مستاجری ابری چیست؟

مقایسه اشکال مختلف معماری ابری در حوزه های هزینه، امنیت، سرعت و مقیاس پذیری برای بیمه‌گران

مستاجری ابری (Cloud Tenancy) اصطلاحی است که برای توصیف معماری نرم‌افزار و به طور خاص‌تر نحوه دسترسی مشتریان و استفاده از منابع دیجیتال استفاده می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک، مستاجری ابری پیامدهای اساسی و ماندگاری برای بیمه‌گران دارد و می‌تواند بر سودآوری، انعطاف‌پذیری، پایداری و موارد دیگر تأثیر بگذارد.

بیمه‌گران امروزه بیش از هر زمان دیگری از فناوری ابری در کورپلتفرم‌های (Core Platforms) خود بهره می‌جویند.

آنها دیگر سیستم‌های سنتی را رها کرده‌اند و از نرم‌افزارهای جدید دیجیتالی استفاده می‌کنند. با این حال، بسیاری ممکن است از این مسئله شگفت‌زده بشوند که فناوری ابری در حال تداوم بخشی از همان چالش‌هایی است که سیستم‌های قدیمی ایجاد می‌کردند.

دلیل این موضوع در مستاجری (Tenancy) ابری نهفته است که تعیین‌کننده چگونگی دسترسی و استفاده مشتریان از فضای ابری است.

در این مقاله اشکال مختلف معماری ابری را در پنج حوزه مهم هزینه، امنیت، سرعت، تعمیر و نگهداری و مقیاس‌پذیری برای بیمه‌گران مقایسه می‌کنیم.

مستأجری ابری (Cloud Tenancy) اصطلاحی است که برای توصیف معماری نرم‌افزار و به طور خاص‌تر نحوه دسترسی مشتریان و استفاده از منابع دیجیتال استفاده می‌شود. مستاجر (Tenant) اساساً مشتری است که منابع ابری را خریداری می‌کند. مانند مستاجری که خانه یا آپارتمانی را اجاره می‌کند، مصرف‌کننده معماری ابری نیز مالک زیرساخت‌ها نیست و صرفاً برای استفاده از آنها هزینه‌ای را پرداخت می‌کند.

سه مدل اصلی 1) تک‌مستاجری، 2) چندمستاجری و 3) مستاجر‌ هیبریدی در معماری ابری بیمه‌گری وجود دارد.

 مدل تک‌مستاجری

در مدل تک‌مستاجری، مشتریان به یک مجموعه از منابع (برای مثال، اپلیکیشن، پایگاه داده و سرور) دسترسی دارند. این منابع ممکن است شامل سیستم‌های سنتی on-premise یا اپلیکیشن‌هایی باشد که بر روی ابر اختصاصی میزبانی می‌شوند.

اگر بخواهیم از مفاهیم مربوط به اجاره ساختمان استفاده کنیم، باید بگوییم، برای مثال، مشتریانی که مدل تک‌مستاجری را انتخاب کرده‌اند، یک خانه کامل را اجاره می‌کنند و فضا یا منابع را با خانه‌های دیگر به اشتراک نمی‌گذارد.

اپلیکیشن‌های ابری مدل تک‌مستاجری عموماً برای سیستم‌های تفکیکی، مانند پورتال‌ها، بهترین استفاده را دارند.

 مدل چندمستاجری

در مدل چندمستاجری، چند مشتری انتخاب می‌کنند که یک سرور اپلیکیشن و/یا سرور داده‌ها (مجموعه‌ای از سرورها) را به اشتراک بگذارند که سیستم و داده‌ها را در خود جای داده است.

این مدل شبیه زمانی است که یک مشتری آپارتمانی را در یک ساختمان اجاره می‌کند و مالک فضای آن آپارتمان می‌شود، اما آنها منابعی مانند راهروها، سیستم دفع زباله، تهویه و فضاهای مشترک را با سایر مستأجرین به اشتراک می‌گذارند.

وقتی مشتریان از سیستم‌هایی مانند Google Workspace و نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS) مانند Salesforce استفاده می‌کنند، تابع این مدل هستند.

مدل چندمستاجری مزایای بسیار زیای دارد. این مدل مزایایی مانند انعطاف‌پذیری، صرفه‌جویی در هزینه و مقیاس‌پذیری را برای مشتریان به همراه دارد.

برخلاف مدل تک‌مستاجری، شرکت‌های بیمه می‌توانند از این مدل برای تحول دیجیتالی در عملیات خود، سرعت گرفتن و بهینه‌سازی کامل قابلیت‌های یکپارچه‌سازی و پیکربندی استفاده کنند.

