گزارشی از تحولات طنز در صدا و سیما/مهران مدیری را شما هم دوست دارید؟

«چرا حضور شما و آقای «انصافی» در رسانه ملی کمرنگ شده است، آیا مسئولان شبکه اجازه کار نمی دهند یا دلیل دیگری دارد؟

پارسی: بدون رودربایستی بگویم که شبکه های داخلی ما می گویند موضوع این مجموعه نخ نما شده است.» روزنامه خراسان چندی پیش با امیر پارسی، گفتگویی ترتیب داده بود تا از احوال او و جواد انصافی خبر دهد. امیر پارسی و جواد انصافی به ترتیب، اوستا و عبدلی بودند. زوجی هنری که از نوروز 1368 به تلویزیون وارد شدند و یک شو طنز دو نفره محبوب را تا سال 72 اجرا کردند. حالا پارسی می گوید مدیر شبکه تهران و بسیاری از تهیه کننده ها و مدیران در صدا و سیما معتقدندکار این دو نفر نخ نما شده است. انصافی و پارسی، عبدلی و اوستا، اجرایی تلویزیونی از کاراکترهای معروف سیاه بازی بود. در طول یک برنامه 50-40 دقیقه ای، مثلا برنامه «بعد از خبر» شبکه یک که یک شو شبانه مفرح و اجتماعی در اوایل دهه بود، یک داستان که ماحصل مجادلات طنز آمیز حجره دار بازاری (اوستا) و پادو حاضر جواب او (عبدلی) بود، آغاز و به پایان می رساند. جنگ تحمیلی به پایان رسیده بود. باز سرگرم شدن مردم اهمیت پیداکرده بود. مردم حالا بیشتر تلویزیون نگاه می کردند. در تلویزیون دو کاناله اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70، اما عبدالی و اوستا، بار طنز را به دوش می کشیدند ولی ناگهان جوانی با چهره ای سرد اما سبزه در یکسری آنونس در شبکه دو حاضر شد که خبر می داد از پخش مجموعه طنز از این شبکه و پنجشنبه شب ها مجموعه «ساعت خوش». مهران مدیری با یکسری جوان پر انرژی که تازه در رشته بازیگری فارغ التحصیل شده بودند، طی یک ساعت و نیم، بی آنکه مثل عبدلی و اوستا، قصه طنزی روایت کنند، میلیون ها نفر را پای تلویزیون میخکوب کردند. اگر عبدلی حرکات سیاه بازها را تکرار می کرد و گاهی حتی از خودش شکلک درمی آورد. «ساعت خوش» مجموعه ای از آیتم هایی بود که مبتنی بر موقعیت طنز بودند نه حرف ها و حرکات یک آدم. شاید اگر همین حرکات را مجرد و خارج از آن مجموعه اجرا می شد، لوس و جلف توصیف می شد اما در دل موقعیت هایی که آفریده شده بود، ذائقه سیاه بازپسند ایرانیان را راضی کرد. «ساعت خوش»، طنز مدرن یا طنز موقعیت بود.