هسته‌های اتاق فکر هسته‌ای چه کسانی هستند؟

"
دو نشانه
در هفته های گذشته اما دو نشانه از تشکیل یک اتاق فکر هسته ای یا فراهم شدن مقدمات آن حکایت کرد. یکی بازگشت سید حسین موسویان عضو سابق تیم مذاکره کننده هسته ای به ایران بود. او اگرچه خود این موضوع را تکذیب کرد اما پیش تر در گفت وگو با رسانه های آمریکا گفته بود دوران محکومیتش که تمام بشود به ایران برمی گردد. حسین موسویان یکسال و نیم قبل در آستانه مذاکرات استانبول مقاله ای را در بوستون گلوب منتشر و چهارراهکار را برای خروج از بن بست هسته ای مطرح کرد. او نوشته بود که در فاز اول ایران می تواند غنی‌سازی 20 درصد را متوقف کند و در نقطه مقابل و به طور همزمان 1+5 میله‌های سوخت را به ایران داده و تحریم‌های نفتی و بانک مرکزی تهران را تعلیق کند. موسویان پیشنهاد داده بود در فاز سوم ایران اجازه بازرسی کامل به بازرسان آژانس از سانتریفیوژها داده و غنی‌سازی خود را محدود به تاسیسات موجود کند. ایران به عنوان گام اعتمادساز، سوختی را برای مصارف داخلی استفاده نمی‌کند، در اختیار نداشته باشد. در عوض 1+5 تحریم‌های یکجانبه در زمینه امور هسته‌ای را تعلیق کرده و کالاهای غیرنظامی (نظیر کالاهای صنعت هواپیمایی) را رفع تحریم کند و با ایران در زمینه صنعت هسته‌ای همکاری کند.
یک سال و نیم پس از انتشار این مقاله، ناصر هادیان از چهره های نزدیک به روحانی و از چهره هایی که در کنار حسین موسویان از او به عنوان یکی از اعضای اتاق فکر هسته ای یاد می شود در یادداشتی در روزنامه بهار موضوع سیاست «ابتکار یکجانبه» را پیش کشید و تلویحا همان پیشنهادهایی را که موسویان در بوستون گلوب مطرح کرده بود مطرح کرد. او نوشت  این «ابتکار یکجانبه» اعتمادساز می‌تواند در هر یک از حوزه‌های شفاف‌سازی در برنامه هسته‌ای (transparency)، اقدامی در راستای ارتقای نظام راستی‌آزمایی، یا عدم ‌اعمال حقی از حقوقمان باشد. او ادامه داده بود : «ابتکار یکجانبه» در واقع نمایش نقش ایران در «اعتمادسازی» در پرونده هسته‌ای است. این گام به غیرحکومتیان در ایران در مباحثات برای اقناع طرف مقابل دست بالا را می‌دهد تا بتوانند از حقوق هسته‌ای ایران در سطح غیردولتی و غیررسمی دفاع کنند. در واقع سیاست «ابتکار یکجانبه»، هم دولت ایران را در مقابل دولت‌های دیگر (دیپلماسی سنتی) تجهیز می‌کند و هم بستر را برای ایفای نقشی مشابه در سطوح دیگر (دیپلماسی عمومی و خط دو) فراهم می‌کند.
مطرح شدن پیشنهادهای مشابهی که از سوی چهره های نزدیک به روحانی که نامشان در فهرست اعضای اتاق فکر هسته ای هم هست نشان می دهد حتی اگر این اتاق تشکیل هم نشده باشد اشتراک فکری خاصی در بین اعضای مطرح شده این اتاق وجود دارد.
باید منتظر شد و دید روند انتقال پرونده مذاکرات از شورای امنیت به وزارت خارجه به چه شکلی انجام می شود و رویکرد تیم هسته ای جدید در اولین دور مذاکرات به چه نحوی خواهد بود.