 مستاجر هیبریدی

ترکیب مدل تک‌مستاجری و چندمستاجری، به مدل مستاجر هیبریدی منتج می‌شود. در این مدل، مشتریان با تصمیم‌گیری درباره اینکه کدام منابع را به اشتراک بگذارند و کدام منابع را خصوصی استفاده کنند، از نظر تئوری بهترین‌ گزینه‌های هر دو مدل را در دست می‌گیرند.

این مدل شبیه یک مجتمع مسکونی است که در آن آپارتمان‌ها اجاره داده شده‌اند؛ اما ممکن است انجمن مالکان خانه (HOA) مالک اصلی استخر اشتراکی، دروازه‌های امنیتی، آب و برق مشترک و غیره باشند.

مدل مستاجر هیبریدی بسیار خوب است و به افراد کمک می‌کند تا مورد متناسب با خود را انتخاب کنند. با این حال، وقتی صحبت از کورتکنولوژی (Core Technology) در بیمه می‌شود، مدل مستاجر هیبریدی چندان به کار نمی‌آید.

واقعیت این است که مشتریان باید به ارائه‌دهندگان کورپلتفرم (Core Platform) اعتماد و تکیه کنند و این در حالی است که آنها شفافیت لازم را ندارند و مشخص نیست کدام جنبه از پلتفرم‌های آنها تک‌مستاجری و کدام بخش چندمستاجری است.

بیمه‌گران، کورپلتفرم‌های (Core Platform) هیبریدی را خریداری می‌کنند و سپس متوجه می‌شوند که این همان سیستم تک‌مستاجری اما گران‌قیمت‌تر و غیر قابل انعطاف‌پذیرتر است.

هزینه

تک‌مستاجری: مانند آنچه در خرید خانه اتفاق می‌افتد، مشتریانی که مدل تک‌مستاجری را انتخاب می‌کنند، پرهزینه‌ترین گزینه را در درست دارند.

در این مدل، هر مشتری منابع اختصاصی را دریافت می‌کند؛ اما هزینه و مسئولیت کامل خرید، استقرار و حفظ زیرساخت فناوری اطلاعات خود را بر عهده می‌گیرد.

مدل تک‌مستاجری بیمه‌گران را ملزم می‌کند تا برای مثال، نمونه‌ای از یک اپلیکیشن، سرور و پایگاه داده خود را با هزینه اولیه قابل توجهی خریداری کنند.

آنها همچنین مجبور هستند از داده‌های خود نسخه پشتیبان تهیه و بازیابی کنند، سیستم بازیابی از حادثه (DR) را پیاده‌سازی کنند و وصله‌ها یا پچ‌ها (Patch) و فرایند به‌روزرسانی را نیز مدیریت کنند.

علاوه بر این، مشتریان نمی‌توانند استفاده کارآمد از سیستم خود و منابع آن را به حداکثر برسانند.

در واقع، آنها هزینه سروری را می‌پردازند که با ظرفیت کامل کار نمی‌کند و برای انجام این کار، باید فضای اضافی سرور را خریداری کنند که باز هم نمی‌توانند به اندازه کافی از منابع استفاده کنند.

چندمستاجری: مشتریانی که این مدل را انتخاب می‌کنند، در واقع مقرون به صرفه‌ترین گزینه را انتخاب کرده‌اند.

آنها هزینه زیرساخت فناوری اطلاعات را با مستاجرین دیگر به اشتراک می‌گذارند.

در واقع، ارائه‌دهنده کورپلتفرم مالک زیرساخت فناوری اطلاعات است و مسئولیت پشتیبانی و نگهداری آن را بر عهده دارد. همین ویژگی هزینه‌های بالای مدل تک‌مستاجری را حذف می‌کند.

در عوض، مشتریان برای دسترسی، پشتیبانی و نگهداری سیستم، هزینه اشتراک (مشابه اجاره ماهانه) پرداخت می‌کنند.

علاوه بر این، مشتریان می‌توانند بر اساس تقاضا برای سازگاری با تغییرات در حوزه کاربران و ترافیک، مقیاس خود را افزایش یا کاهش دهند.

این موضوع به آنها امکان می‌دهد همیشه به حداکثر بهره‌وری برسند و هزینه اضافی برای ظرفیتی را که استفاده نمی‌کنند حذف کنند.

امنیت

تک‌مستاجری: همان‌طور که قبلاً بیان شد، مشتریان مدل تک‌مستاجری منابع اختصاصی دریافت می‌کنند.

در حالی که دیگر نیازی به اشتراک‌گذاری منابع با سایر مستاجران نیست، اما مشتریان مسئولیت امنیت را خودشان بر عهده دارند.

این به معنای مدیریت تهدیدات سایبری و امنیتی است. همین امر ممکن است امنیت سیستم‌های بیمه‌گر را کاهش دهد و آنها را آسیب‌پذیرتر کند.

چندمستاجری: به دلیل ماهیت مشترک سیستم‌های چندمستأجری، مشتریان ممکن است نگرانی‌های امنیتی داشته باشند.

