ترانه علیدوستی هستم، با ۱۲ سال محبوبیت!

روزنامه هفت صبح:این روزها فیلم «آسمان زرد کم عمق» با بازی ترانه علیدوستی روی پرده سینماهاست؛ فیلمی که بار دیگر بر استعداد این بازیگر جوان سینمای ایران تاکید می کند.

نسل جدید بازیگران سینمای ایران اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 معرفی شدند. سه دختر جوان که کنار هم مثلث طلایی بازیگران با استعداد نسل سوم سینمای ایران را شکل می دادند: ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی و باران کوثری. معرف دو نفرشان یعنی علیدوستی و آهنگرانی هم رسول صدر عاملی بو. دو نفری که در هنرستان هم کنار یکدیگر موسیقی می خواندند. از میان این سه نفر فقط علیدوستی بود که خانواده اش از اهالی سینما نبودند اما خودش به قدری به بازیگری علاقه داشت که در کارگاه های امین تاریخ شرکت کرد. استعداد علیدوستی و شامه صدرعاملی به کمک هم آمدند تا یکی از بهترین بازیگران این روزهای سینمای ایران را در فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» معرفی کنند.

علیدوستی بعد از موفقیت زودهنگامش در همان اولین فیلمی که بازی کرد، ممکن بود مانند خیلی از بازیگران کارنامه اش را با فیلم های متوسط و ضعیف و یکسان پر کند اما نشان داد که دختر باهوشی است. به قیمت یکی دو سال صبر کردن، نقش متفاوتی با کاراکتر موفق ترانه پرنیان در فیلم فرهادی پیدا کرد. بعد از آن هم همیشه مراقب بوده در فیلم هایی بازی کند که جایی برای نشان دادن استعدادهایش باشد. ممکن است این وسط اشتباهاتی هم کرده باشد و فیلم ها و بازی های ضعیفی هم قطعا در کارنامه اش وجود دارد، با اینحال علیدوستی بیشتر اوقات حساب شده در مسیر موفقیت قدمب رداشته است. او یکی از معدود بازیگرانی است که فقط با اتکا بر استعداد خودش و هوش اش در انتخاب نقش ها تبدیل به ستاره شد. فیلم «آسمان زرد کم عمق» بعد از «پرسه درمه» و «اینجاب دون من» سومین فیلم توکلی است که مورد توجه قرار گرفته است. (کمتر کسی از اولین فیلم بهرام توکلی یعنی «پابرهنه در بهشت» یاد می کند) چه فیلم آخر توکلی را دوست داشته باشید و چه نه، نمی شود منکر بازی خوب ترانه علیدوستی در فیلم شد. بازیگری که غریزه و هوش را در بازیش با هم ترکیب می کند. نمودار زیر قدم به قدم با ترانه علیدوستی است: با شکست ها و پیروزی هایش.