بزرگ ترین مشکل این روزهای استقلال

4 هفته سخت و نفس گیر در لیگ برتر انتظار استقلال را می کشد. در اسفند ماه نیز لیگ قهرمانان آسیا کلید می خورد و بر سختی های کار اضافه می شود.

در لیگ، دو بازی آخر آبی ها مقابل فولاد در اهواز و تراکتورسازی در تهران است. فولاد رقیب اصلی استقلال به حساب می آید و تراکتور هم صددرصد آن زمان دارد برای کسب سهمیه می جنگد. مهمتر از همه اینها لیگ قهرمانان است، مسابقاتی که همین مرحله نخستش در کوران لیگ و اردوهای ملی برگزار خواهد شد.

بازی در این پیکارها ابزار خاص خود را می طلبد، آیا استقلال این ابزار را دارد؟

پارسال در همین مرحله هم جباری بود، هم فرهاد، هم نکونام و هم پژمان. جای نکونام، آندو آمده؛ اما تکلیف سایرین چه می شود؟

روی خسرو و بیک زاده هم که نمی توان به صورت جدی حساب کرد چون همین حالا نیز مثل چینی بند زده می ماند و اصلاً معلوم نیست پس از بازی های پرفشار نیمه دوم بهمن و بعد از اردوی جدی تیم ملی از آنها چه می ماند؟

استقلال با کدام پتانسیل قرار است در آسیا حضور یابد؟ به فرض که هنر قلعه نویی توانست این استقلال خلع سلاح شده را در لیگ سیزدهم به جایگاهی مطلوب برساند؛ اما در رقابت های برون مرزی چه؟ آیا این هنر آنجا نیز به کار خواهد آمد؟