راه رفتن در مه سوئیفت / محمود فراهانی

.دیوار بلند بی اعتمادی

مهمترین نکته وجود جو بی اعتمادی بین رسانه و نهادیبه نام بانک مرکزی است. از  زمانی که اجرایبرجام اغاز شد تنها بانک مرکزی بیش از ده خبر در خصوص سوئیفت منتشر کرد  که در هر یک از این ده خبر به صورت مستقیم یا غیرمستقیم و بعضا با تاکید از رفع تحریم و فعالیت مجدد سوئیفت با بانکهایایرانی خبرداده است. به تعبیر دیگر طی سه ماه گذشته به طور متوسط هر ده روز یک بارنهاد ناظر اعلام کرده است که سوئیف باز است. اما سوال اینجاست که چرا دیوار بی اعتمادیبین رسانه و بانک مرکزی چنان بلند است که همچنان برخی رسانه ها گفته ی ناظر را عملانمی پذیرند تا آنجا که مقام ارشد پولی مجبور می شود خبرنگاران را دعوت به بازدید ازسوئیف کند تا به صورت عملی نشان دهد که سوئیف باز است و تحریم نیست.

عناوین خبرهای درج شده در تارنمای بانک مرکزی طیحدودا سه ماه گذشته و بعد از اجرایی شدن برجام را در زیر مشاهده می کنید.

•  رفع کامل تحریم های بانکی، زمان بر است 

http://www.cbi.ir/showitem/14527.aspx –  ۱۵ فروردين ۱۳۹۵  

•  رونق نظام بانکی در پرتو انتقاد سازنده رسانه‌ای است 

http://www.cbi.ir/showitem/14463.aspx –  ۲۵ اسفند ۱۳۹۴  

•  جلسه هماهنگی شبکه بانکی با مدیر منطقه ای سوییفت برگزار شد 

http://www.cbi.ir/showitem/14378.aspx –  ۵ اسفند ۱۳۹۴  

•  پردازش ١٤٢ هزار تراكنش بانك‌هاي ايراني در شبكه سوئيفت 

http://www.cbi.ir/showitem/14290.aspx –  ۲۰ بهمن ۱۳۹۴  

•  مدیرکل فناوری اطلاعات بانک مرکزی : رتبه برتر را در خاورمیانه و شمالآفریقا داریم 

http://www.cbi.ir/showitem/14267.aspx –  ۱۴ بهمن ۱۳۹۴  

•  تلاش های بانک مرکزی در دوران تحریم قابل تقدیر است 

http://www.cbi.ir/showitem/14259.aspx –  ۱۳ بهمن ۱۳۹۴  

•  تحریم سوئیفت به صورت رسمی لغو شد 

لغو تحریم سوئیفت

http://www.cbi.ir/showitem/14190.aspx –  ۲۷ دی ۱۳۹۴  

•  نشست هماهنگی برقراری مجدد روابط بانکی ایران و جهان 

http://www.cbi.ir/showitem/14189.aspx –  ۲۷ دی ۱۳۹۴  

•  بعد از اجرای برجام 32 میلیارد و 600 میلیون دلار از منابع کشور آزادمی شود 

http://www.cbi.ir/showitem/14188.aspx –  ۲۷ دی ۱۳۹۴  

•  نود درصد تراکنش های پرداخت، الکترونیک است 

http://www.cbi.ir/showitem/14166.aspx –  ۲۲ دی ۱۳۹۴  

یافتن دلیل

 در نظر اول علت مقاومت برخی رسانه ها برای پذیرش فعال بودن سوئفت   آن است که از برخی جریان های سیاسی پیروی می کنند اما لایه های دیگر این مسئله کمتر مورد توجه مسئولان برگزار کننده نشست قراردارد. مسئله آن است که قبل از اجرایی شدن برجام از سوئیف بهشتی ساخته شده که اگر دراین بهشت باز شود گره تمام مسایل یانکی ما گشوده خواهد شد اما حالا که این در باز شده؛می بینیم که نه تنها بهشتی نبوده که مانند اینترنتی که محتوایی در آن نیست عملا ارزشخاصی ندارد .لذا همانها که برای انجام مانورهای قبل از برجام روی بند سوئیف نمایش انجامداده اند اکنون باید روی دیگر نمایش خود را ببنند که سوئیفت عملا اهمیت خاصی نداردوقتی که بانک های خارجی حاضر به انجام مراوده بانکی نیستند. شاید اگر آنها حاضر بهانجام مبادلات پولی با بانکهای ایرانی بودند بدون سوئیفت هم ممکن بود.

 قرار گرفتن در همان دام

حالا در عمل دیده ایم که بود و نبود سوئیفت ذاتااهمیت ندارد وقتی بانکها آنسوی آب هنوز یخ تحریم از روی رودخانه مبادلات مالی خود رابرنداشته اند.

 با اینحساب بانک مرکزی طی نمایشی نه چندان جذاب خبرنگاران را گرد خود می خواند تا چیز بیاهمیتی را ثابت کند. اگر «سوئیفت یا جامعه جهانی ارتباطات مالی بین بانکی، یک ابزارارتباطی- مخابراتی است که به تنهایی نمی‌تواند گره‌گشای ارایه خدمات بانکی بین‌المللیباشد» آیا جز این است که تصمیم گیرندگان در خصوص آیین بازدید خبرنگاران از سوئیفت مرعوبیک جنگ تبلیغاتی شده اند.

صد البته روی سخن بانک مرکزی در دعوت خبرنگارانبا کسانی نبود که باورنداشتند سوئیف باز است بلکه روی سخنش با کسانی بوده که نمی خواستندباور کنند سوئیف رفع تحریم شده است.

طبیعی است انان قرار نیست باور کنند که سوئیف بازاست یا بسته، از سوی دیگر اساسا گره جای دیگر است و مسئله ما اصلا سوئیفت نیست. درچنین شرایطی برگزاری نشست، قرار گرفتن در بازی کسانی است که از یک جامه بی اهمیت ردایگرانقیمتی ساخته اند و این جز به دلیل موضع مرعوب سیاستگذاران روابط عمومی بانک مرکزینیست

شاید بهتر آن است که بانک مرکزی بجای اقدامات واکنشی و غیر هدفمند خود کمی به جایگاه خود توجه کند و در عین حال از کسانی مشاوره بگیرد که بانک مرکزی را در عین حال که پاسخگوی رسانه می داند اما قرار نیست تا مرز اغنای رسانه پیش رود. اساسا قرار نیست نهاد چون بانک مرکزی کسی را اغنا کند بانک مرکزی باید بتواند به درستی وظایف خود را انجام و نقش خود را ایفا کند وظایفی که به در قانون آمده است و نیاز به طرح مجدد نیست..

 راه رفتن در میان مه

کسی بر این نکته تردید ندارد که روابط عمومی در شرایط  حال  یعنی راه  رفتن در میان مه  به طوری که نه از پس و نه از پیش چندان نمی توان تصویر روشنی داشت. در چنین مواردی اتخاذ تصمیم های نا درست می تواند حرکت اشتباهی در یک اتوبان باشد که بازگشت به راحتی ممکن نیست.لذا به نظر می رسد استراتژیست های روابط عمومی باید از میان کسانی انتخاب شوند که تجربه رفتن در میان سنگلاخ های سرد کوه را در هنگام مه دارا هستند در غیر این صورت حرکت ها در سایه رعب از کوهستان به گونه ای رقم می خورد که طبعا گروه را به کاهش توان و مرتبه گسیل خواهد داشت. نکته آن است که مه همچنان باقی  و راه طولانی است