وضعیت چاپ آثار فصیح در سالگرد تولدش

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،فرح عدالت – همسر اسماعیل فصیح – درباره انتشار آثار این نویسنده فقید به خبرنگار ادبیات و نشر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: همه کتاب‌هایش مرتب تجدید چاپ می‌شوند و هیچ مشکلی ندارند. درباره مجوز هم چون این آثار در زمان حیات خودشان منتشر شده‌اند، اگر جمله‌ای از نظر ارشاد موردی داشته، با نظارت خود زنده‌یاد فصیح تغییر کرده و مجوز گرفته است و برای چاپ مجدد این آثار هم مشکلی نیست.

او افزود: همه کارهای ایشان از سوی نشرهای پیکان، ذهن‌آویز، البرز و آسیم تجدید چاپ می‌شوند. در ماه‌های اخیر چاپ چهاردهم «کمدی تراژدی پارس» و چاپ پانزدهم «بازی‌ها» منتشر شد.

همسر اسماعیل فصیح همچنین درباره مواردی از انتشار بدون اجازه آثار اسماعیل فصیح گفت: سال‌ها پیش ناشری یکی از کتاب‌های او را چاپ کرده بود و بعد مرتب بدون اجازه تجدید چاپ می‌کرد که در زمان حیات اسماعیل فصیح،‌ با پی‌گیری آقای مصدق که وکالت اهل قلم را بر عهده می‌گرفت، جلویش گرفته شد.

به گزارش ایسنا، اسماعیل فصیح دوم اسفندماه 1313 در محله درخونگاه تهران به دنیا آمد. پس از گذراندن دوران ابتدایی و متوسطه در دبستان عنصری و دبیرستان رهنما، به آمریکا رفت و لیسانس شیمی و لیسانس ادبیات انگلیسی گرفت.

او پس از بازگشت به تهران، ابتدا به ترجمه مشغول شد و بعد از مدتی همراه با نجف دریابندری و از طریق صادق چوبک در شرکت ملی نفت استخدام و ساکن اهواز شد. در سال 1347، اولین رمان فصیح به نام «شراب خام» منتشر شد. پس از آن مجموعه‌ی داستان «خاک آشنا»، رمان‌های «دل کور» و «داستان جاوید» و چند داستان دیگر از او منتشر شد.

فصیح با شروع جنگ هشت‌ساله‌ ایران و عراق بازنشسته شد و بعد از آن رمان‌های «ثریا در اغما»، «درد سیاوش» و «زمستان 62» را منتشر کرد.

رمان‌های «فرار فروهر»، «باده‌ی کهن»، «اسیر زمان»،‌ «پناه بر حافظ»، «کشته عشق»، «طشت خون»، «بازگشت به درخونگاه»، «کمدی تراژدی پارس»، «لاله برافروخت»، «نامه‌ای به دنیا»، «در انتظار» و «گردابی چنین حایل» و مجموعه داستان‌های «دیدار در هند»، «عقد و داستان‌های دیگر» و «نمادهای مشوش» از دیگر آثار منتشرشده اسماعیل فصیح هستند.

او علاوه بر نوشتن این رمان‌ها و مجموعه داستان‌ها، آثاری را نیز به زبان فارسی برگردانده است که «وضعیت آخر»، «بازی‌ها»،‌ «ماندن در وضعیت آخر»، «استادان داستان»، «رستم‌نامه»، «خودشناسی به روش یونگ»، «تحلیل رفتار متقابل در روان‌درمانی» و «شکسپیر» از مهم‌ترین آن‌ها هستند.

این نویسنده و مترجم سرانجام پس از یک دوره طولانی بیماری، 25 تیرماه سال 1388 در تهران درگذشت. پیکر فصیح در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

تنها اثر منتشرنشده فصیح، زندگی‌نامه خودنوشت او بود که در دوران بیماری و پیش از مرگ کوشید آن را کامل کند. بعد از درگذشت نویسنده در سال 1388، خانواده‌اش این زندگی‌نامه را با عنوان «زندگی من» برای انتشار به نشر پیکان سپردند، اما بعد از مدتی فرح عدالت، همسر اسماعیل فصیح، از منتفی شدن انتشار زندگی‌نامه خودنوشت این نویسنده خبر داد.

او در توضیحی درباره علت این تصمیم گفت: به این دلیل که نوشتن این زندگی‌نامه توسط خود مرحوم فصیح به پایان نرسیده بود، نمی‌شد آن را منتشر کرد، بنابراین صلاح دیدیم که آن را منتشر نکنیم، چون درست نبود خودمان چیزی به آن اضافه کنیم. در عین حال هم مطالب به‌جامانده به دلیل ناتمام بودن نمی‌توانست به صورت کتاب منتشر شود.

در نهمین‌ دوره‌ جایزه هوشنگ گلشیری که در سال درگذشت فصیح برگزار شد، با اهدای تندیس جایزه به خانواده این نویسنده فقید، از او تجلیل شد.