از کنفرانس پل ۲۰۱۴ تا قلب فیس‌بوک

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،روزنامه «دنیای‌اقتصاد» در روز 18 شهریور گزارش مفصلی از کنفرانس پل در همین صفحه منتشر کرد، اما در اینجا مطلبی از یکی از کارآفرینان ایرانی دعوت شده به این کنفرانس را می‏خوانید:
نازنین دانشور* – بزرگ‌ترین چیزی که در سیلیکون ولی وجود دارد، فرهنگ کارآفرینی است. در اینجا همه در حال کمک به تازه‏کارها هستند و تیم‏های مختلف مداوم به تعامل و هم‏افزایی می‏پردازند. در سیلیکون ولی به‌طور مداوم کلاس‏های مربیگری برقرار است و کارآفرینان به راحتی می‏فهمند که باید کجا وارد شوند یا چه چیزی را امتحان کنند و شاید بزرگ‌ترین ضعف در فرهنگ ما نداشتن مربی و فقدان فرهنگ کارآفرینی است. 
در شرکت‌هایی که در سیلیکون ولی مورد بازدید ما قرار گرفت دغدغه‏‏ای تحت عنوان فضا و امکانات وجود نداشت. امکانات، پول و مربی وجود داشت و شرکت‌ها هر روز درگیر موضوعات حاشیه‏ای از مالیات و خرابی اینترنت و گرانی مالی و… نمی‏شدند.
در سیلیکون ولی هم درصد بالایی از استارت‌آپ‏های نوظهور می‏میرند، اما این مرگ به خاطر نیازهای اولیه نیست بلکه به دلایل روشن دنیای تجارت افراد یاد می‏گیرند که شکست یعنی تجربه جدید وامتحان ایده و استارت‌آپ دیگر.
نکته مهم در فرهنگ سیلیکون ولی توجه به خلاقیت و دوری گزیدن از کپی کردن است. اگر کپی‏برداری هم صورت بگیرد با خلاقیت و شیوه خاص صورت می‏گیرد و افراد مرتبا از خود می‏پرسند که باید چه مشکلی را حل کنم و همین افراد و شرکت‌ها را در مسیر موفقیت قرار می‏دهد.
در یکی از این شرکت‌ها به نام Plug & Play، استارت‌آپ‏ها انتخاب شده و به مدت سه ماه سرمایه‏گذاری اولیه در آنها صورت می‏گرفت و فضا و تمامی امکانات اولیه نیز در اختیارشان قرار می‏گرفت تا پروژه خود را شروع کنند و این شرکت نیز همزمان همکاری نزدیک با شرکت‌های بزرگی در دنیا مانند فوجیتسو، هوآوی، بلک بری، مرسدس بنز، پاناسونیک و… دارد. هرچند ماه یک بار نمایشگاهی با حضور استارت‌آپ‏ها و نمایندگان این شرکت‌ها برگزار می‏‏کنند که منجر به خرید این استارت‌آپ‏ها یا سرمایه‏گذاری این شرکت‌ها در آنها می‏شود. این یعنی پلی میان صنعت و استارت‌آپ‏ها و بهره گرفتن از مزیت‏های هم. استارت‌آپ‏ها نیاز به شرکت‌های پشتیبان دارند و شرکت‌های بزرگ هم نیاز به خلاقیت. 
 
فیس‌بوک و مارک‏زوکربرگ
روز سوم ما در سیلیکون ولی روز بازدید از دو غول اینترنتی دنیا یعنی فیس‌بوک و گوگل بود.
تور را از فیس‌بوک شروع کردیم و سوئیچ ماشین را در پارکینگ این شرکت به مسوول پارک کردن ماشین‏های پرسنل سپردیم. در فیس‌بوک در فضایی بزرگ و بدون هیچ سروصدایی انبوهی از افراد نشسته یا ایستاده مشغول کار بودند. از فضای اصلی و از کنار بوفه‏ای رد شدیم که پر از خوراکی‏هایی بود که می‏توانستی با کارت پرسنلی آنها را به رایگان دریافت کنی و هر کدام را که برمی‏داشتی مانیتوری کوچک اعلام می‏کرد که این خوراکی چقدر برای شرکت هزینه دارد. با این مدل به نظر می‏رسید که فیس‌بوک حتی آمار مربوط به خوراکی‏های خورده شده کارکنانش را هم دارد و شاید القای این حس که «ما حواسمان به شما هست». نکته جالب اینکه از حدود 200 کارمند آن بخش حتی یک نفر هم در بوفه نبود!