زنده کردن موفقیت های گذشته/عکس

هالیوود ترفند جدیدی برای ساخت فیلم های سینمایی پیدا کرده: ساختن فیلم هایی درباره شخصیت ها و فیلم های سینمایی موفق گذشته؛ «نجات آقای بنکس» یکی از مهمترین فیلم های سال از همین فرمول کارخانه رویاسازی پیروی می کند.

روزنامه هفت صبح: هالیوود ترفند جدیدی برای ساخت فیلم های سینمایی پیدا کرده است: رجعت به خود و ساختن فیلم هایی درباره شخصیت ها و فیلم های سینمایی موفق گذشته؛ «نجات آقای بنکس» یکی از مهمترین فیلم های سال از همین فرمول کارخانه رویاسازی پیروی می کند.

یکی از فیلم های مهم امسال که به طرز عجیبی در اسکار و جوایز دیگر به آن بی توجهی شد، «نجات آقای بنکس» جان لی هنکاک است. فیلمی که عجیب است منتقدان هم زیاد تحویلش نگرفتند. با این وجودداستان جذابی در مورد یکی از مهمترین شخصیت های هالیوود دارد.

شیوه ای که هالیوود در مورد «نجات آقای بنکس» به کار برده، روندی است که الان چند سال است در سینمای جهان رواج پیدا کرده است. اینکه درباره شخصیت هایی فیلم بسازند که خودشان در صنعت سینما نقش مهمی داشته اند. ماجرایی مربوط به یکی از شخصیت های واقعی نام آشنای هالیوود را انتخاب می کنند که شاید اصل ماجرا چندان هم جذاب نبوده است و بعد فیلمی از روی آن می سازند که حداقل به خاطر بازیگری که نقش یک آدم حقیقی معروف را بازی کرده، برای مخاطب کنجکاوی برانگیز است. اغلب این فیلم ها به خصوص در بخش طراحی صحنه و لباس آثار شاخصی از کار درمی آیند.

بازآفرینی یک دوره و به تصویر کشیدن آدمی که احتمالا برای میلیون ها نفر در سرتاسر دنیا یک شخصیت تاثیرگذار است، توجه زیاد به جزییات را می طلبد. چیزی که در این فیلم ها بیشتر از همه مورد توجه قرار می گیرد قطعا بازیگری است که نقش آن قهرمان مورد نظر را بازی می کند. اینکه از لحاظ فیزیکال چقدر به او شباهت داشته باشد و در رفتارها و حرکاتش چقدر بتواند مخاطب را قانع کند که این همان کاراکتری است که زمانی بخشی از رویاهایش را ساخته. هالیوود به مرحله تغذیه از خودش رسیده است.

در یک چرخه به استفاده دوباره از همان آدم هایی رسیده که زمانی هالیوود را به اوج رسانده بودند. البته سال ها پیش تعدادی از بهترین فیلم های تاریخ سینما درباره اتفاقاتی که در هالیوود می افتند ساخته شده بودند آثاری مانند «سانست بلوار» بیلی وایلدر که ماجرای ستاره فیلم های صامت را روایت می کرد که کنار گذاشته شده اما خودش باور ندارد و با عشق به بازگشت روی پرده سینماست که زندگی می کند یا «آواز در باران» جن کلی که به پشت صحنه اتفاقات هالیوود می پرداخت.

در همین سال های اخیر «آرتیست» میشل هازاناویشس را داشتیم که باز هم فیلمی درباره ستارگان صامت سینما بود و اینکه چطور با ناطق شدن سینما خیلی از آنها جایگاه خودشان را از دست دادنداما دراین مطلب به طور مشخص به فیلم هایی از یک دهه اخیر می پردازیم که در آن شخصیت های واقعی سینما بار دیگر روی پرده جان گرفتند.

گریس از موناکو (2014)
 

data-src=http://cdn.bartarinha.ir/files/fa/news/1392/11/5/244370_892.jpg

لینک کوتاهلینک کپی شد!
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

  +  72  =  75