مدیریت پرتفوی و سرمایه گذاری در بازارهای سرمایه

مفهوم مدیریت پرتفوی
به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، در دوران ریسک‌های متنوع جهانی که سرمایه‌ها را تهدید می‌کند و در بستر اقتصاد کم بهره، مدیریت تنوع پرتفوی نقشی بسیار اساسی در کاهش ریسک و افزایش ثبات درآمد دارد. 
تجربه نشان داده است که ریسک و درآمد در سرمایه‌گذاری، همبستگی بالایی با هم دارند؛ اما میزان این همبستگی در طول دامنه متفاوت است. در نتیجه سرمایه‌گذاران باید بر اساس میزان تحمل ریسک و میزان هدف استراتژیک خود به سرمایه‌گذاری در ابزارهای مختلف بپردازند. به طور کلی، مراحل تشکیل هر پرتفوی به این شرح می باشد:
– تعیین سیاست سرمایه گذاری
– تجزیه و تحلیل اوراق بهادار
– تشکیل سبد سرمایه گذاری 
– تجدید نظر در سبد سرمایه گذاری
– ارزیابی عملکرد سبد سرمایه گذاری

استراتژی مدیریت پرتفوی
سرمایه‌گذاران باید بر اساس نیازهای خود، استراتژی سرمایه‌گذاری روشنی تهیه کنند و نسبت به آن متعهد باشند. تخصیص دارایی، مهم ‌ترین عامل در ارزیابی ویژگی ‌های بلند مدت ریسک و مدیریت پرتفوی یک سرمایه‌ گذار است. تحقیقات نشان می ‌دهد که استراتژی، انتخاب درصدی از هر یک از بازارهای سرمایه‌گذاری از جمله سهام، اوراق قرضه و پول نقد در یک پرتفوی بیش از 90 درصد تغییر در بازده پرتفوی را تعیین می‌کند.
تصمیمات ضعیف مربوط به تخصیص دارایی می‌تواند باعث شود میانگین بازده سهام یا سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار در بازارهای مربوطه دچار عقب‌ ماندگی شود. شرکت باید سرمایه‌گذاری خود را در سهام، اوراق قرضه و وجه نقد اختصاص دهد تا به کاهش ریسک پرتفوی برسد و همچنین به دنبال بازدهی‌ های جذاب باشد و از مشکلات زمان ‌بندی بازار مطلع باشد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران با افق زمانی طولانی‌تر این توانایی را دارند که سطح بالاتری از نوسانات پرتفوی در ارتباط با حجم بیشتری از سهام را در پرتفوی خود بپذیرند. این سرمایه‌گذاران باید از صندوق‌های بین ‌المللی متنوع استفاده کنند تا از مزایای متنوع‌ سازی پرتفوی در خارج از کشور بهره ببرند.

تعیین ترکیب دارایی ‌ها در جهت متنوع سازی پرتفوی
افق زمانی شرکت، وضعیت مالی فعلی و تحمل نوسانات بازار تا چه اندازه تأثیر قابل توجهی بر میزان تهاجمی یا محافظه‌کارانه بودن سرمایه‌گذاری دارد؛ بنابراین به دنبال متنوع ‌سازی پرتفوی، شرکت باید ترکیب دارایی مورد نظر خود را انتخاب کند.

متنوع ‌سازی پرتفوی ترکیبی از سهام، اوراق قرضه و پول نقد است که در یک سبد، نگهداری می‌شود. یکی از راه‌های کمک به محافظت از سرمایه در برابر غیر قابل پیش ‌بینی بودن بازار ایجاد یک تنوع مناسب در بین این سه نوع دارایی اصلی است. این رویکرد می‌تواند به کاهش خطرات مرتبط با سرمایه‌گذاری کامل تنها در یک نوع دارایی کمک کند.
ترکیب دارایی شرکت شما تا حد زیادی به وضعیت مالی خاص شرکت بستگی دارد. به طور معمول، یک بازه زمانی با سرمایه‌گذاری طولانی‌تر درصد بالاتری از سهام موجود در سبد سرمایه‌گذاری را امکان ‌پذیر می‌کند؛ حتی اگر یک شخص حقیقی نزدیک به بازنشستگی است، باید روند تدریجی انتقال به ترکیبی از دارایی با نوسانات پایین‌تر را در نظر بگیرد. بازنشستگی برخی سرمایه‌گذاران می‌تواند 30 سال یا بیشتر طول بکشد؛ بنابراین پتانسیل رشد سبد سرمایه‌گذاری همچنان باید در انتخاب ترکیب سرمایه‌گذاری مورد توجه قرار گیرد.
معمولاً کمترین تنوع سرمایه‌گذاری در ابتدا و انتهای نمودار مشاهده می‌شود. به عبارت دیگر، اگر سرمایه‌گذاری اولویت اولش حفظ سرمایه باشد یا حداکثر سود باشد، تنوع کمتری نسبت به سرمایه‌گذاری دارد که به دنبال تعادلی مناسب از این دو عامل است. 
سرمایه ‌گذارانی که می‌توانند سرمایه‌گذاری بلند مدت داشته باشند و نوسانات قابل توجهی را در مقابل دریافت سود قابل توجه تحمل کنند، می‌توانند در ابزارهایی چون سهام‌ های خارجی یا داخلی سرمایه‌گذاری کنند؛ اما با افزایش محافظه ‌کارانه‌گی، باید سهم دارایی ‌های نقدی و اوراق قرضه دولتی در سبد افزایش یابد. به گونه‌ای که در سرمایه‌گذاران محافظه‌ کار باید بیشترین حجم سرمایه به اوراق قرضه دولتی تخصیص یابد.

بنابراین سرمایه‌گذاری همیشه باید با توجه به توازن بین ریسک و درآمد انجام شود. از نظر تاریخی با افزایش میزان مواجهه پرتفوی با سهام، پتانسیل بازدهی بالاتر و ضررهای بزرگ‌تر نیز افزایش می‌یابد. با این حال در دوره‌ های طولانی‌تر، نوسانات بازدهی کاهش می‌یابد و می‌تواند سود قابل توجهی را نصیب سرمایه ‌گذار کند.

جمع بندی
با مطالعه مقاله حاضر مشخص می شود که یکی از استراتژی های بسیار موثر جهت کاهش ریسک و مدیریت هر چه بهتر پرتفوی، تخصیص دارایی می باشد. در این شیوه شرکت باید درصدی از بازار سرمایه گذاری خود به بازارهای سهام، اوراق قرضه و وجه نقد اختصاص دهد تا با کاهش درصد ریسک بتواند بازدهی بالایی داشته باشد. انتخاب ترکیب بازار بر اساس وضعیت مالی شرکت می تواند سهم های مختلفی داشته باشد؛ به طوری که اگر سرمایه گذاری طولانی مدت مدنظر باشد، می توان درصد بالاتری از دارایی را در بازار سهام سرمایه گذاری کرد. در صورتی که در سرمایه گذاری محافظه‌کارانه، عمده دارایی در سبد اوراق قرضه یا پول نقد قرار می گیرد.