قوانین سخت تری برای بانک ها باید اعمال شود/وضع مقررات تنظیم کننده باعث بهبود مدیریت در بانکها

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک،ژان تیرول برنده جایزه نوبل اقتصاد 2014 می گوید برای بانک هایی که از حمایت دولت بهره می برند باید قوانین سخت تری در نظر گرفت.

این استاد اقتصاد دانشگاه تولوز در مصاحبه با تلویزیون بلومبرگ گفت: «برای جلوگیری از قمار بانک ها با پول مردمی که مالیات می دهند، به وضع قوانین سخت تری برای آنها نیاز داریم. اگر قرار است که آنها وام و کمک های مالی دریافت کنند باید نظم و قانون بیشتری داشته باشند»

اعضای کمیته داوری نوبل، که از آکادمی سلطنتی علوم سوئد هستند اعلام کردند که اقدامات تیرول در نظم دهی به شرکت های بزرگ و بازارهای نامتعادل باعث شد تا این جایزه به او تعلق بگیرد. شهرت و اعتباری که این جایزه دارد باعث شده تا برندگان آن بتوانند تئوری های اقتصادیشان را بیشتر به اجرایی شدن و تبدیل کردن آن به خط مشی کاری نزدیک کنند.

تیرول 61 ساله ادامه می دهد: «وضع مقررات تنظیم کننده جلوی کار شرکت ها و بانک ها را نمی گیرد بلکه بالعکس آن است». مدیریت و نظم دادن، با عملکرد بهتر و قوانین کار و همچنین اجرای این قوانین ارتباط دارد.

او اعتقاد دارد برای بررسی اینکه آیا قوانین تنظیم کننده بانک ها که پس از بحران اقتصادی به اجرا گذاشته شده اند جواب داده یا نه هنوز خیلی زود است. از نظر او، بزرگ ترین مسئله حل کردن این موضوع است که چطور می توان موقعیتی را فراهم کرد که بانک های بزرگ بدون نیاز به کمک مالی با شرایط بد خود کنار بیایند.

او با اشاره شبکه بانک های سپرده کوچک اسپانیا گفت: «بزرگ بودن بانک ها مسئله پیچیده ای است زیرا شما می توانید یک بانک بزرگ باشید که پیچیده و دارای اجزای مختلف است ولی به جای آن این بانک های کوچک هستند که خطر ورشکستگی را حس می کنند»

در سراسر دنیا قانونگذاران در بخش تنظیم بانک ها در حال کار روی مجموعه ای از اقدامات هستند که هدفشان پایان دادن به کمک های بدون شرط دولت به شرکت های بزرگ مالی است. اقداماتی که طبق آن، بانک های متقاضی کمک مالی (که به آن طرح نجات مالی می گویند) باید یک حافظه میانجی(Buffer) اضافی داشته باشند که ضرر و زیان ها را به خود بگیرد تا در مواقع بحران بتوان به سرعت آنها را روی کاغذ آورد. «البته پیشرفت های بسیاری صورت گرفته است مثلاً امروزه تأکید و تمرکز بیشتری روی قوانین نقدینگی وجود دارد. مسئله اصلی این است که کاری کنیم بانک ها بیش از حد متحمل ریسک نشوند. نظم دهی به بانکداری کار بسیار سختی است و ما اقتصاددانها برای انجام موثر آن باید راه زیادی را طی کنیم»
تیرول در زمینه «قوانین مشوق» یک قهرمان به حساب می آید که شرکت ها را تشویق می کند تا جایی که ممکن است سودده باشند و بخشی از سودشان را نیز با مشتریان سهیم شوند.

تیرول همچنین در حال مطالعه بر روی بازارهای دو سویه نیز هست. این بازارها باید هم سفارش دهنده های آگهی را به خود جذب کنند هم کاربران خدماتشان را. چنین بازارهایی تمایل به انحصارطلبی دارند که در صورتی که شرکت ها و رقبای جدید توانایی ورود به آن را داشته باشند این قضیه خطرناک نخواهد بود.
ترجمه:امیر محقق

درباره تیرول و نوبلش

تیرول، 1953 میلادی در شهر تروای فرانسه به دنیا آمد و مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی در سال 1976 و دکترای خود در رشته اقتصاد را از دانشگاه MIT آمریکا در سال 1981 دریافت کرد. او رساله خود با عنوان «مقالاتی در نظریه اقتصادی» را زیر نظر اریک مسکین (Eric Maskin برنده نوبل اقتصاد در سال 2007 به خاطر نظریه طراحی سازوکار) نوشت.

تیرول از 1984 تا 1991 استاد اقتصاد در MIT بود و در حال حاضر مدیر هیئت مدیره مدرسه اقتصادی تولوز و مدیر علمی موسسه اقتصادهای صنعتی در دانشگاه تولوز و عضو موسس، موسسه مطالعات پیشرفته در این شهر است.

مطالعات و انتشارات این اقتصاددان فرانسوی بیشتر درباره سازمان صنعتی، مقرراتگذاری، نظریه بازی، شکستهای بازار به ویژه در شرایط انحصار و مالیه شرکتی است. معروفترین کتاب تیرول «نظریه سازمان صنعتی» چاپ اول در سال 1988 از انتشارات دانشگاه MIT و «نظریه مالیه شرکتی» در سال 2005 از دانشگاه پرینستون است.

تیرول، نوبل اقتصاد را به خاطر مطالعه چند ساله درباره نحوه مقرراتگذاری در بازارهایی که تعداد اندکی بنگاه بزرگ فعال هستند برنده شد. معمولا در بازارهایی مانند حمل  نقل ریلی و هوایی و مخابرات که تعداد اندکی بنگاه خصوصی فعال هستند، بازار به این دلیل شکست می خورد که یا کیفیت خدمات تولیدی پایین است یا این که قیمت بالایی به مشتریان تحمیل می شود. تیرول در پی پاسخ به این سئوال بود که چگونه دولت با چنین بازارهایی که ادغامها و کارتلها شکل گرفته برخورد کند و چگونه در بازارهای انحصاری مقرراتگذاری کند.

تیرول نشان داد که راه حل هایی مانند سقف قیمت در هر بازار انحصاری نمی تواند کارا باشد و باید با هر صنعت برخورد متفاوتی داشت و در مقرراتگذاری باید اهدافی مانند بهبود رقابت، تکنولوژی، نوآوری و کیفیت را در نظر گرفت. بنابراین او نشان داد که دولت حتی می تواند بنگاه های بزرگ را به گونه ای تشویق کند که مولدتر باشند و در مقابل به مشتریان و سایر رقبای خود آسیب نرسانند.