی دو هفته گذشته دبیر کل بانک مرکزی گزارشی از دستاوردهای بانک مرکزی در حوزه بانکداری الکترونیک ارائه کرد و با این کار ضمن اطلاع رسانی تلویحا به جامعه مخاطب هدف خود خاطر نشان کرد که نهاد ارشد پولی بیکار ننشسته و تلاش کرده تا در حد وسع خویش پازل بانکداری الکترونیک کشور را کامل کند.

عملکرد بانک مرکزی در بخش بانکداری الکترونیک به صورت موردی قابل تحسین است. اما به صورت کلی نمی توان از عبارت «قابل تحسین» استفاده کرد.

علت نیز روشن است: به صورت موردی در بخش های راه اندازی و مدیریت  شتاب،شاپرک،ساتنا ،پایا ، نماد و اینکه نسبت استفاده از پایانه به خودپرداز از 50  گذشته و…….. قابل تحسین است اما مواردی هم که موفق نبوده کم نیست: گسترش کارت اعتباری، ایجاد بانک مجازی، استقرار امضای دیجیتال، ساختار تجزیه ای سامانه یکپارچه بانکی (سیب) اغلب بانک ها، فقدان داشبورد مدیریت اطلاعات ، فقدان شرکت اعتبارسنجی و رتبه بندی قابل اتکا ازنظر اطلاعات، فقدان نهاد سازی آی تی قدرتمند در بانک مرکزی، عمر کوتاه مدیریت در شرکت های زیر مجموعه بانک مرکزی ، ساختار ناهمگون امنیت اطلاعات ، تکامل بسترهای حقوقی و مقررات بانکداری نوین و…اما اینها نیز بخشی از زیستن در کشور در حال توسعه است که رشدها اغلب نامتوازن است.

آنچه که نگارنده بر آن تاکید دارد بحث مسئولیتی است که در برابر مردم پذیرفته ایم. آیا آنچه تا کنون انجام داده ایم همان چیزی بوده که مسئولیتش بر دوشمان بوده و مردم می خواسته اند. مردم بعد از 12 سالی که از ابتدای پایه گذاری بانکداری نوین در ایران می گذرد تا چه میزان بانکداری مدرن را تجربه کرده اند.

از سوی دیگر بحث اساسی دیگر در پذیرش این مسوولیت اصل حمایت از مشتری است به طوریکه مشتری مداری به عنوان یک اصل مهم در ارایه خدمات محسوب می شود حال سوال اینجاست که تا چه اندازه موفق به پیاده سازی این اصل اساسی شده ایم؟

در واقع راز توسعه درست بانکداری الکترونیک در پذیرش همین مسئولیت است. اگر این مسئولیت به درستی درک شده و اجرا شود طبیعی است در ادامه راه توسعه کاستی ها به مرور اصلاح  خواهد شد. اما در غیر این صورت همیشه مهر نارضایتی مردم روی کارنامه بانکداری الکترونیک در کشورخواهد بود.