وقتی کارگردان معروف ایرانی احساس عقب گرد می کند
فیلم ” از رئیس جمهور پاداش نگیرید” جدیدترین فیلمی است که از این کارگردان به نمایش درآمده است و اگر چه آخرین ساخته او نیست اما این فیلم هم پس از چند سال توقیف و در محاق ماندن ، به نمایش در آمد .
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک کمال تبریزی کارگردانی است که همیشه دنبال موضوعات متفاوت و جذاب ، برای ساخت فیلم بوده و در اغلب کارهایش با نگاهی طنز آمیز ، مضامین مورد نظرش را عنوان می کند.”لیلی با من است”،”مارمولک”،”همیشه پای یک زن در میان است” ، “خیابان های آرام “و “طبقه حساس ” از جمله فیلم هایی است که این کارگردان آن ها را ساخته و البته از دست ممیزان و نگاه آنان دور نمانده است.فیلم ” از رئیس جمهور پاداش نگیرید” جدیدترین فیلمی است که از این کارگردان به نمایش درآمده است و اگر چه آخرین ساخته او نیست اما این فیلم هم پس از چند سال توقیف و در محاق ماندن ، به نمایش در آمد . البته کارگردان این کار ، از این فیلم با عنوان “کودکی جراحی شده”، یاد کرده است و همین بهانه ای شد تا درباره سوژه ها و توقیف آثارش سوالاتمان را مطرح کنیم و او هم به این سوالات پاسخ داد.
در اغلب فیلم هایتان در عین حال که با مضامین اجتماعی و حتی کمدی همراه است ، نقدی هم به مسائل روز جامعه دارید و به نوعی چالش جدیدی را مطرح می کنید.
تصور می کنم در کار فیلمسازی لازم است که حساسیت و پیگیری نسبت به مسائل روز اجتماعی وجود داشته باشد. در واقع معنی این اقدام و داشتن دغدغه مسائل اجتماعی، بودن فیلمساز در کنار یا حتی میان مردم است. مدت نسبتا زیادی است که مردمی بودن هنر، به ویژگی مهمی در دنیای معاصر و آثار هنرمندان تبدیل شده است.
موضوع و سوژه فیلم های شما ، موضوعات روز است ، آیا نمی توانید به گونه ای این فیلم ها رابیان کنید که توقیف نشود ؟
توقیف آثار هنری بیشتر به شرایط اجتماعی و البته همراهی مردم و مخاطبین باز می گردد و کمتر به تمایل و خاستگاه هنرمند بستگی دارد! و حداقل در مورد کارهای من این طور بوده است. به نظر من گفتن حقایق و واقعیت ها جزو وظایف ماست و روشنگری از عناصر مهم و ذاتی هنر است.
وقتی فیلمی از شما توقیف می شود و یا این که متوجه توقیف فیلمی از کارگردانی می شوید، چه احساسی دارید؟
احساس عقبگرد اجتماعی می کنم ! و افسوس می خورم که ما کجاییم و دنیا کجا می رود ؟! احساس می کنم که بار دیگر مانعی بر سر راه حرکت اجتماعی و تعامل اندیشه ها ایجاد شده و چقدر باید انرژی صرف برداشتن این موانع کنیم و باز هم قدم یا قدم هایی عقب می مانیم و در واقع عقب نگه داشته می شویم !
چرا وقتی اَنگ سفارشی بودن به بعضی از فیلم ها می زنند ، مردم به تماشای این دست فیلم ها نمی روند.مثل فیلم” طعم شیرین خیال “و یا” نارنجی پوش “آقای مهرجویی که هم فیلم شما به موضوع جالبی اشاره داشت و هم فیلم آقای مهرجویی ، اما مردم استقبال چندانی نداشتند.
در وهله اول باید بگویم که فیلم “طعم شیرین خیال “به هیچ وجه سفارشی نبود به نحوی که هیچ یک از نهاد های ذیربط به محیط زیست کوچکترین کمکی به ما نکردند و همه فیلم با سرمایه خصوصی و بر اساس دغدغه جمعی نسبت به نابودی محیط زیست ساخته شد. در وهله دوم باید اعتراف تلخی کنم و آن اینکه نه تنها فرهنگ حفظ و توجه به محیط زیست در جامعه ما نهادینه نشده و به این زودی هم نخواهد شد؛ بلکه فاصله طبقه الیت و روشنفکر جامعه نیز از درک بحران و فاجعه ای که در راه است؛ نیز بسیار و از فهم حقیقت آن عاجز است ! بنابراین از نظر من تا حدودی طبیعی است که تا اطلاع ثانوی، باز خورد مخاطبین نسبت به اینگونه از فیلم ها سرد و بی علاقه باشد ! ظاهرا باید منتظر وقوع فاجعه زیست محیطی جبران ناپذیری باشیم تا چشم ها و گوش ها باز شوند!
چرا دیگر فیلم های دفاع مقدسی نمی سازید؟
نزدیک به سه سال است که به همراه آقایان گوهری (نویسنده) و عنصری (تهیه کننده) فیلمنامه شهید باقری که از اعجوبه های دوران دفاع مقدس است؛ را در دست تولید داریم اما ظاهرا بعضی ها دوست ندارند که چنین اتفاقی رخ دهد ! اما با این حال ما تلاش خود را خواهیم کرد. متاسفانه این روزها ساختن فیلم تلاش مضاعف و حتی بیش از این ها می طلبد ! به خصوص که در زمینه دفاع مقدس باشد که در کمال ناباوری مشکل و موانع، چندین برابر می شود!
در مورد برنامه های آینده و فیلمی که در آینده خواهید ساخت ، بفرمایید.
فیلمنامه های مختلفی با موضوعات متفاوت در مرحله نگارش هستند که هرکدام زودتر به مرحله جذب بودجه لازم برسد؛ برای اجرا و تولید، آماده می شود. اغلب طنز هستند و به خصوص یکی از آن ها که مورد علاقه بسیارم هست طنزی است که فضایی فلسفی دارد! یکی دیگر از کارها هم داستانی عاشقانه اما بسیار عجیب و منحصر به فرد است. امیدوارم بتوانم به تدریج همه آن ها را بسازم !