تفاوت رمزارز و پول معمولی چیست؟
ارز دیجیتال Cryptocurrency یک فرم از پول الکترونیکی است که یک نوع پول مجازی است که می توان آن را از طریق اینترنت انتقال داد. پی پال ، وبمانی ، پاییر ، پرفکت مانی ، بیت کوین ، اتریوم ، لایت کوین ، دوج کوین و … نمونه هایی از پول مجازی هستند. هدف ارزهای دیجیتال امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن است.
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، ارز دیجیتال یا رمز ارز (Cryptocurrency) شکل خاصی از پول دیجیتال است که بر پایه علم رمزنگاری ایجاد شده است. بیشتر ارزهای دیجیتال برای بهره مند شدن از ویژگی های اساسی مانند غیرمتمرکز بودن، شفافیت و تغییرناپذیر بودن از بلاک چین استفاده می کنند.
ماهیت وجودی
رمزارز ماهیت فیزیکی ندارد و یک رشته کد است که بر روی شبکه بلاکچین ثبت می شود، اما پول معمولی مانند ریال، ماهیت فیزیکی دارد.
پشتوانه
در گذشته، پشتوانه پول های کاغذی مانند دلار، طلای موجود در خزانه دولت ها بود. اما امروزه دلار هم دیگر پشتوانه ای ندارد و ارز فیات یا پول بی پشتوانه اعلام شده است. از این رو، می توان گفت که کریپتوکارنسی ها نیز مانند پول های کاغذی، پشتوانه ی مشخصی ندارند. پشتوانه کریپتوکارنسی، تقاضا، پذیرش و اعتماد مردم به شبکه است.
واسطه
استفاده از رمزارز نیاز به واسطه ندارد و شبکه بر اساس سیستم همتا به همتا (P2P) کار می‌کند. در این سیستم هر شخصی بدون واسطه، می تواند ارزهای خود را به شخص دیگری ارسال کند. اما جهت استفاده از پول های کاغذی، کاربران به واسطه هایی مانند بانک نیاز دارند.
برگشت ناپذیری
اگر در هنگام نقل و انتقال رمزارز مشکلی رخ دهد و رمزارز به آدرس اشتباهی فرستاده شود، امکان برگشت ارز وجود ندارد (تراکنش رمزارزها برگشت ناپذیر است). اما برای پول های کاغذی با پیگیری های لازم، امکان برگشت پول وجود دارد.