اما نباید فراموش کرد که بسیاری از ارائه‌دهندگان فناوری، به ویژه آنهایی که با داده‌های حساس سر و کار دارند، پلتفرم‌های خود را با امنیت بالا توسعه داده‌اند و امنیت برای آنها اولویت بالایی داشته است.

مثلاً بیمه‌گذاران به طور گسترده‌ای از Salesforce استفاده می‌کنند و برای حفظ اطلاعات حساس به آن اعتماد دارند.

این اپلیکیشن ایمن و قابل اعتماد است؛ چرا که بر روی یکی از ابرهای عمومی (چندمستاجری) اصلی میزبانی می‌شود.

ارائه‌دهندگان ابر عمومی از قبیل AWS، Google Cloud و Microsoft Azure دارای پروتکل‌های ایمنی پیشرو در صنعت بیمه هستند و تیم‌های گسترده‌ای را دارند که به طور فعال شبکه‌های خود را برای بهینه‌سازی داده‌ها و امنیت سایبری مدیریت می‌کنند.

در مجموع، این مدل نسبت به مدل تک‌مستاجری، امنیت داده‌های بیشتری برای بیمه‌گران به همراه دارد.

تعمیر و نگهداری

تک‌مستاجری: مشتریانی که این مدل را انتخاب می‌کنند، زحمت تعمیر و نگهداری سیستم را باید بر دوش بکشند. همان‌طور که پیش‌تر بیان شد، مسئولیت‌های فشرده فناوری اطلاعات، مانند تهیه نسخه پشتیبان و بازیابی داده‌ها، پچینگ و به‌روزرسانی سیستم همه بر دوش مشتریان است.

بار حفظ و پایداری سیستم با گذشت زمان سنگین‌تر می‌شود؛ به این دلیل که مشتریانی که سیستم تک‌مستاجری را انتخاب می‌کنند، برنامه‌ای را برگزیده‌اند که باید به صورت انفرادی توسط ارائه‌دهنده کورپلتفرم پشتیبانی شود.

به عبارت دیگر، مشتریان باید برای دریافت ویژگی‌های جدید و پیشرفته، به‌روزرسانی‌های امنیتی و رفع اشکال به وندورها (Vendors) وابسته باشند.

از آنجایی که مشتریان از زیرساخت فناوری اطلاعات متفاوتی نسبت به سایر مستاجرین استفاده می‌کنند؛ بنابراین، هزینه و زمان دریافت این به‌روزرسانی‌ها بسیار محدود و وابسته به زمان ارتقای سیستم توسط بیمه‌گران است.

بیمه‌گران اغلب در کورپلتفرم‌ها هزینه بیشتری صرف ارتقای سیستم تک‌مستاجری موجود در مقایسه با پیاده‌سازی سیستم می‌کنند. تعمیر و نگهداری سیستم مشکل دیگری نیز ایجاد می‌کند.

مشتریان باید از اپلیکیشنی استفاده کنند که توسعه مستمر را نیز مدنظر داشته باشد؛ زیرا ارائه‌دهندگان پلتفرم‌هایی که برنامه‌های تک‌مستاجری را ارائه می‌دهند، تا 50 درصد از بودجه توسعه خود را صرف پشتیبانی از کدهای قدیمی و رفع اشکال‌ می‌کنند.

چندمستاجری: مشتریانی که سیستم های چندمستاجری را انتخاب می‌کنند از تعمیر و نگهداری مقرون‌به‌صرفه و پایدار بهره‌مند می‌شوند؛ زیرا آنها از سیستم‌هایی استفاده می‌کنند که زیرساخت فناوری اطلاعات را برای همه مستاجران استانداردسازی می‌کند.

همین موضوع به ارائه‌دهندگان کورپلتفرم این امکان را می‌دهد تا به نفع همه مشتریان گزینه‌های پیشرفته و رفع اشکال را ارائه دهند و بر یک مشتری متمرکز نباشند.

این روند به ارائه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا به جای اتلاف وقت، استعداد و سرمایه بر روی تعمیر و نگهداری مضاعف، روی توسعه مداوم و مستمر تمرکز کنند.

علاوه بر این، از آنجایی که مشتریانی که از سیستم‌های فناوری اطلاعات استفاده می‌کنند مالک زیرساخت‌های فناوری اطلاعات نیستند، مسئولیت حفظ پلتفرم را نیز بر عهده ندارند.

ارتقای سیستم به طور مداوم بدون هیچ‌گونه قطعی و خرابی انجام می‌شود. این روند به بیمه‌گران و سایر مشتریان اجازه می‌دهد تا به پایداری دست یابند و بر رشد کسب ‌و کار خود تمرکز کنند.

