ایران روی سکوی ۱۵۰
شاخص های زندگی بر اساس قراردادی جهانی مبنای تخمین توسعه است. به عبارتی می توان گفت که بنگاه های تحقیقاتی جهان با معرفی شاخص هایی، سطح استاندارد زندگی را مشخص می کنند که در نهایت نیز از این طریق جایگاه توسعه مندی هر کشوری در جدول جهانی توسعه تخمین زده می شود.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک نشریه آمریکایی «اینترنشنال لیوینگ»، نیز هر سال وضع استاندارد زندگی را در کشورهای مختلف مورد ارزیابی قرار می دهد. برا ی سال 2010 نیز کارشناسان این نشریه مولفه هایی را با عنوان شاخص های استاندارد زندگی معرفی کرده اند که مجموع آنها به باور کارشناسان می تواند مبنایی برای تشخیص توسعه باشد. اینترنشنال لیوینگ برای امسال ایران را در در جدول خود قرار داده است و ارقام متفاوتی را برای سطح استاندارد زندگی در ایران معرفی کرده است. تابناک اما در گزارشی به نقل از این تحقیق می نویسد که اگرچه این ارزش‌گذاری استانداردهای زندگی در دنیا لزوماً بر اساس بهترین ارزش‌های موجود درباره استانداردهای زندگی نیست، اما با این وجود مولفه‌های ارزشی که نشریه مذکور برای این ارزش‌گذاری خود معرفی کرده است، مشخص و روشن نیست.
شاخص های استاندارد زندگی در لیوینگ عبارتند از: هز ینه‌های زندگی، فرهنگ و رفاه، وضعیت اقتصادی، وضعیت محیط زیست، آزادی، امنیت و ریسک، سلامت، زیرساخت‌ها و اقلیم و آب و هوایی.
ده کشور ابتدای این فهرست را به ترتیب فرانسه، استرالیا، سوئیس، آلمان، نیوزلند، لوگزامبورگ، آمریکا، کانادا و ایتالیا هستند. ایران نیز در این رتبه‌بندی در مولفه‌های مختلف امتیازات زیر را از 100 به دست آورده است:
هزینه زندگی 65، فرهنگ و رفاه 54، وضعیت اقتصادی 50، محیط زیست 71، آزادی 17، وضعیت سلامت 69، زیر بنا 40، ریسک 0 و آب و هوا 64.
به گزارش تابناک در تحقیق لیوینگ روشن نیست که بر اساس چه مقوله‌ای ایران در رده‌بندی مورد نظر در زمینه ریسک برای سرمایه‌گذاری هیچ‌گونه امتیازی را به دست نیاورده و یا در ردیف کشورهایی همچون عراق و سیرالئون قرار گرفته است. آیا به راستی سرمایه‌گذاری در ایران، وضعیتی همانند عراق و سیرالئون دارد؟
به این پرسش اما تا به حال بنگاه های تحقیقاتی زیادی پاسخ داده اند. به باور کارشناسان این مراکز سرمایه گذاری در اقتصاد ایرانی روزهای نا مساعدی را مزمزه می کند البته این آفتی است که بعد از شیوع بحران دامن بسیاری از کشورها را گرفت اما به نظر می رسد که در گروهی از کشورهای نفتی افت سرمایه گذاری ضریب بیشتری را به خود اختصاص داده است. این موضوع را اما به باور کارشناسان می توان با نگاه به سرمایه گذاری های نفتی به راحتی ثابت کرد. به هر حال به نظر می رسد این جریان سرمایه گذاری در تغییر استانداردهای زندگی نقش به سزایی را ایفا کرده است. تغییری که شاید جایگاه آن در گزارش لیوینگ مشاهده نشده است.