گفتنی آنکه در اصطلاح علم جنگلداری به این تنهها «اسناگ» میگویند، یعنی درخت خشک سرپا. اما شاید جالبتر آن باشد که به گفته دکتر هادی کیادلیری – رییس انجمن علمی جنگلبانی ایران – در گفتگو با نگارنده در محل، برخی از دانشمندان این تنهها را همچنان نوعی درخت زنده قلمداد کرده و آن را شکلی از جامعه سینوسی یا میکرو اسوسیشن میپندارند؛ جامعهی خردی که انواع موجودات زنده از پرندهها و سنجابها گرفته تا حشرات و موریانهها و … در آن زندگی میکنند. حتی آشیان برخی از موجودات و حشرات مفید مثل کاروبیدها در همین زنبیوهکنهاست؛ واقعیت تأملبرانگیزی که بار دیگر بر همان آموزهی پیشگفته مهر تأیید میزند و آشکارا نشان میدهد در این دنیا و عمر محدود چند ده ساله، به ندرت بتوان با پدیده یا ابزار یا موجودی روبرو شد که بد مطلق یا خوب مطلق باشد.
موافقید؟