سرعت

تک‌مستاجری: با وجود اینکه مشتریان از طریق سیستم تک‌مستاجری از خدمات انحصاری بهره می‌جویند، اما به هر حال از سرعت خدمات کاسته می‌شود.

سیستم‌های تک‌مستاجری به دلایل مختلف توانایی نوآوری و پاسخ به تغییرات بازار کمی دارند.

نخست اینکه پیاده‌سازی و ست‌آپ سیستم‌های تک‌مستاجری طولانی و پرهزینه است.

همین موضوع باعث می‌شود توانایی رسیدن سریع به بازار و استفاده از فرصت‌های جدید به تأخیر بیفتد.

دلیل دیگر تعمیر و نگهداری است که پیش‌تر درباره آن صحبت کردیم. این موضوع موانع پرهزینه و وقت‌گیر را به همراه دارد که با گذشت زمان نیز بحرانی‌تر می‌شود.

یکی دیگر از موانع فقدان یکپارچگی است. سیستم‌های تک‌مستاجری برای تعامل با فناوری‌های دیگر طراحی نشده‌اند.

این مسئله یکپارچه‌سازی را برای مشتریان پرهزینه‌تر و زمان‌برتر می‌کند، زیرا ارائه‌دهندگان باید به ازای دریافت هزینه‌ای سیستم تک‌مستاجری را به صورت دستی سفارشی‌سازی و پیکربندی کنند تا با راه‌حل‌های دیگر فناوری‌ها ادغام شود.

چندمستاجری: از طرف دیگر، مشتریانی که سیستم‌های چندمستاجری را انتخاب می‌کنند، فناوری را برمی‌گزینند که به طور خاص ویژگی سرعت را نیز به همراه دارد.

مشتریان به جای روبه‌رو شدن با فرایند طولانی پیاده‌سازی، به محیطی کاربردی دسترسی پیدا می‌کنند که به آنها این امکان را می‌دهد که از روز اول ارزش کار را احساس کنند.

ارتقا و پیشرفت سیستم به صورت مستمر ارائه می‌شود، به طوری که زمان و هزینه مشتریان اتلاف نمی‌شود.

مزیت دیگر این سیستم یکپارچگی است. از آنجایی که ویژگی اصلی سیستم‌های چندمستاجری یکپارچگی است، مشتریان از مزیت سرعت و صرفه‌جویی در هزینه‌ها استفاده می‌کنند تا سیستم چندمستاجری خود را با بهترین راه‌حل‌های موجود تکمیل کنند، به طوری که زیست‌بوم دیجیتال ارتقا پیدا کند.

سرعت در این سیستم مشتریان را قادر می‌سازد تا وارد بازار شده و با سرعت بیشتری نوآوری کنند.

این ویژگی برای بیمه‌گران به معنای توسعه، استقرار و مقیاس‌بندی سریع محصولات منحصر به فرد بیمه است.

مقیاس‌پذیری

تک‌مستاجری: از منظر مشتریان، مقیاس‌پذیری در سیستم تک‌مستاجری یک نقطه ضعف محسوب می‌شود.

با توجه به ماهیت بازدارنده در هزینه‌ها و تعمیر و نگهداری سیستم، سوا از فقدان یکپارچگی، مشتریان سعی می‌کنند بهره‌وری در مقیاس را کسب کنند.

مقیاس‌پذیری شامل توانایی سیستم برای افزایش و کاهش مقیاس بر اساس نیازهای کاربران است.

اگر سیستم‌های تک‌مستاجری با انعطاف مقیاس‌پذیر نباشند، مشتریان باید در منابع اضافی مانند فضای سرور سرمایه‌گذاری کنند.

این سیستم‌ها به مشتریان اجازه نمی‌دهند تا فناوری، محصولات و خدمات مقیاس‌پذیری داشته باشند.

چندمستاجری: برعکس، مشتریانی که از سیستم‌های چندمستاجری استفاده می‌کنند، می‌توانند به طور یکپارچه و پایدار از گزینه مقیاس‌پذیری بهره‌مند شوند.

هنگامی که مشتریان تغییراتی را در کسب و کار خود یا در استفاده کلی از فناوری اطلاعات تجربه می‌کنند، سیستم‌های چندمستاجری مطابق با آن سازگار می‌شوند.

کاربران جدید فوراً تأمین می‌شوند و به سرعت بدون نیاز به نصب یا پیکربندی وارد سیستم می‌شوند.

مشتریان از سیستمی سود می‌برند که فرایندهای اضافی را حذف می‌کند و بیشترین میزان صرفه‌جویی را به همراه دارد.

در عین حال سرعت و کشش بیشتری برای پاسخ به شرایط داخلی و خارجی دارد.

Cloud Tenancy

 

 

منبع: https://www.dig-in.com/opinion/whats-the-best-cloud-architecture-for-insurance-core-technology

لینک کوتاهلینک کپی شد!
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

12  +    =  14