کلید روحانی و انتظار رسانه ها /خانه روزنامه نگاران را باز کنید
اقدام چندی پیش اعضای هیات مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران در ارایه گزارش پی گیری بازگشایی ساختمان این نهاد مدنی – صنفی در محل خبرگزاری دانشجویان ایران ( ایسنا) را می توان توضیحی برای آن دسته از روزنامه نگاران دانست که انتظار داشتند ساختمان انجمن همچون خانه سینما به سرعت بازگشایی شود و حال که چنین اتفاقی نیفتاده آن را به کم کاری و کوتاهی یا خوش بینی بیش از حد به دولت جدید نسبت می دهند و در فضای مجازی انتقاد می کنند که چرا چنان که باید و شاید نکوشیده اند.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از عصر ایران حال آن که نویسنده این سطور از نزدیک در جریان فعالیت فشرده و پی گیری مستمر اعضای هیات مدیره انجمن برای بازگشایی ساختمان دبیرخانه بوده و در گزارش سه عضو هیات مدیره در محل ایسنا نیز اقدامات قانونی توضیح داده شد.
ماجرا از این قرار است که دولت اول احمدی نژاد از طریق وزارت کار از در چالش با انجمن درآمد و بهانه گرفت که چون در اساسنامه تنها به برگزاری دو نوبت مجمع عمومی اشاره شده و در قبال نوبت سوم با هر تعداد شرکت کننده ساکت است انتخاب حاصل از نوبت سوم را به رسمیت نمی شناسد. حال آن که در همه انجمن های صنفی معمولا در نوبت اول رسمیت حاصل نمی آید چرا که نوبت اول مجمع مستلزم حضور نصف به اضافه یک است و کار یا به نوبت دوم می رسد که با دوسوم رسمیت می یابد یا به نوبت سوم که با هر تعداد عضو رسمی می شود. (راز حفظ بسیاری از اعضای هیات های مدیره در تشکل های مختلف صنفی نیز همین است که اکثریت اعضا در نوبت های اول و دوم غایب اند اما هسته اصلی که همواره پای کار هستند تا نوبت سوم باقی می مانند).
اساسنامه انجمن در زمره اساسنامه های تیپ وزارت کار است که توسط خود وزارت کار در اختیار تشکل ها قرار داده می شود و در قبال سکوت آن نسبت به نوبت سوم تنها باید مجمع عمومی فوق العاده برای اصلاح اساسنامه برگزار می شد که طبعا امکان آن نیز فراهم نیامد. با این حال انجمن در دولت اصلاحات از وزارت کار استعلام کرده و مهم ترین چهره اداری آن – آقای خواجه نوری- تشکیل مجمع با نوبت سوم را با حداقل 50 شرکت کننده واجد رسمیت شناخته بود. با این حال مجمع انجمن در سال 1387 که در حسینیه ارشاد برگزار شد این مشکل را هم نداشت چرا که 730 نفر حاضر شدند و در همان نوبت دوم به رسمیت رسید.
بر این اساس می توان گفت بهانه وزارت کار (دوران جهرمی) رفع شد و علی القاعده در دولت دهم نباید مشکلی با وزارت کشور باقی می ماند. تفاوت موضوع با خانه سینما نیز در این است که در قضیه خانه سینما وزارت ارشاد طرفیت داشت حال آن که در موضوع انجمن وزارت ارشاد، مدخلیتی نداشته و ندارد.
ساختمان انجمن در خرداد 1388 و در کوران حوادث پس از انتخابات پرماجرای ریاست جمهوری با شکایت وزارت اطلاعات و با دستور دادستان وقت و به منزله اقدامی پیش گیرانه بسته شد. گفته می شود از واژه «مجمع» نیز تلقی «تجمع» صورت پذیرفته بود و در فضایی که با هر تجمعی به دیده شک نگریسته می شد مجمع را نیز در آن شرایط نگران کننده یافتند.
اکنون اما آن دادستان نه تنها مقام قضایی نیست که هیچ سمت قضایی ندارد و خود به عنوان متهم پرونده جنایت کهریزک به دادگاه احضار می شود. وزیر اطلاعات نیز تغییر کرده و اساسا موضوع شکایت منتفی است چرا که فضای سیاسی متفاوت شده و بیم تجمعی در کار نیست. بنا براین می توان سخن رییس انجمن را تکرار کرد: « چنانچه وزارت اطلاعات شکایت خود را پس بگیرد امکان بازگشایی ساختمان انجمن فراهم است.»
از این روست که انجمن در مکاتبه با رییس جمهور از او خواسته به وزارت اطلاعات دستور دهد شکایت خود را پس بگیرد هم چنان که دیگر دستگاه های دولتی تمام شکایات از اصحاب رسانه را پس گرفته اند.