موقعیت متفاوت سه سلطان: مهران مدیری

روزنامه هفت صبح: سیروس مقدم، محمد حسین لطیفی و مهران مدیری در همه این سال ها در رأس هرم بهترین کارگردان های تلویزیونی بودند، در این پرونده مروری داریم بر کارنامه آنها. قضاوت درباره میزان موفقیت آنها با شما.

در تلویزیون کارگردان موفق کم نبوده اما کم بوده اند کارگردانانی که خط موفقیت را بگیرند و بیایند تا جایی که اسمشان بر کاری که می سازند بچربد. سیروس مقدم، محمد حسین لطیفی و مهران مدیری از جمله کارگردان هایی هستندکه حضوری مستمر و موفق در تلویزیون داشتهاندو حتی اگر کاری ضعیف ساخته باشند باز هم در کانون توجه ها قرار گرفته اند. مقدم امسال سری دوم پایتخت را روی آنتن داشت، چندی پیش بچه های نسبتا بد را و این روزها مشغول آماده سازی سری سوم پایتخت برای پخش در ایام نوروز است.

از لطیفی ماه رمضان دودکش پخش شد و ماه محرم زمانی برای عاشقی. حکایت مدیری متفاوت از این دو است. او سال 88 بعد از مرد دو هزار چهره در اوج موفقیت به شبکه نمایش خانگی رفت و حالا در این مدیوم سریال هایش را می سازد. بهانه پرونده هفت صبح مقایسه کمی و کیفی آثار این سه کارگردان در بازه هشت ساله یعنی از سال 85 تا 92 است.

لابد می پرسید چرا این چند سال و چرا دیگران در این نمودار نیستند؟ کمبود صفحه. اگر حجم صفحه گنجایش داشت هم تعداد سال ها بیشتر می شد و هم تعداد کارگردان ها. البته ماجرا درباره کارگردانی مثل قاسم جعفری که چند اثر پرمخاطب مثل غریبانه، کمکم کن و خط قرمز را ساخته متفاوت است چون او از یک دوره به بعد نوار حضور و موفقیت تلویزیونی اش پاره شد. در باکس دوم این پرونده هم مروری داشته ایم بر کارنامه رضا عطاران، سعید آقاخانی و حسین سهیلی زاده. این گزارشی است از وضعیت متفاوت سه سلطان تلویزیون.

مهران مدیری – Mehran Modiri

– تعداد آثار تلویزونی: 16

– تعداد آثار سینمایی: ندارد

– تعداد آثار شبکه نمایش خانگی: 4

– تنوع ژانر: مدیری فقط سریال های کمدی ساخته که همگی رگه های پررنگ اجتماعی داشته اند.

– سریال مناسبتی: فرار بزرگ، مرد هزار چهره و مرد دو هزار چهره سریال های نوروزی مدیری هستند.

– موفق ترین سریال: مرد هزار چهره/ قهوه تلخ

سلطان کمدی

«کاش او به تلویزیون» بازگردد. این جمله ترجیع بند گفته های هواداران مهران مدیری است که نوروز 93، غیبتش از تلویزیون پنج ساله می شود. خود مدیری هم می داند که شهرت و محبوبیتش را از سریال های کمدی اش وام گرفته و شاید مترصد زمان مناسب برای حضور دوباره در این مدیوم باشد. او بعد از کارگردانی «پرواز 57»، برگ برنده اش را با «ساعت خوش» روکرد و توانست در فضای رسمی آن سال ها، پیش رو باشد. ترکش این پیشگامی او و ساعت خوشی ها را خیلی زود زخمی کرداما مدیری خود را از مخمصه نجات داد و گام به گام پیش آمد و هر بار در قالب کاراکتری جدید و به واسطه ارتباط چشم توی چشم با مخاطبان، تبدیل به مجری – بازیگری کاریزماتیک شد و با نوع کارنامه اش، سبک خاصی از کمدی را به نام خود ثبت کرد.

باغ مظفر

مهران مدیری بعد از «شب های برره» فارغ از همه حواشی و ممیزی های آن، در این سال سراغ سریال کمدی دیگری رفت. این بار اما خبری از دکورهای سنگین و فضای انتزاعی برره و آدم های خیالی اش نبود. «باغ مظفر» فضایی محدودتر داشت و اولین نشانه های علاقه مدیری به شوخی به تاریخ را می شد. در آن دید. سوژه سریال دو خانواده بازمانده از عصر قجر بودند که هنوز در حال و هوای آن دوران به سر می برند. این سریال هم چندکاراکتر جدید داشت که «قل مراد» با بازی رضا شفیعی جم خیلی زود محبوب شد و «ها» گفتن هایش به زبان روزمره مردم آمد. مدیری در این سال فصل دوم سریال را با نام «گنج مظفر» را هم ساخت که البته راه به آنتن نیافت.

دایره زنگی/ همیشه پای یک زن …

مهران مدیری بارها اعلام کرده بود که بعد از چند کار سنگین احتیاج به استراحت دارد. برای همین ترجیح می دهد از حال و هوای کارگردانی و وظایف سنگین هدایت گروه، فاصله بگیرد. سال 86 او بعد از پنج سال دوری به پرده سینما بازگشت. او این بار محبوب تر از قبل بود و انتظارها از او زیاد. «همیشه پای یک زن در میان است» ساخته کمال تبریزی و «دایره زنگی» به کارگردانی پریسا بخت آور دو پروژه سینمایی اودر این سال بودند. خودش همکاری با تبریزی را تجربه شیرینی عنوان کرد اما دل خوشی از حضور جلوی دوربین بخت آور نداشت. عجیب آنکه مردم هیبت او با آن مار دور گردن و سیگار برگ گوشه لب و تزهای آنتی زن هایش را چندان دوست نداشتند و کاراکتر ساده و معمولی اش در «دایره زنگی» را بیشتر پسندیده اند.