همگامی ۱۰۰ هنرمند ایرانی با سازمان ملل
صدای کلیک یک دوربین در محوطه زیبا و آرام بیرون تهران. صدای ساب‌زدن برنز در نیاوران. لغزش قلم نی دزفولی با زاویه 23 درجه روی کاغذ گلاسه در آتلیه‌ای حوالی خیابان کریمخان. «این دختر نوجوان چه عجیب است». «یک ادیت دیگر. حرکت باید باز هم تندتر شود.» «لایه‌های دیگر لازم است؟ چند لایه؟ خودم هم نمی‌دانم.»
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،از روزنامه شرق صدای کلیک یک دوربین در محوطه زیبا و آرام بیرون تهران. صدای ساب‌زدن برنز در نیاوران. لغزش قلم نی دزفولی با زاویه 23 درجه روی کاغذ گلاسه در آتلیه‌ای حوالی خیابان کریمخان. «این دختر نوجوان چه عجیب است». «یک ادیت دیگر. حرکت باید باز هم تندتر شود.» «لایه‌های دیگر لازم است؟ چند لایه؟ خودم هم نمی‌دانم.»
این کلیک دوربین عباس کیارستمی است که برای گرفتن عکس به جاده هراز آمده. آمده است تا درختان یک روز بهاری را برای جلوِ دوربین آماده کند. در کارگاه نیاوران، این پرویز تناولی است که مشغول آماده‌سازی هدیه‌ای است که می‌خواهد به کودکان گرسنه، مهم‌ترین کارفرمایان تاریخ هنر، اهدا کند. مسلمیان در آتلیه‌اش در کرج، رنگ آبی و سرخ را بر زمینه‌ای سفید قرار می‌دهد و یک آبستره فیگوراتیو خلق می‌کند.
لینک کوتاهلینک کپی شد!