به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک ، این کتاب صد صفحه ای است. ظاهراً هگل نخستین فیلسوفی است که به جدایی میان جامعه مدنی و دولت توجه دارد و جامعه مدنی را شکل خودآگاه و تحولیافته منافع شخصی فرد در خانواده میداند.
پیش از هر چیز باید خاطرنشان کرد که در فلسفۀ هگل نه یک مسالۀ منفرد، بلکه مسائل متعددی وجود دارد که گردهمآوردن آنها حول نام یا مفهومی واحد کاری دشوار و چه بسا ناممکن است. همچنین برجستهساختن یکی از این مسائل و ترسیم سایر مسائل حول آن، تا حدی بستگی به پروبلماتیکِ خود مفسر و نقطه نظر او دارد. به هر ترتیب، آنچه میتوان در این مجال به عنوان مسالۀ اصلی، یا دستکم کلیدی برای ورود به مسائل مختلف هگل معرفی کرد و تنها در این فرصت میتوان به طرح آن و نه حل آن پرداخت، «رفع» (sublation)، یا به بیان سادهتر، «آشتیِ نفیکننده» است.
مسائلی که هگل به آنها میپردازد بسیار فراگیرند و میتوان به تعبیر بیزر ادعا کرد که هیچ مسالهای در تاریخ فلسفه وجود ندارد که هگل نسبت به آن اتخاذ موضع نکرده باشد. بنابراین، هرچند میتوان همین روش هگلیِ «رفع» یا آفهبونگ را در حوزههای مختلفی، از جمله منطق (منطق دیالکتیکی در برابر منطق دوحدی کلاسیک)، دین (ظهور نوعی الهیات پویشی)، اخلاق (ethics در برابر morality) و حتی اقتصاد و فیزیک (هگل در مقام پیشگوی فیزیک کوانتوم) و …، نیز مورد بررسی قرار داد، اما به دلیل رسالت مقدمۀ حاضر و مجال آن، در ادامه، تلاش خواهد شد تا مسالۀ هگل، یعنی «آشتیِ نفیکننده» به صورت نمونهوار، تنها در دو ساحت مشخص (متافیزیک و سیاست) مورد اشاره قرار گیرد.