به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک به نقل از پابا پیش بینی های ضد و نقیض اساسی شاهراههای اقتصادی جهان را فراموش کنید. در افق 2011 چیزی جز افزایش بهای فلزان گرانبها دیده نمی شود.
دلیل آن بسیار ساده است. آمریکا در گرداب مرگ اقتصادی خود چرخ می زند و در این میان هیچ راهی ندارد جز آنکه هر ماه به این اقتصاد افتان و خیزان مبالغی را تزریق کند و در نتیجه از ارزش دلار بکاهد تا بدین وسیله در بازارسهام ارقام نجومی را دستی تولید کند وبالطبع بهای طلا و نقره افزایش می یابد.
حتی اگر تمام طلاهای خریداری شده هر ساله به زینت آلات تبدیل شود بازهم می توان آن را با طلایی که جدید کشف می شود جبران کرد و در این حالت بهای طلا و نقره همچنان در رابطه با دلار سبز آمریکایی همچنان افزایش می یابد.
در 2010 بهای طلا به بالاترین حد در دهه گذشته خود رسید. در 2001 رشد سالانه قیمت طلا28.8 درصد بود.
اما در مجموع نقره بیش از هر فلز دیگری در این دهه خوش درخشیده است.در 2009 بهای نقره 80 درصد رشد کرده و در حدود 17 دلار به ازای هر اونس رسید. در 2010 این رقم به 30 دلار به ازای هر اونس افزایش یافت. نقره در مقایسه با طلا دهه درخشانتری را پشت سر گذاشت. رشد این فلز در دهه گذشته بیش از 600درصد رشد کرده است اما رشد طلا در همین بازه زمانی در حدود 500 درصد بود.
دیگر فلزات باارزش مانند پالادیوم و پلاتین نیز در 2010 عملکرد خوبی داشتند. هر کدام به ترتیب 95درصد و 15 درصد رشد قیمت داشتند.
به نظر می رسد در 2011 نیز خرید فلزات گرانبها، امن ترین راه حفظ سرمایه باشد. از آنجا که دولت آمریکا فاقد سرمایه هوشمندانه و شهامت قبول مسئولیت برای مدیریت پول رایج و اقتصاد خود است، سرمایه گذاران سراسر جهان به راحتی می توانند پول کاغذی آمریکا را با طلا تعویض کنند.
اما سود اصلی سرمایه گذاری 2011 در شرکتهای کوچک حفاری معدن است که منبع جایگزین تمام شرکتهای معدنی بزرگی هستندکه به پیش پرداخت های کلان برای ارزیابی های عظیم خود نیازمندند.
بنابراین به احتمال زیاد سرمایه گذاران بخش مالی در 2011 از سرمایه های دلاری خود برای خرید دارایی های فیزیکی مانند طلا استفاده می کنند و بهای سهام فلزات گرانبها استخراجی را به بالاترین میزان خود برسانند و در همین زمان از سال 2011 میلادی آن را به دلار کانادا بفروشند.