ده فیلمی که باید در ونیز دید

به نوشته بانی فیلم و به نقل از ورایتی؛ ترکیبی از ژانرها و سبک های مختلف توصیف شده است. ونیز فستیوالی است که می خواهد بر اساس شهرت و اعتبارش به سنیمای دنیا خدمت کند و به هر یک از ژانرها و گونه های فیلمسازی میدان بدهد و مختص یک طرز فکر نباشد و در گذشته نیز این خط فکری را تعقیب می کرده اما تبلور آن که ونیز 2013 در سرآمد این نگرش های چندسویه و تضاد و تفاوت در ایده ها و حرکت در مسیر ناشناخته ها در جشنواره امسال فیلم تام در مزرعه بوده است که ماجراهای آن در مزارع ایالت کبک کانادا می گذرد و آن را زاوی یر دولان کارگردان اسپانیایی تبار تبعه کانادا ، که 24 سال دارد ساخته است.

این تریلر روحی – روانی از منظر بسیاری از کارشناسان محصول تلاش کارگردانی است که میانه روی در کارهایش جایی ندارد و این فیلم جدیدترین سند آن است.

بازگشت فاتحان

کیم کی دوک از کره جنوبی که سال پیش با فیلم پی یتا جایزه شیر طلایی برترین فیلم فستیوال را برد، امسال با کار جدیدش به نام «موبیوس» به صحنه بازگشته است ولی این فیلم برخلاف پی یتا جایی در قسمت مسابقه ندارد. کیم کی دوک تنها فاتح قبلی شیرهای طلایی ونیز نیست که به جشنواره امسال پا گذاشته است و این شامل جانی امه لیوی ایتالیایی هم می شود. او که معمولاً کارهایش از تبار درام است، این بار با اولین کمدی اش به صحنه آمده است. و نام آن Lintrepido است.

استیفن فریرز بریتانیایی با فیلم، «فیلومنا» به صحنه جشنواره ای بازگشته است که بعد از کن فرانسه و همپا با برلین آلمان دومین فستیوال عمده سینمای دنیا به حساب می آید. در این فیلم جودی دنچ مسن و معروف در رل فیلومنالی ظاهر می شود. او یک زن ایرلندی است که بدنبال پسری می گردد که سال ها پیش برای رشد و سپری شدن سال های نخست زندگی اش به خانواده ای دیگر سپرده شد و اینک او در صدد بازیابی و اداره مجدد این پسر است. دیگر فیلم بریتانیایی حاضر ونیز امسال Tracks کار جان کوران است.

کوران یک کارگردان آمریکایی است اما فیلم او با بازی میا و اسیکو فسکا درباره یک زن جوان به نام رابین دیوید سون است که در سال 1977 بیش از 1678 مایل را در صحرای استرالیا زیر پا گذاشت تا مردم و دولت های این کشور و بریتانیا را متوجه خود کند و به حمایت از کار انفرادی خویش وادارد. امیلی شرمن و ایان کانینگ که در سال 2010 «سخنرانی پادشاه» برنده جایزه اسکار برترین فیلم آن سال را ساختند ، تهیه کنندگان این فیلم هستند و همین مسئله نشانه دیگری از تعلق آن به سینمای بریتانیا و خط و خطوط آن است.

3 در برابر یک

اضافه برکار جدید امه لیو، ایتالیا دو فیلم دیگر در قسمت مسابقه جشنواره امسال ونیز دارد تا صاحب 3 سهمیه باشد. تا یکی از آنها فیلم جدیدی به نام Via Castellana Banderia است که اولین کار بلند اما دانته محسوب می شود. دانته یک متخصص تئاتر و اپرا از ایالت سیسیل ایتالیا به حساب می آید که در همین زمینه ها شهرت زیادی کسب کرده و فیلم فعلی نخستین ورود او به عرصه سینما و آزمودن بختش در این زمینه است.

