فرق «ممد بوقی» با هنرمندان در برزیل!
میگویند وقتی «ممد بوقی» بوق 12 شاخهاش را برمیداشت و شروع میکرد به شعر خواندن، کل استادیوم به وجد میآمدند و یکصدا تیم را تشویق میکردند. او مانند خیلی از بوقچیهای دیگر، وضعیت مالی چندان مناسبی نداشت اما بلد بود که به تیم «انرژی» بدهد.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از ایسنا میگویند وقتی «ممد بوقی» بوق 12 شاخهاش را برمیداشت و شروع میکرد به شعر خواندن، کل استادیوم به وجد میآمدند و یکصدا تیم را تشویق میکردند. او مانند خیلی از بوقچیهای دیگر، وضعیت مالی چندان مناسبی نداشت اما بلد بود که به تیم «انرژی» بدهد.
بیادعا میآمد بوق میزد و میرفت، لازم هم نبود جایی از او حمایت مالی میلیاردی کند. این خاصیتی فراتر از یک تماشاگر معمولی بود که سینماگران ایران امروز در برزیل فاقد آن هستند.
آنطور که نوشتهاند، پاتوق «ممد بوقی» یکی از قهوهخانههای بهارستان بوده است. او تمکن مالی نداشت که در جام جهانی 1978 آرژانتین، کنار تیم ملی باشد و آنها را در استادیوم تشویق کند. به همین خاطر هم، مردم خودشان پول روی هم میگذارند و خرج سفر او را به آرژانتین فراهم میکنند.
«ممد بوقی» را خیلیها در ایران میشناسند. همه از او انتظار داشتند که با بوقهای کر کننده و تشویقهای پرشورش در استادیوم، به تیم ملی کمک کند اما طبیعتا از یک بازیگر که قرار است برای «انرژی دادن» به بچههای تیم ملی فوتبال به جام جهانی برود، کسی چنین کارکردی را انتظار ندارد. پس کارکرد فردی که نه بهعنوان شخصی حقیقی بلکه با شخصیت حقوقی خود در کنار تیم حاضر میشود، چیست؟
دو ماه قبل، وقتی سیدجواد هاشمی بهعنوان تهیهکننده پروژه «یار دوازدهم» نشست خبری گذاشت و یکسری از بازیگران طراز اول را به عنوان «حامیان تیم ملی فوتبال در برزیل» معرفی کرد، کسی خیلی اعتراضی نداشت اما اکثر آن بازیگران یک به یک انصراف دادند و نوبت رسید به «یکسریهای دیگر».