جرم بودن همراه داشتن کاست داریوش!

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،اما چه شد که شنیدن صدای داریوش در دهه های 60 و 70 جرم بود اما امروز تعریف خاطره از آن صداها خوشایند است و هیچ جرمی ندارد؟

سخن راندن در خصوص فرهنگ زمانی طولانی و حوصله ای فراوان میطلبد لذا در این وجیزه مقصودمان تعریف فرهنگ و یا تبیین مولفه های آن نیست فقط مرور میکنیم چیزهایی را که برایمان تبدیل به فرهنگ شد خیلی زود رنگ خود را از دست داد و به یادگاری مبدل شد. شعار جنگ جنگ تا پیروزی ، ممنوعیت ویدئو و رادیو ضبط های دو کاسته ، بازرسی های آخر هفته خوردو ها و جرم بودن همراه داشتن کاست داریوش! البته از بیان نام این خواننده ایرانی ایرانی ابائی ندارم چرا که متوجه شدم آقای مایلی کهن به گفته خودش به این خواننده علاقه داشته و دارد. اما چه شد که شنیدن صدای داریوش در دهه های 60 و 70 جرم بود اما امروز تعریف خاطره از آن صداها خوشایند است و هیچ جرمی ندارد؟
آیا موسیقی برای کشور تهدید بود و امروز این عملکرد خویش را از دست داده و به فیس بوک و تویتر سپرده ؟ داستان آموزنده ای در زبان فارسی هست که طبیب تازه کار به جهت اشتباه در نوع قیاس ، بیمار را به خوردن خر متهم نمود به نظر میرسد ما نیز در محاسبات و قیاسهایی که برای کار امنیتی انجام میدهیم ، دچار مشکل هستیم.
صاحبان اصلی هر کشوری ، مردمان ساکن در آن هستند ، این اصلی است که تمام مذاهب و ادیان و نحله های فکری آن را قبول دارند و با تکیه بر همین اصل است که رژیم صهیونیستی را غاصب میدانیم ، اما در کشور عزیزمان ایران چطور؟ قبل از پیروزی انقلاب اسلامی اقلیت هایی با فرهنگهای متفاوت در کشور در کنار یکدیگر زندگی میکردند و همه دست به دست هم دادند و هر یک با دلیلی خاص خود علیه رژیم پهلوی قیام نمود. همه در برپایی حکومتی آزاد همچون حکومت پیامبر اسلام متفق القول بودند چرا که در حکومت پیامبر اصل بر برائت بود و تمام اقلیت های دینی با آزادی زندگی میکردند.

چه گویم که ناگفتنش بهتر است ، زبان در دهان پاسبان سر است.

امروز نگاهی به جامعه خود بیاندازیم و ببینیم کدام اقلیت دینی و مذهبی از عملکرد دولتهای گذشته راضی است؟ خرده فرهنگ هایی که میتوانند باعث بالندگی و پیشرفت کشور شوند به چشم دشمن نگاه میشوند و با آنها برخورد پلیسی میشود. با هر دسته و گروه و صنفی برخورد امنیتی می شود. اگر معلمین مشکلات صنفی خود را بیان کنند و نماینده آنها اقدام به مصاحبه و نامه نویسی نماید ، سریعاً توقیف و در ذیل عنوان مجرمانه «تشویش اذهان عمومی» محاکمه میشود در حالیکه سیره هیچ یک از بزرگان دین ما این نبوده است.
اگر کسی حکم قصاص را غیر انسانی قلمداد میکند ، بجای برخورد منطقی و مستدل با او ، صدایش را قطع میکنیم یعنی ما توانایی پاسخ دادن به تو را نداریم پس ساکت باش. منتقد حکم قصاص حتی اگر مغرض هم باشد وقتی با او برخورد علمی و منطقی شود و مانند اول انقلاب که شهید مطهری همه را به مباحثه دعوت میکرد ، اهل فن با او مباحثات مکتوب داشته باشند نه تنها جامعه فرهیخته میشود بلکه فرهنگ اصیل اسلامی نیز مصون از گزند و هجمه بدخواهان کشور میماند.

البته به شکرانه الهی در کشور نشریاتی هم داریم که به چشم بر هم زدنی از دوستان کشور ، دشمنان ذاتی می سازند و کمتر از چند ساعت بدون ارائه بینه ای و تنها با اکتفا به کلام شریف «اسنادش هم موجود است» تمام این دوستان قدیم و دشمنان جدید را به سرویس های خارجی مربوط و متصل میکنند و حال آنکه کمال بی هنری و بی خردی در همین است. ترغیب و تشویق آحاد افراد جامعه به حرکت در جهت سعادت جمعی همواره توسط اهل قلم و دردمندان اهل فرهنگ صورت میگیرد و نباید این گنجینه ها را به ثمن بخس از دست بدهیم.
بنده امیدوارم در دولت تدبیر و امید ، رگه هایی از آشتی عمومی نیز به منصه ظهور برسد و اصحاب فرهنگ و قومیت ها و اقلیت های در بند به برکت نزدیک بودن نظر مردم به نظر دکتر حسن روحانی آزاد شوند و آزادانه بتوانند در کشوری که متعلق به خود آنهاست زندگی کنند و ما نیز قدر این سرمایه های عظیم فرهنگی را بدانیم و به جای اینکه آنها را در حبس گردهم بیاوریم در باشگاه های فرهنگ و اندیشه از وجودشان در مسیر تعالی کشور بهره ببریم.
خدایا چنان کن سرانجام کار / تو خشنود باشی و ما رستگار
محمدامین حسامی