بجز این ایتالیاGra Scaro را هم راهی ونیز 2013 کرده است که یک کار مستند درباره کارها و سفرهای یک گروه نمایشی در اطراف شهر رم است. در نقطه مقابل امسال سینمای فرانسه حضوری کوچک تر از معمول لااقل در قسمت مسابقه دارد و تنها نماینده این کشور در این بخش La Jalousie کار فیلیپ گارل است که در آن پسر وی لوییس گارل و آنا موگلاسیس بازی کرده اند.

آخرین فیلم کارگردان تایوانی

هایائو میازاکی  ژاپنی نیز که متخصص کارتون است با فیلم جدیدش به نام باد بر می خیزد (یا باد می وزد) به موسترا (نام و عنوانی دیگر برای جشنواره ونیز) آمده است. این انیمیشن اخیراً در سینماهای شرق آسیا نیز اکران شده و سروصدای زیادی به پا کرده است . این فیلم به واقع از معدود کارهای هفتادمین دوره ونیز است که اولین نمایش بین المللی اش را در این فستیوال تجربه نمی کند و پیشتر اکران شده است. دیگر فیلم عمده فستیوال که این خصلت را دارد ،  Cangons ساخته جان پل شریدر آمریکایی و پرسابقه است. تسایی مینگ لیانگ که یک فیلمساز تایوانی است ، فیلم جدیدش به نام «سگ های پوشالی» را به فستیوال امسال آورده است . به گفته البرتو بابرا مدیر ونیز ، این آخرین فیلمی است که این کارگردان شرق آسیایی ساخته است پس از این فیلم نخواهد ساخت و آن را نمونه و نمادی اوشن از سبک و روش اختصاصی کار وی باید دانست.

نوه کاپولا هم آمد

قسمت افق های جشنواره امسال شامل فیلمی به نام پالو التو هم می شود که آن را جیا کاپولا ساخته که نوه دختری فرانسیس فورد کاپولای معروف است و به این ترتیب بعد از دختر وی سوفیا کاپولا که سالهاست فیلم می سازد ،روند فیلمسازی در این خاندان وارد نسل سوم خود نیز می شود . این فیلم بر اساس یک سری داستان های کوتاه از جیمز فرانکو که تهیه کننده فیلم هم هست ، ساخته شده و بیننده ها را به پالو التو می برد که شهری کارگری در ایالت کالیفرنیای آمریکاست. فیلم درباره گروه‌های از دختران جوان است که به سبب بی تجربگی در دردسرهایی می افتند و اما رابرتز را کنار جک کیلمر ، ول کیلمر ، کیگان الن ، نت وولف و کالین کمپ به بازی گرفته است . در قسمت افق های جشنواره یک فیلم ژانر وحشت به نام The Sacrament ساخته تای وست هم به نمایش در آمده که شرحی بر اتفاقات سیاسی و اجتماعی سال 1978 در کشور آفریقایی گویانا و اقدامات دنباله روهای جیم جونز و موج خود کشی ها در این کشور است .

نمایش اولین ها

در قسمت افق های جشنواره همچنین اولین فیلم اگنس بی فرانسوی را هم شاهد خواهیم بود حال آن که وی بیشتر در دنیای مد و لباس فعال بوده است . از اوبرتو پازولینی ایتالیایی تبار ساکن بریتانیا هم فیلم «زندگی ساکن» که اولین کار بلند اوست در این قسمت جشنواره پخش می شود و لوکاس مودیسون یکی از موج نویی های سینمای سوئد نیز که ماموت را در کارنامه اش دارد ، فیلم جدید خود به نام ما بهترین هستیم را به جشنواره امسال موسترا آورده است.

هیات ژوری نامدار

ریاست هیات ژوری جشنواره با برناردو برتولوچی معروف و ایتالیایی است . هیاتی که آندریا ارنولد کارگردان زن انگلیسی کری فیشر هنرپیشه زن آمریکایی (و یکی از بازیگران اصلی تریلوژی اولیه جنگ ستاره ها )، پابلو لارن کارگردان اهل شیلی ، ریواچی ساکاموتو موسیقی سرای ژاپنی و مارتینان گرک بازیگر زن آلمانی را هم در بردارد و مثل فیلم های جشنواره هفتادم ترکیبی از ایده های گوناگون و متنوع است و فرهنگ های متعددی را در بر می‏تابد.