تنها عامل نجات بخش پرسپولیس از این اوضاع

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،واقعیت این است که تراکتورسازی دقیقا همانگونه که آنالیز کرده بودیم، بازی کرد؛ بدون ذره‌ای تغییر اما اینکه چرا پرسپولیس در این بازی شکست خورد، به پارامترهای مختلفی بستگی دارد. پرسپولیس خوب شروع کرد و در نیمه اول توانست قدرت خود را به حریف دیکته کند اما اتفاقاتی که در نیمه دوم رخ داد، شرایط را به نفع تراکتورسازی عوض کرد.

آنچه مشخص به نظر می‌رسد این است که پرسپولیس نسبت به بازی با صبا روند رو به رشدی داشت. اگر بخواهیم تک تک پارامترهایی را که پرسپولیس نسبت به بازی با صبا در آنها بهتر عمل کرد بشماریم، به نقاط قابل توجهی می‌رسیم. پرسپولیس در ایجاد موقعیت روی دروازه حریف، میزان دوندگی و جنگندگی، بازی رو به جلو، اضافه شدن در خط حمله، تراکم تیمی، ارتباط خط هافبک و حمله و حفظ فاصله خطوط سه‌گانه بسیار بهتر از بازی‌اش با صبا عمل کرد. به خصوص اینکه در 60 دقیقه ابتدایی به بازیکنان حریف اجازه چرخش در زمین را ندادند و همین باعث شد لوسیانو ادینیو تا دقیقه 60 حتی کوچکترین حرکت مثبتی روی دروازه پرسپولیس انجام ندهد.

تمام این فاکتورها در نیمه اول به درستی اجرا شد اما در نیمه دوم متاسفانه همه چیز متوقف شد چون بچه‌های پرسپولیس احساسی عمل کردند و کادر فنی هم به نظر من نتوانست احساسات بازیکنان را کنترل کند. وقتی پرسپولیس یک گل جلو می‌افتد، آن هم مقابل تیمی مثل تراکتورسازی، باید با بستن فضاها و با بهره‌گیری از ابزارهایی مثل عالیشاه، طارمی و عباس‌زاده چشم به ضد حملات بدوزد و جلوی ضد حملات حریف را هم بگیرد.

تراکتورسازی تیمی نبود که از ارسال‌های جناحین به گل برسد. بلکه تاکتیک آنها ارسال پاس عمقی، یک و دو شوت از راه دور بود. به همین خاطر کادر فنی باید با قراردادن نوراللهی و حقیقی مقابل خط دفاعی به مدافعان چپ و راست تاکید می‌کرد که جمع‌تر بازی کنند اما بازی احساسی پرسپولیسی‌ها در نیمه دوم باعث شد که نه تنها نتوانند از یک گل خود دفاع کنند بلکه 3 گل هم بخورند.

ضمن اینکه من هم مثل خیلی از پیشکسوتان و کارشناسان فکر می‌کنم تعویض محمد نوری در این شکست و نتیجه‌ای که حاصل شد، تاثیرگذار بود. هر چند به این حرف دایی هم اعتقاد دارم که اگر توپ‌های پرسپولیس توی دروازه می‌رفت، این اتفاقات رخ نمی‌داد. از دید فنی، پرسپولیس در خط هافبک نیاز به یک لیدر دارد؛ فرمانده‌ای که ریتم بازی را در دست بگیرد و بین جلو و عقب و چپ و راست توازن ایجاد کند. محمد نوری توان این فرماندهی را دارد اما متاسفانه جایگزین‌های او نمی‌توانند وظایف این بازیکن را انجام بدهند.

پرسپولیس ریتم خوبی ندارد اما همانطور که گفتم روند رو به جلویی که دارد، مشخص است. هر چند به خاطر باخت‌ها این روند رو به رشد اصلا دیده نمی‌شود. برای همین من فکر می‌کنم پرسپولیس به جای اینکه به فکر ارائه بازی زیبا باشد، باید تمام تلاشش را بگذارد روی کسب 3 امتیاز‌های بازی‌ها. درست مثل استقلال. مگر استقلال مقابل گسترش فولاد یا نفت مسجدسلیمان زیبا بازی کرد؟ آنها 3 امتیاز را می‌گیرند و حالا هم در صدر جدول هستند. بدون اینکه زیبا بازی کنند.

در نهایت من فکر می‌کنم اگر علی دایی 3 بازیکن خارجی در پست‌های دفاع چپ، هافبک دفاعی و مهاجم جذب کند، پرسپولیس از این رو به آن رو می‌شود. به نظرم این تنها راه نجات پرسپولیس است. می‌گویم بازیکن خارجی چون در ایران اگر بخواهیم مدافع چپ جذب کنیم، باید برویم سراغ حاجی‌صفی یا پولادی که آنها هم تمایلی برای پوشیدن پیراهن پرسپولیس ندارند اما با جذب 3 بازیکن خارجی می‌توانیم کاملا این نقاط ضعف را پوشش بدهیم. پرسپولیس بازیکنانی مثل اومانیا می‌خواهد که موثر بازی کند.