پوشش زنان ایرانی از دیروز تا امروز

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از جام جم: در ارتفاع 261 متری بر فراز شهر تهران، موزه‌ای برپا شده که پوشش زنان ایران را در دفتر تاریخ ورق می‌زند. در طبقه سوم سازه رأس برج میلاد ـ که به موزه سکه شهرت دارد ـ بیش از 50 مدل غیرزنده را با لباس‌هایی آراسته‌اند که زمانی زنان این سرزمین بر تن می‌کردند و آن را موزه «پوشش زنان ایران در گذر زمان» نام نهاده‌اند.

در این موزه یا نمایشگاه، هنرمندی جوان با بررسی و پژوهش و دقت فراوان لباس هایی را طراحی و خلق کرده که هر چند سال ها پیش برتن بانوان ایرانی می درخشیده، ولی امروز نیز می تواند الگوهای مناسب و اصیل پوششی برای زنان باشد.

این موزه شامل پوشش بانوان ایران زمین از دوران باستان هزاره سوم و دوم پیش از میلاد، مادها، هخامنشیان، ساسانیان و دوران اسلامی تا به امروز و اقوام مختلف ایرانی مانند کرد​، لر​، بندری، گیلک​ و همچنین اقلیت های مذهبی چون مسیحیان و زرتشتیان است.

متفاوت بودن در پوشش

نوش آفرین داودی، طراح و آفریننده این لباس ها می گوید از کودکی دوست داشته متفاوت از دیگران لباس بپوشد و لباس های موجود در بازار توجه او را جلب نمی کرد. برای همین کم کم تلاش کرد آنچه را ​ می خواهد، خودش طراحی کند. برای عملی کردن ایده هایش در دوره های خیاطی شرکت می کند و لباس هایش را خودش می دوزد. با وجود این که دانش آموخته رشته حقوق است، رشته طراحی لباس را نیز در جهاد دانشگاهی گذرانده و همچنین در دوره های طراحی کیف و کفش شرکت داشته است.

نوش آفرین داودی اصالتا کرد مهاباد است. لباس های سنتی کردی تأثیر قابل توجهی بر او داشته، با پوشیدن این لباس ها در مراسم مختلف و بازخوردی که از دیگران می بیند، سعی می کند لباس های سنتی دیگر مناطق ایران را نیز بر تن کند. استقبال دیگران از این لباس ها تشویقش می کند ​ مدتی را صرف تحقیق و پژوهش در زمینه لباس های مختلف مناطق ایران کند. به شهرها و روستاها سرمی زند. در پژوهش هایش به پوشش زنان در طول تایخ این سرزمین علاقه مند می شود. پس از سه سال پژوهش و تلاش، مجموعه لباس هایی را طراحی و تولید می کند که شاید نمونه اش را پیش از این ندیده باشیم.

منابع پژوهشی و اسناد تاریخی

به نظر می رسد​ نخستین بار چنین ایده ای سال 1352 با کتاب «نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران» به همت توران بهرامی عملی شده و از سوی انجمن بین المللی زنان در ایران منتشر شده باشد. داودی عقیده دارد در برخی از این لباس ها دست برده شده تا زیباتر به نظر آیند، اما او تلاش کرده با مشورت کارشناسان و متخصصان تا آنجا که امکان دارد، اصالت لباس ها را حفظ کند.

کتاب «هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایران» نوشته «مهرآسا غیبی» از دیگر منابعی بود که داودی از آن برای طراحی لباس های خود بهره برده است. از دیگر منابع او می توان به کتیبه ها، مینیاتورها و آثار تاریخی اشاره کرد.