نکات خواندنی درباره «علی کوچولو»
یکی از خاطره‌های استثنایی نسل ما، سریالی کودکانه و شبه کارتون بود که به احتمال زیاد هنوز هم با بقیه فیلم‌های زنده، کارتون، سریال‌ها و برنامه‌هایی که یادگار آن دوره و زمانه است یا در سال‌ها و دهه‌های بعد در ذهن ما نقش بسته، متفاوت است.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از جام جم آنلاین یکی از خاطره‌های استثنایی نسل ما، سریالی کودکانه و شبه کارتون بود که به احتمال زیاد هنوز هم با بقیه فیلم‌های زنده، کارتون، سریال‌ها و برنامه‌هایی که یادگار آن دوره و زمانه است یا در سال‌ها و دهه‌های بعد در ذهن ما نقش بسته، متفاوت است.
این مجموعه، در قالب قسمت‌هایی کوتاه، اوایل دهه 60 به صورت هفتگی از تلویزیون پخش می‌شد و نامش «ماجراهای علی کوچولو» بود. بینندگان، این‌بار دیگر نه با جمعی از بچه‌ها در دو سریال نمایشی و تلویزیونی محله بروبیا و محله بهداشت روبه‌رو بودند، نه با کارتون‌هایی از جنس پینوکیو و سندباد و نه حتی سریال‌هایی داستانی از قبیل زورو یا ترکیبی از فیلم زنده و انیمیشن در مایه‌های هکلبری‌فین. ماجراهای علی کوچولو ترکیبی از عکس، نقاشی، موسیقی، دیالوگ و نریشن (روایت) بود.
شخصیت اصلی این مجموعه پسرکی خردسال بود به نام علی که پدرش به جبهه رفته بود و با مادرش در یک خانه کوچک با حیاطی جمع و جور زندگی می‌کرد. علی و دو دوست کوچکش هر بار ماجرایی می‌آفریدند و داستان با حضور مادر و کمک‌های همیشگی او به پایان می‌رسید. ماجراهای علی کوچولو به شیوه فتو‌انیمیشن ساخته شده بود؛ یعنی (به ترتیبی که تهیه‌کننده اثر در ادامه این نوشته خواهد گفت) ابتدا از شخصیت‌های اصلی داستان عکس انداختند و سپس تمامی عکس‌ها روی تصاویر پس‌زمینه که نقاشی شده بود قرار گرفت. دو بازیگر اصلی سریال، فرزانه کابلی و هنرمند خردسالی به نام امید آهنگر بودند که به ترتیب نقش مادر علی و خود علی را ایفا می‌کردند؛ البته همراه دو کودک دیگر و چند بازیگر فرعی که حضورهایی کوتاه داشتند (مثل پدر علی کوچولو) .
